"آنچه پيش روي مخاطب قرار گرفته مرزهاي ادبيات، عکاسي و طراحي است. اينکه چطور يک طراح مي تواند روي لبه باريک متن و عکس هاي يک عکاس حرکت کند، بدون لطمه زدن به دنياي اين دو، فقط و فقط در امتداد آنها هستند." اين را هنرمندان برگزار کننده نمايشگاه «لاي ديوارهاي سفيد گچي» در گالري بهارين مي گويند.
اين نمايشگاه که شامل آثاري از هنرمندان «نيما اسکندر و علي کياني» است تا چهارشنبه 4 خردادماه داير خواهد بود.
در بيانيه اين نمايشگاه به قلم نيما اسکندر آمده است:
عکس طراحي تا اندازه اي واژه اي جعلي به نظر مي رسد زيرا روشن کننده هيچ مجموعه قابل دسته بندي نيست.
اين تنوع يا واژه همچنين مرزي ميان هرگونه تصوير عکاسانه يا مفهومي از طراحي قايل نيست ،اما هميشه آنچه آشنا تر است حققيتر پنداشته ميشود.
اگر عکس محصول فعل عکاسانه باشد ،اگر طراحي نتيجه روندي سنتي يا ذهني، دست کم اين برخورد عکاسانه در اين مجموعه همواره حاوي متني مشترک از اين قرار است که: من آنجا بوده ام، آنجا وجود داشت، جدا از ماجراي هرچه که از سر عکاس گذشته يا در روند شاتر خوردن که باشد، آن لحظه وجود داشت، جداي عواطفم.
در اين رويکرد تصويري، عکس به شکل معلومي مانند خانواده تصويري گونه خودش، مفهومي استعلايي از زمان را، جدا و با حضور عکاس بلعيده.
اين مفهوم مستقل از خواست ما يا بيننده و ديگران است که آرزو کنيم آنجا مي بوديم يا دلبستگي در ما برانگيزد يا خواست ديگري داشته باشيم.
در اين برخورد، اين اطمينان تصويري از وجود آن لحظه، جداي از درون مولف نيز متقاعد کننده است.
من عکس را ديدم، او را ميشناسم، به او اطمينان دارم، پس هرگز درون عکس او طراحي نخواهم کرد.
اين مناسبت شايد تفاوتي ميان مجموعه عکس طراحي هاي قبلي با اين مجموعه باشد. در اطراف عکس طراحي خواهم کرد به مثابه کش آمدن آن لحظه اطمينان بخش.
طراحي ها امن نيستند، خاطر را آشفته مي کنند از آن بابت که جزوي از واقعيت زمان نيست.
طراحي ها دروغ هايي هستند که آرزويشان مي کنيم تا جاي يک لحظه يا بعد آن بيايند، اما ميدانيم …
عکسها در ميان طراحي، مستطيل تيره روشني هستند با حصاري ميان اراضي طراحي که صاحبي حقيقي يا حقوقي دارند.
در بيانيه اين نمايشگاه به قلم علي کياني نيز چنين آمده است:
آدمي سرشار از بينا متن است و هر هنرمند با لايه هاي پيچيده تري از اين بينا متن ها زيست مي کند. در اين مسير، عکاسي برايم پيش از هر چيز، همواره تعاملي ست با اين بينا متن ها، تعاملي که خواسته يا ناخواسته مرا به ارجاع اين متون سوق مي دهد. حلقه ارتباط ميان عکاسي، سينما و ادبيات برايم روز به روز گسترده تر مي گردد. قابي از عکسي را که سال ها پيش گرفته ام در شعري يا در فيلمي باز مي يابم با همه مختصاتش. (آنگاه از خود مي پرسم) آيا من نيز در آن «زمان »چون آن شاعر و آن فيلمساز آنجا بوده ام؟ در آن متن، ميان لايههاي تو در توي معنا؟
در اين ارجاعات زمان نيز برايم سياليتي ناتمام پيدا مي کند، سيالتي که ميان متن ها و عکس هايم جاري مي گردد. گاهي متني، به قابي از فيلم ارجاع مي دهد و سعي ميکند دنياي عکس را نيز در اين همنشيني با خود همراه نمايد و گاهي به چيزي فراتر از آنچه در عکس هايم وجود دارند ارجاع مي دهند. نمي دانم عکس ها نخست مي آيند و سپس متن ها کنار آنها مي نشينند، يا اين متن ها هستند که مسير عکاسي را مشخص مي کنند، آنها شايد پيش از اين، همزمان در يکديگر هستي يافته اند.
