ويکتور شيونگ، استاد تاريخ در دانشگاه ميشيگان مي‌گويد که اين مرد موبور که در مقبره نقاشي شده و شترها را هدايت مي‌کند، احتمالا نماينده فردي از آسياي مرکزي است.
به‌گزارش گالري آنلاين به نقل از ميراث آريا، مقبره‌اي از سلسله تانگ که با نقاشي‌هاي ديواري رنگارنگ تزئين شده، نگاه جديدي به زندگي روزمره در چين قرن هشتم ارائه مي‌کند. جالب‌تر از همه، نقاشي‌هاي ديواري گواه نفوذ غرب هستند، به‌ويژه چهره يک مرد بلوند و ريش‌دار.
پروژه بازسازي يک جاده در دامنه تپه در مرکز استان شانشي در سال ۲۰۱۸ منجر به کشف اين مقبره شد، اما باستان‌شناسان تاکنون در مورد اين کشف، گزارشي ارائه نکرده بودند.
لانگ ژِن، مدير مؤسسه تحقيقاتي شهر باستاني جينيانگ در مؤسسه تحقيقاتي حفاظت از آثار فرهنگي تايوان مي‌گويد که مقبره داراي دو جفت پيکره است که در دو طرف درب مقبره نقاشي شدند و اينکه نقاشي‌هايي از مردم در تمام مقبره ديده مي‌شود، از جمله زناني که سنگ‌ها را هل مي‌دهند تا گندم را آسياب کنند، مرداني که غذايي شبيه ماکاروني درست مي‌کنند، زناني که از پرتقال براي آوردن آب استفاده مي‌کنند و مرداني که براي کمک به کوبيدن برنج، روي چکش‌ها مي‌ايستند.
کارشناسان معتقدند اين مقبره متعلق به مردي بوده که سال ۷۳۶ پس از ميلاد در سن ۶۳ سالگي، در اواسط سلسله تانگ که از سال ۶۱۸ تا ۹۰۷ پس از ميلاد ادامه داشته، درگذشته است. او را به همراه همسرش در آرامگاه دفن کردند.
هشت صحنه نقاشي‌شده روي مقبره به سبک پيکرهاي زير درخت هستند که آن زمان مد روز بود و فعاليت‌هاي روزانه را نشان مي‌دهند که زير درختان به‌صورت هنري انجام ميشد. اين صحنه‌ها گواه زندگي روزمره و مسئوليت‌هاي مردم عادي در دوران سلسله تانگ هستند. به نظر مي‌رسد چهره‌هاي نقاشي‌شده روي مقبره همگي از قوميت هان هستند، به جز يکي: پيکري با موهاي بور و ريش.
ويکتور شيونگ، استاد تاريخ در دانشگاه ميشيگان غربي که در اين کشف نقشي نداشته، عنوان کرده است که اين مرد غربي که در مقبره نقاشي شده و شترها را هدايت مي‌کند، احتمالا نماينده فردي از آسياي مرکزي است. او اضافه مي‌کند: بر اساس ويژگي‌هاي صورت و سبک لباس‌هايش، احتمالاً او يک غربي و يک سغدي از آسياي مرکزي است.
مردم سغدي جايي در تاجيکستان و ازبکستان امروزي زندگي مي‌کردند و در مسيرهاي تجاري جاده ابريشم فعال بودند.
نقاشي‌هاي ديواري تمام مقبره به‌جز کف را مي‌پوشانند. سبک اين آثار هنري مشابه ديگر نقاشي‌هاي ديواري دوران تانگ با خطوط خارجي قوي، سايه‌هاي ساده و آثار هنري دوبعدي است.
ژن معتقد است اين سبک با نقاشي‌هاي يافت‌شده در مقبره وانگ شِنزي، چهره کليدي اواخر دهه ۸۰۰ در طول سقوط سلسله تانگ و ظهور سلسله سونگ، مطابقت دارد. سبک‌ها به قدري با هم مطابقت دارند که ممکن است نقاش آن‌ها يکي باشد.
نه تنها مقبره کوچک و آجري با نقاشي پوشيده شده بود، بلکه دروازه‌ها، راهرو و پايه مقبره‌اي که تابوت‌ها را نگه مي‌داشته، همگي تزئين شده بودند. سقف گنبدي از بقيه نقوش منحرف شده و تصويري شبيه اژدها دارد. چهره‌هاي نقاشي‌شده در دروازه ممکن است نمايانگر نگهباناني باشند که لباس‌هاي زرد پوشيدند و شمشيرهايي به دور کمرشان بسته شده است.