نمايشگاه «هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» با نمايش ۳۲ اثر از گنجينه موزه هنرهاي معاصر تهران در حال برگزاري است. در همين راستا کيوريتور اين نمايشگاه محتواي اين رويداد هنري را تشريح کرد و گفت که ۱۰ اثر از سه هنرمند از ميان آثار اين نمايشگاه براي اولين بار به معرض نمايش گذاشته شده است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، جمال عرب‌زاده ـ کيوريتور نمايشگاه «هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» ـ در گفت‌وگويي به تشريح هايپررئاليسم پرداخت و توضيحاتي درباره آثاري که اين روزها از گنجينه موزه هنرهاي معاصر بيرون آمده است ارائه کرد.
او اظهار کرد: هايپررئاليسم، گرايشي است که اواخر دهه ۶۰ و ابتداي دهه ۷۰ ميلادي، بيشتر در کرانه غربي آمريکا شروع به ظهور کرد. اين گرايش در کنار جنبش پاپ و جنبش مفهومي، واکنشي بود به تسلط مطلق هنر انتزاعي يا انتزاع اکسپرسيونيستي که در آن زمان به صورت يک ارزش و جنبش تمام و کمال به صحنه هنري آمريکا تسلط داشت. هنرمندان هايپررئال مانند جنبش پاپ به سراغ المان‌هايي رفتند که در جامعه در دسترس آنان قرار داشت و از طريق مشاهده، به نمايش آنچه مي‌ديدند، پرداختند. آنچه که مي‌ديدند نماد و نمودي از فرهنگ آن زمان آمريکاست؛ آن‌چيزهايي که جامعه مصرفي ترويج مي‌کند و گاه در حيطه صنعت، تجارت، توليد و… است. اين نمادها را جنبش پاپ در مطبوعات به دنبالش بود اما هنرمندان هايپررئال به صورتي ملموس‌تر آن‌ها را نشان دادند.
عرب زاده ادامه داد: زرق و برق خودروهاي آمريکايي، رستوران‌ها، تفريحات آمريکايي و… آن چيز هايي بود که هنرمندان هايپررئال آمريکا سعي در نمايشش داشتند تا تصويري از جامعه آن زمان آمريکا ارائه کنند.
کيوريتور نمايشگاه «هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» گفت که ۲۶ اثر هايپررئال به همراه چندين اثر پاپ و نئورئاليسم در معرض نمايش هستند. تعدادي از اين آثار بيش از يک دهه قبل به نمايش گذاشته شدند اما آخرين نمايش برخي از آثار هم به پيش از انقلاب اسلامي يا اوايل آن باز مي‌گردد. ۱۰ اثر از سه هنرمند براي اولين بار به نمايش گذاشته شده است.
عرب زاده تاکيد کرد، همه آثار به نمايش گذاشته شده، متعلق به گنجينه موزه هنرهاي معاصر هستند و آثار بر مبناي سبک و هنرمندان شناخته شده هايپررئال انتخاب شدند؛ آثاري که در کنار آنان به نمايش گذاشته شده هم در رابطه با ارتباطات مفهومي هنر هايپررئاليسم با هنرهايي مثل پاپ و نئورئاليسم انتخاب شدند.
او درباره انتخاب سبک «هايپررئال» براي انتخاب آثار و به نمايش گذاشتن آن‌ها گفت: موزه هنرهاي معاصر تمايلي داشت که نوع جديدي از نمايشگاه‌ها را در قالب پژوهشي برگزار کند. بر همين اساس با انجام کاري پژوهشي يکي از سبک‌هايي که در گنجينه موزه موجود بود آثار هايپررئال بود. تعداد آثار به اندازه‌اي بود که امکان برگزاري نمايشگاه و انجام مطالعات پژوهشي وجود داشت. بر همين اساس قرار شد کاتالوگي شامل آثار و حدود هشت مقاله دوزبانه در کنار آن کار شود. منابع و مطالب جمع آوري شد. اين نمايشگاه طراحي شد تا به چيدمان امروز رسيديم. «هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» نوع جديدي از نمايشگاه‌ها را نشان مي دهد که بخشي از آن آموزشي و پژوهشي است و به صورت هدفمند برگزار شده است.
کيوريتور اين نمايشگاه وجه تمايز آن با ساير نمايشگاه‌ها را هم وجه آموزشي و پژوهشي آن دانست و در اين زمينه گفت: کتابي که داريم اولين و تنها منبعي است که درباره هايپررئاليسم داريم و احتمال مي‌دهم که مدت‌ها تنها منبع بماند. وجه آموزشي نمايشگاه نيز اهميت دارد که آن را در چيدمان مفهومي بخش‌هاي مختلف نمايش مي‌بينيم. استيتمنت‌ها و تصاوير اضافه شده که حين ديدار آثار مخاطبان را براي فهم بهتر همراهي مي‌کند. مخاطبان از بدو ورود با مفاهيمي آشنا مي‌شوند و در آخر انتظار مي‌رود که شناخت کامل‌تري از هنر هايپررئال داشته باشند.
نمايشگاه «هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» با نمايش ۳۲ اثر از گنجينه موزه هنرهاي معاصر تهران در حال برگزاري است. موزه هنرهاي معاصر اعلام کرده که ۱۰ اثر از سه هنرمند از ميان آثار اين نمايشگاه براي اولين بار به معرض نمايش گذاشته شده است. در واقع هشت اثر ريچارد استس يک اثر از هوارد کانوويتز و يک اثر هم از ژان سابيسکي براي اولين بار به نمايش درآمده است.
ريچارد مک لين، جان سالت، دان ادي، ريچارد استس، رالف گوئينگز، مايک گورمن، چاک کلوز، هوارد کانوويتز، رابرت کاتينگهام، مالکوم مورلي، دوان هانسون و ژان سابيسکي از هنرمنداني هستند که آثار آن‌ها به نمايش درآمده است.
«هايپر رئاليسم: از تصوير تا واقعيت» تا چهارم تيرماه در موزه هنرهاي معاصر تهران برپا خواهد بود.
در بيانيه اين نمايشگاه آمده است: «هنر هايپررئاليستي در سال‌هاي ابتداي دهه ۷۰ ميلادي ظهور يافت و اگرچه به عنوان يک جنبش تمام عيار شناخته نشد، اما به صورت يک گرايش متمايز ظهوري آشکار داشت. رجوع وسواس گونه به تکنيک و عدم نمايش فرديت هنرمند در نقاشي که مورد نقد نگاه مدرنيستي بود، به ويژگي خاص هنر هايپررئاليستي بدل گرديد. نمايش دقيق جزييات در آثار هنرمندان هايپرئاليست نه تنها خاستگاه تصوير را نشانه رفته است، بلکه سؤالاتي جدي در مورد مرز ميان بازنمايي و واقعيت ديداري مطرح مي‌سازد. اين موارد ضرورت تأمل و بازبيني آثار اين هنرمندان را با نگاهي متفاوت براي فهم عميق‌تر اين گرايش هنري آشکار مي‌سازد.»
