در اواخر قرن نوزدهم ميلادي، پست امپرسيونيسم در فرانسه ظهور کرد. «وينسنت ون‌گوگ» و «پل سزان»، نقاش فرانسوي از پيشگامان اين جنبش هنري بزرگ بودند که ويژگي بارز آن نوع خاص به‌کارگيري ضربات قلم‌مو، رويکردي آوانگار به چشم‌انداز و استفاده از رنگ‌هاي سرزنده بود.
به گزارش ايسنا، در اواخر قرن نوزدهم ميلادي، پست امپرسيونيسم در فرانسه ظهور کرد. «وينسنت ون‌گوگ» و «پل سزان»، نقاش فرانسوي از پيشگامان اين جنبش هنري بزرگ بودند که ويژگي بارز آن نوع خاص به‌کارگيري ضربات قلم‌مو، رويکردي آوانگار به چشم‌انداز و استفاده از رنگ‌هاي سرزنده بود.
«سزان» علاوه بر نقشي که به عنوان يک هنرمند پست امپرسيونيست مهم ايفا کرد، به عنوان پدر «فوويسم» و پيشگام «کوبيسم» نيز شناخته مي‌شود. با توجه اهميت «سزان» در اين ژانرهاي پيشرو، از اين هنرمند به عنوان يکي از تاثيرگذارترين شخصيت‌هاي تاريخ هنر مدرن ياد مي‌شود.
«سزان» کيست؟
«پل سزان» در سال ۱۸۳۹ ميلادي در «اکس-آن-پرووانس»، شهري در جنوب فرانسه متولد شد. او که بيشتر در اين شهر کار و زندگي مي‌کرد، مدت زماني هم در پاريس صرف مي‌کرد و با هنرمندان امپرسيونيستي همچون «مري کسات» و «کلود مونه» معاشرت مي‌کرد.
«سزان» با اين که صميمانه با اين هنرمندان همکاري مي‌کرد، خود را يک هنرمند امپرسيونيست تلقي نمي‌کرد. «پل سزان» به‌رغم هنرمندان امپرسيونيست، نقاشي کردن در کارگاه را به نقاشي کردن در فضاي باز ترجيح مي‌داد و از به کارگيري ضربات خودانگيخته و فوري اجتناب مي‌کرد. او همچنين علاقه‌اي به ثبت لحظات زودگذر از سوژه‌هايش ـ يکي از ويژگي‌هاي کليدي امپرسيونيسم ـ نداشت و بر نمادگرايي و محتوا بيش از سبک تمرکز داشت.
«سزان» در نتيجه اين رويکرد هنري، زيبايي‌شناسي منحصر به فردي را ايجاد کرد که از زيبايي‌شناسي معاصرانش متمايز بود.
زيبايي‌شناسي
«سزان» در نخستين سال‌هاي فعاليت هنري از کاردک نقاشي براي خلق تابلوهايي با بافت سنگين استفاده مي‌کرد. با اين حال، «سزان» پس از کار در کنار امپرسيونيست‌ها، او الهام گرفت که روش‌هاي جديد استفاده از رنگ را امتحان کند.
«سزان» نيز همچون ساير هنرمندان امپرسيونيست از روش ضربات‌قلم‌مو شکسته استفاده کرد. با اين حال، او قلم‌موهاي سريع و طرح‌واره‌اي که مشخصه امپرسيونيسم‌ها است را کنار گذاشت و «ضربه‌هاي سازنده» را به کار مي‌گرفت تا فرم‌هاي هندسي ايجاد کنند.
نماي کج
«سزان» در نقاشي‌هايش اغلب تصويرهاي خلاقانه‌تر از يک محيط را به ترکيب‌بندي‌هاي واقع‌گرايانه ترجيح مي‌داد. اين امر به‌ويژه در تصويرهاي طبيعت بي‌جان او مشهود است، که اغلب ميوه‌ها، بطري‌ها و ديگر اشياء روزمره را روي ميزهاي کج‌شده و چروک‌شده به نمايش مي‌گذارند.
«سزان» در اين نقاشي‌ها با چشم‌انداز و نما بازي کرده و سطح را مسطح مي‌کرد تا همزمان يک ترکيب‌بندي يکسان را از چندين زوايا نشان دهد. او به جاي کل صحنه بيشتر بر تک تک اجزاي نقاشي تاکيد کرد و در نهايت به ترکيب‌بندي‌هاي چشم‌نواز دست پيدا مي‌کرد.
ورق‌بازان
از جمله مهم‌ترين آثار هنري او به «ورق‌بازان» مي‌توان اشاره کرد. در حوالي ۱۸۹۰ ميلادي بود که «سزان» مجموعه از نقاشي‌هاي پنج‌عددي را خلق کرد که «ورق‌بازان» نام داشتند. با اينکه اين تابلوهاي نقاشي با تمرکز بر يک موضوع نقاشي شده بودند، اما در تعداد نفراتي که در آن‌ها نقاشي‌شده و سبک به کار رفته متفاوت بودند.
براي مثال نقاشي «ورق‌بازان»(۱۸۹۴ تا ۱۸۹۵) يکي از سه تابلو نقاشي است که در آن دو ورق‌باز پشت يک ميز به تصوير کشيده شده است.