"ما تنها وظيفه داريم تا دنيا را اندکي زيباتر کنيم" اين را فرشته ستايش در حاشيه برگزاري آخرين نمايشگاه خود ببان کرد. وي همچنين در ارتباط با آثار خود توضيح داد.
به گزارش گالري آنلاين، فرشته ستايش با اشاره بر موضوع نمايشگاه خود گفت: در طول دوران کاري‌ام تمايل عجيبي داشته‌ام به درهم آميختن عناصر ناهمگون و تماشاي حضور عنصري جديد، اين موضوع گوشوار گوشم براي زندگي شد. تبديل کردن، تبديل شدن و تماشا کردن اتفاقي است که در اين موضوع رخ مي‌دهد.
وي در ادامه افزود: اين آثار را از زمان آغاز شيوع بيماري کرونا به همراه مجموعه ديگري که در دست دارم همزمان به طور جدي شروع کردم؛ ضايعه بزرگ بشري، روزهاي پر هراس، ترس، غم، تنهايي، شک و حبس. راستش را بخواهيد هنرمند در درجه اول بايد مخاطب دروني خودرا راضي کرده و به وجود آورد و مي‌دانيد شادي مسري است چنانچه اندوه. مخاطب دروني‌ام در اين روزهاي سياه رنگ مي‌خواست، طبيعت مي‌خواست چون بسيار از لمس اين‌ها دور بود.
ستايش بيان کرد: چه زماني اين تجربه چندين ساله تبديل در زندگي نمود پيدا مي‌کند؟ هنگامي که سياهي به رنگ، هراس به هارموني، غم به شادي و مرگ به حيات تبديل شود. هنرمند در اثرش زيست مي‌کند يا زيستگاهش را مي‌آفريند و آن را به زبان و اشارات و استعارات و حس‌هايش تبيين مي‌کند. من دنياي خودرا ميسازم تا در آن سير و سياحت کنم. در اين مجموعه سعي کرده‌ام موهبتي چون رنگ را يک بار ديگر تجربه کنم، فرصتي پيدا کردم تا تجربياتم را گردگيري کنم.
او افزود: به سال‌هاي 70 تا 80 رفتم، به دوراني که طبيعت بي جان کار مي‌کردم؛ هنگام گشودن درب جعبه خوشحال شدم که اينبارهم چيزي براي تغيير و تبديل هست، با تجربياتي که طي اين سال‌ها اندوخته‌ام در واقع اين نمايش را خوانشي مجدد از دوران طبيعت بي‌جان هايم ميدانم؛ حاصل اين رفت و آمدها 20 اثر شد. هرگاه نمايشي از کارهايم ترتيب مي‌دهم فکر مي‌کنم دفترچه‌ي يادداشت هايم را به نمايش مي‌گذارم چراکه اين‌ها تجسم فيزيکي لحظاتي است که بدان مشغول بوده‌ام.
اين هنرمند در پاسخ به سوالي مبني بر تحت تاثير بودن جريان فکري خاصي، تصريح کرد: بايد بگويم که تنها متاثر از يک جريان فکري بوده‌ام که من تنها وظيفه‌اي که دارم اين است که دنيارا اندکي زيباتر کنم.
او در پاسخ به سوالي مبني براينکه جستجو و کنکاش شما در يافتن معاني مورد نظرتان در اين سفر به نتيجه پاياني رسيده و يا ادامه خواهد داشت؛ اظهار داشت: اين دوره و دوره‌هايي که از آن گذشته‌ام زيستگاه‌هاي من بوده‌‌اند و در خاک هرکدام از آن‌ها ريشه‌اي دارم و مي‌گذارم راه خودشان را بروند و اجازه ندارم مهر پايان بر هيچکدامشان بزنم. از سال 1371 اين سيزدهمين نمايشگاه انفرادي من است که اين بار به صورت آنلاين منتشر شد.
ستايش با اشاره بر چرايي برگزاري نمايشگاه آنلاين بيان کرد: قطعا منکر تفاوت تصوير اثر با خود اثر نيستم، چراکه عکس گوياي ظرافت‌ها، بازيگوشي‌ها و لايه‌هاي پنهان کار نيست و قادر نيست تا انرژي پنهان نقاش را در اثر يا حتي حرکات فيزيکي اورا حين کار به هيچ وجه نشان دهد. از سويي ديگر شما نگاه و برخورد نزديک با مخاطب را نخواهيد داشت و اين فرصت را از دست مي‌دهيد تا با مخاطب‌تان گپ و گفتي داشته باشيد.
او ادامه داد: اما اگر از بعدي ديگر به موضوع نگاه کنيم، مي‌بينيم که ما هر روز کارهايمان را به صورت آنلاين به نمايش مي‌گذاريم. در فضاهاي مجازي گوناگون خودرا با تصاوير کارهايمان به قضاوت مي‌نشينيم؛ دوستان زيادي کارهايشان را در فراخوان‌هاي بين المللي و يا رويدادهاي متنوعي به صورت آنلاين شرکت مي‌دهند. آيا هيات داوران اين رويدادها از نزديک آثار را مي‌بينند و مورد داودري قرار مي‌دهند؟
اين هنرمند نقاش در پايان با اشاره براينکه خريدار سه اثرش فردي است که در آمريکا زندگي مي‌کند، عنوان کرد: او هرگز اين کارها را از نزديک نديده اما با آن‌ها ارتباط برقرار کرده است. علاوه براين باتوجه بر شرايط بحراني موجود نبايد مخاطب خودرا به خطر انداخت، اگر کسي کارهاي من را دنبال مي‌کند به راحتي مي‌تواند مرا پيدا کند. گسترش اينگونه نمايش اثر را بسيار بيشتر از نمايشگاه‌هاي انفرادي مي‌بينم و افتخار اين را داشته‌ام که در طي اين نمايش با دوستان زيادي از سراسر ايران آشنا شوم.
