همزمان با برگزاري نمايشگاه بزرگ نقاشي‌هاي «ورمير» در آمستردام، گروهي از هنرمندان حرفه‌اي و تازه‌کار براي بازخلق برخي از شاهکارهاي از دست‌رفته «ورمير» در يک برنامه رئاليتي‌شو هلندي شرکت مي‌کنند.
به گزارش گالري آنلاين، ايسنا به نقل از نيويورک‌تايمز نوشت، دستورالعملي که شرکت‌کنندگان رئاليتي‌شو جديد هلند بايد دنبال کنند، از قرار زير است: بر اساس توصيفات مربوط به قرن‌ها قبل نقاشي‌هايي خلق کنيد که اکنون وجود ندارد. همچنين سعي کنيد اين نقاشي‌ها شبيه به آثار «ورمير» باشند.
اين در حقيقت شرح کوچکي از برنامه رئاليتي‌شو هلندي است که در آن دو نقاش حرفه‌اي به همراه ده‌ها هنرمند تازه‌کار براي بازخلق آثار هنري از دست رفته «ورمير»، نقاش چيره‌دست قرن هفدهم رقابت مي‌کنند. نتايج کار آنها توسط متخصصان «ورمير» از موزه ملي آمستردام، موزه ملي هلند در آمستردام و موزه مائريتشويس در لاهه داوري مي‌شود.
اين برنامه تلويزيوني که «ورمير جديد» نام دارد از دوازدهم فوريه آغاز شده است و براي همزمان شدن با نمايشگاه بزرگ اين نقاش در موزه ملي آمستردام برنامه‌ريزي شده است. اين نمايشگاه بزرگ‌ترين مجموعه آثار اين هنرمند را همزمان به نمايش خواهد گذاشت. اما اين برنامه تلويزيوني يک ساعته، تا حدي براي بينندگاني است که ممکن است از قدم زدن در موزه احساس راحتي نکنند.
اين مجموعه شش قسمتي در ۱۹ مارس به پايان مي رسد.
مدير شبکه «Omroep MAX» که اين برنامه از آن پخش مي‌شود درباره اين رئاليتي‌شو گفت: «اين برنامه نسبت به بسياري از برنامه‌هاي ديگري که پخش مي‌کنيم از جمله مستند و سريال‌هاي نمايشي امتياز بهتري دارد. آنچه درباره اين برنامه اهميت دارد اين است که برنامه در مورد هنر و فرهنگ است، اما به روشي بسيار ملموس‌تر ساخته شده است.»
«پيتر روئلوفز» متولي نمايشگاه ورمير در موزه ملي آمستردام و يکي از داوران اين برنامه بيان کرد: «موفقيت برنامه «ورمير جديد» نشان‌دهنده علاقه فزاينده به اين هنرمند حين برگزاري نمايشگاه بزرگ او است. اين ايده که مردم از سراسر جهان براي اين نمايشگاه به هلند مي‌آيند باعث مي‌شود مردم هلند به اين نتيجه برسند که اين مسئله يک چيز کاملا خاص است. ورمير محبوب است و اکنون مردم مي‌خواهند درباره او بيشتر بدانند.»
موزه ملي آمستردام در کمتر از چهار روز بيش از ۴۵۰,۰۰۰ بليت براي اين نمايشگاه فروخت.
«روئلوفز» گفت اين موزه سعي دارد روش‌هايي براي فروش بليت‌هاي بيشتر پيدا کند که از جمله آنها به افزايش ساعت فعاليت نمايشگاه يا افزايش ظرفيت بازديدکنندگان در هر نوبت مي‌توان اشاره کرد.
بليت‌هاي اضافي در ۶ مارس ارائه مي‌شوند و احتمالاً به سرعت خريداري مي‌شوند.
افرادي که به اندازه کافي خوش‌شانس باشند که بتوانند وارد نمايشگاه شوند مي‌توانند ۲۸ تابلوي ورمير را تماشا کنند. اين ۲۸ تابلو تقريبا سه چهارم از ۳۵ تابلو نقاشي محسوب مي‌شوند که از اين هنرمند به جاي مانده است. کارشناسان دريافتند که دست کم شش تابلو از ورمير گمشده يا از بين رفته‌اند. برخي از آنها از قرن هفدهم تاکنون ديده نشده‌اند و يکي از آنها دهه‌ها پيش از يک موزه به سرقت رفت و هرگز پيدا نشد.
هدف از برنامه «ورمير جديد» اين است که هنرمندان معاصر بار ديگر به اين نقاشي‌ها جان ببخشند.
در اين برنامه دو گروه هنرمند وجود دارد که با همديگر رقابت مي‌کنند. براي هر قسمت، تهيه‌کنندگان دو نقاش حرفه‌اي را انتخاب کرده‌اند تا نقاشي‌اي خلق کنند که شبيه چيزي است که ورمير ممکن است کشيده باشد. به آنها چهار ماه فرصت داده شد تا اين کار را با راهنمايي کارشناسان هنري و متصدياني انجام دهند که نکات و سرنخ‌هايي در مورد تکنيک‌هاي نقاشي ورمير، مواد و وسايلي که استفاده مي‌کرد را به آنها ارائه کردند.
در هر قسمت همچنين چهار هنرمند آماتور در شاخه به نام «شاخه آزاد»، تفسيرهاي امروزي اين نقاشي‌هاي گمشده را خلق مي‌کنند.
در هر قسمت دو اثر هنري از هر يک از اين شاخه‌ها به عنوان برنده انتخاب مي‌شود.
داوران اين برنامه، «روئلوفز» از موزه ملي آمستردام و «ابي ونديور» از موزه «مائريتشويس» را شامل مي‌شوند.
ما از پنچ تابلو گمشده ورمير فقط از طريق توضيحاتي اطلاع داريم که از اسناد مزايده‌هاي مربوط به حوالي ۱۶۷۵ ميلادي باقي مانده است.
براي مثال، دو منظره شهري نقاشي‌شده توسط «ورمير» يعني «نمايي از دلفت» و «خيابان کوچک» همچنان باقي مانده است و هر دو هم‌اکنون در موزه ملي آمستردام به نمايش گذاشته شده‌اند. اما بر اساس کاتالوگ يک مزايده در قرن هفدهم ميلادي «ورمير» سومين نقاشي منظره را هم خلق کرده بود. نقاشي که به عنوان تابلوي تصويرگر نمايي از برخي‌هاي خانه‌هاي دلفت توصيف شده بود. در قسمت دوم، شرکت‌کنندگان سعي مي‌کنند اين نقاشي را دوباره خلق کنند: «دومين خيابان کوچک».
ديگر نقاشي «ورمير» که با عنوان «کنسرت» خلق شده بود، تا سال ۱۹۹۰ ميلادي در موزه «ايزابل استورات گاردنر» به نمايش گذاشته شده بود، تا اينکه در يکي از بزرگ‌ترين سرقت‌هاي هنري حل‌نشده جهان ربوده شد. اين نقاشي هرگز پيدا نشد. در قسمت چهارم، هنرمندان سعي مي‌کنند اين نقاشي را بر اساس عکس‌هاي موجود بازخلق کنند.
شش تابلوي برنده‌ي آماتورها در موزه «Prinsenhof» به نمايش گذاشته مي‌شوند و نقاشي‌هاي برگزيده اثر هنرمندان حرفه‌اي نيز در موزه مائريتشويس نصب مي‌شوند.