اين بار اما تجربه همنشيني متن ها و عکس هايم را با طراحي هايي پذيرفته ام که احساس، بيان و دنياي بصري آنها را در غرابتي عميق با عکس ها و متن هايم يافته ام، گو آنکه که احساس مي کنم خالق آنها نيز آنجا بوده؛ جايي ميان متن ها و عکس هايم.
اکنون همه آنها چون شعري واحد به نظر مي رسند؛ شعري سرشار از بينا متن ها.
هر دو هنر مند از اساتيد هيئت علمي دانشگاه مارليک نوشهر هستند و در مورد هدف برگزاري نمايشگاه بيان کردند:
هدف در اينجا ارتباط ميان ديدگاه يک طراح و يک عکاس است. اينکه چطور ديدگاه دو هنرمند در دو رشته متفاوت مي تواند به يکديگر نزديک گردد. يافتن مرزهاي بياني مشترک ميان طراحي و عکاسي و ادبيات. در نهايت چه بازخوردي را اين همنشيني براي مخاطب معاصر شکل مي دهد.
به گفته اين دو هنرمند در طول روند شکل گيري اين مجموعه عکس ها و متن ها با رويکرد مشخص بينامتني توسط عکاس شکل گرفت. سپس طراحي ها توسط طراح، متناسب با فضاي عکس ها و متن ها، به آنها اضافه شد.
در اين مجموعه تعداد ۱۵ اثر در ابعاد ۵۰ در ۷۰ سانتيمتر به نمايش گذاشته خواهد شد. در خصوص تکنيک و مفهوم آثار توضيح دادند:
تکنيک در واقع ترکيب عکس و طراحي در يک کادر بدون کلاژ خود عکس و گسترش طراحي به حواشي کادر عکس هست.
براي بازي با مفهوم مرز و کادر ضبط شده يا ادامه روايت شخص ديگر که اينجا طراحه به شکل مثال. اين مجموعه در قالب سبک شناسي مشخصي حرکت نميکنه. اما در اين مجموعه عکس به معناي سنتي به واسطه دوربين، و طراحي به مثابه ترسيم با مداد، در ترکيب با کلاژ خارج از کادر عکاسي بارز تر هست ،مثلا گاهي ممکنه براي کنترل ترکيب از رنگ سياه سفيد هم استفاده شده باشه، اما هويت مدادي طراحي براي يادآوري امکانات مفهوم سنتي طراحي مورد تاکيد بوده نه بخاطر ارزش طراحي مداد بلکه بخاطر عادت عمومي اين مفهوم.
عنوان اثر نيز بر گرفته از يکي از متن هايي است که در اثر آمده. بدليل ارتباط آن قطعه ادبي با کليت کار، و البته ارتباط شاعرانه اي که در کليت کار ايجاد مي کند.
گالري بهارين از روز جمعه 30 ارديبهشت ماه ميزبان نمايشگاه مشترک عکاسي و طراحي با عنوان «لاي ديوارهاي سفيد گچي» مي شود.
علاقمندان جهت بازديد از آثار اين هنرمندان مي توانند در روز افتتاحيه از ساعت 16 الي 20 و روزهاي عادي از ساعت 16:30 الي 19:30 به نشاني خيابان کريم خان،خيابان حافظ، نبش ورشو، پلاک ۵۰۹، طبقه اول، واحد ۳ مراجعه نمايند.
گفتني است، زدن ماسک و رعايت کامل پروتکل هاي بهداشتي الزامي است.