«ويليام» نام مجسمه‌اي از مصر باستان است که عمدا فلج شد تا از آزار و اذيت در زندگي پس از مرگ جلوگيري شود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، مصريان باستان تا حدي از اسب‌هاي آبي مي‌ترسيدند که سه عدد از پاهاي مجسمه‌اي به شکل يک اسب آبي را جدا کردند تا از ايجاد هرج و مرج در زندگي پس از مرگ جلوگيري کنند.
«لايوساينس» اين مجسمه باستاني را به اين ترتيب معرفي کرده است:
نام:اسب آبي (ويليام)
نوع شيء باستاني: مجسمه‌اي نيلي‌رنگ به شکل اسب آبي است که با استفاده از جنس سراميک لعاب‌دار ساخته شده است و البته در ساخت آن از کوارتز نيز استفاده شده است. روي اين مجسمه طرح‌هايي به شکل گل‌هاي نيلوفر آبي نقاشي شده است که در مرداب‌ها رشد مي‌کند و نمادي از تولد دوباره است.
محل کشف: اين مجسمه داخل دخمه‌اي واقع در مقبره‌اي در گورستان باستاني «مِير» در خارج از شهر «اسيوط» کشف شده است.
زمان ساخت: ۱۹۶۱ تا ۱۸۷۸ پيش از ميلاد
اطلاعاتي که از گذشته موجود است: به گفته «موزه هنر متروپوليتن» در نيويورک، مصريان باستان از اسب‌هاي آبي مي‌ترسيدند و به آنها به چشم حيواناتي خطرناک و تهاجمي به‌ويژه در زمان خشمگين شدن نگاه مي‌کردند. اين پستانداران بيشتر گياهخوار بوده و اغلب در مزارع کشاورزان ويراني به بار مي‌آوردند. در واقع، در يک پاپيروس به برداشت بسيار بد محصول اشاره شده است که در آن «کرم نيمي از آن محصولات را از بين برد و اسب آبي بقيه را خورد».
شکار کرگدن يک تفريح رايج در ميان مصريان باستان بود. تا سال ۳۰۰۰ قبل از ميلاد، تصاوير پادشاهاني که با اسب آبي‌ها با موفقيت مبارزه مي‌کردند، رايج بود؛ زيرا راهي براي نشان دادن غلبه بر هرج و مرج توسط حاکمان بود. با اين حال، بر اساس گزارش «متروپوليتن» به دليل شکار بي‌رويه، آخرين اسب آبي وحشي در اوايل قرن نوزدهم ميلادي در مصر ناپديد شد.
اين مجسمه کوچک، که ابعاد آن ۲۰ در ۱۱ سانتي‌متر است، يکي از چندين مجسمه اسب آبي است که توسط مصريان باستان ساخته شده است. اين مجسمه درحالي پيدا شد که سه پاي آن جدا شده بود و احتمالا اين کار عمدا و براي جلوگيري از ايجاد آزار و ضرر در دنياي پس از مرگ انجام شده است.
اين مجسمه در سال ۱۹۳۱ ميلادي «ويليام» نام گرفت.