يک مجسمه گِلي باستاني که اعتقاد بر اين است که قدمت آن به قرن ۹ يا ۱۰ قبل از ميلاد و عصر آهن باز مي‌گردد، نگاهي اجمالي به زندگي اجداد ما ارائه مي‌دهد.
به‌گزارش گالري آنلاين به نقل از ميراث آريا، باستان‌شناسان مجسمه قابل توجهي متعلق به دوران عصر آهن را که به احتمال زياد متعلق به قرن ۹ يا ۱۰ قبل از ميلاد است، در کف درياچه‌اي در ايتاليا کشف کردند.
عصر آهن آخرين دوره از سه عصر تاريخي فلز پس از عصر برنز است که از ماقبل تاريخ (قبل از تاريخ ثبت شده) شروع مي‌شود و به پيش‌تاريخ (قبل از تاريخ مکتوب) مي‌رسد. به نظر مي‌رسد اين اثر هنري داراي اهميت مذهبي بوده است و کارشناسان معتقدند که از جايي آمده که زماني يک منطقه مسکوني بوده و اکنون به زير آب رفته است.
کارشناسان اميدوارند با مطالعه اين مجسمه متعلق به عصر آهن، بينش عميق‌تري از زندگي ايتالياي باستان به دست آورند. اين کشف در سايت باستان‌شناسي زير آب Gran Carro di Bolsena (درياچه بولسنا) در آيولاي ايتاليا انجام شد.
محققان در اين اکتشاف، يک مجسمه سفالي را از ته درياچه بولسنا که يک درياچه آتشفشاني است، کشف کردند. اين مجسمه شبيه به تنه يک زن است که تقريباً به اندازه يک کف دست است.
کارشناسان تاکيد مي‌کنند که مجسمه‌هاي گِلي مانند اين معمولاً در قبرستان‌ها و مکان‌هاي مربوط به مراسم تدفين يافت مي‌شوند. با اين حال، اين مجسمه خاص در مکاني يافت شده که زماني منطقه مسکوني بوده است.
اين کشف توسط تيم خدمات باستان‌شناسي زير آب انجام شد و تيم مرمت اموال فرهنگي ايتاليا نيز نقش مهمي در حفظ و بازيابي اين اثر سفالي ايفا کرد. آنها با غواصان دولتي در اين تلاش همکاري کردند. محققان مشاهده کردند که اين مجسمه سفالي به طور قابل توجهي حفظ شده است، به طوري که همانطور که در بيانيه‌هاي رسمي آنها گفته شده، هنوز اثر انگشت سازنده آن بر روي آن قابل مشاهده است.
آنها همچنين مي‌گويند که اين مجسمه بيشتر شبيه به يک نمونه کار اوليه به نظر مي‌رسد تا اينکه يک اثر هنري تمام شده باشد. اگرچه اين مجسمه ناقص است، اما سرنخ‌هاي ارزشمندي براي تحقيق و بررسي بيشتر ارائه مي‌دهد.
منطقه Gran Carro di Bolsena يک منطقه آتشفشاني فعال است که تاريخچه خود را دارد. اين کشف اخير نگاهي اجمالي به گذشته‌اي دارد که تا سال ۱۹۹۱ تا حد زيادي ناشناخته باقي مانده بود. در آن سال، محققان مجموعه‌اي از سنگ‌هاي با شکل غير متعارف را به عنوان محل احتمالي روستاي آيولا (Aiola) شناسايي کردند. اين سنگ‌ها با چشمه‌هاي آب گرم، تيرهاي چوبي و قطعات سراميک در ضلع جنوب غربي درياچه قرار داشتند و به اوايل عصر آهن مرتبط بودند.
کارشناسان مي‌گويند ممکن است حداقل چهار سايت مشابه وجود داشته باشد که مي‌توانند اندازه کوچکتري داشته باشند.
محققان چهار سال پيش در سال ۲۰۲۰ يک خاکريز زير اين سنگ‌ها کشف کردند. اعتقاد بر اين است که اين همان منطقه‌اي است که قطعات چوب و سراميک از آنجا منشأ گرفته است. اين يافته متخصصان را بر آن داشت تا تپه‌اي از خاک، منبع چوب و سراميک را بررسي کنند. بر اساس اين شواهد، محققان بر اين باورند که آيولا ممکن است در دوره آبسرا (stilt-house) وجود داشته باشد که در عصر آهن اهميت زيادي داشته است.
آبسرا به خانه يا سرپناهي گفته مي‌شود که روي پايه‌هاي چوبي بر فراز آب درياچه بنا شده باشد. نمونه‌اي از اين گونه خانه‌ها امروزه در کشورهاي گينه نو و بورنئو و همچنين در دهانه رودخانه آمازون به چشم مي‌خورد.
در درجه اول اين گونه خانه‌ها به عنوان محافظت در برابر سيل و دور کردن حشرات استفاده مي‌شوند. اين گونه خانه‌ها، يادگاري از خانه‌هاي ماقبل تاريخ به ويژه دوره نوسنگي است. بقايايي از دهکده‌هاي آبسرايي در سوئيس، شمال ايتاليا، آلمان و اتريش نيز کشف شده است.
علاوه بر اين شواهد، سکه‌ها و سفال‌هاي مختلف از دوران کنستانتين نشان مي‌دهند که در اين مکان تا اواخر امپراتوري روم سکونت وجود داشته است. اين اکتشافات در مجموع اهميت تاريخي غني اين منطقه را برجسته مي‌کنند که اين مجسمه سفالي نمونه‌اي بارز از آن است.