باستان‌شناسان در محوطه آرامگاهي شهر گور فيروزآباد در استان فارس نقاشي‌هايي کشف کردند که قدمت آن‌ها به حدود يک هزار و ۷۰۰ سال پيش باز مي‌گردد. شهر گور فيروزآباد يادگاري به‌جامانده از دوران ساسانيان و ايران قبل از اسلام است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از اينديپندنت، بر اساس گزارش اداره کل ميراث فرهنگي فارس، نقاشي‌هاي نويافته روي بدنه تابوت ساساني در حين عمليات ساماندهي ترانشه آرامگاهي شهر گور مشاهده شده‌اند.
به گفته محمد ثابت اقليدي، مديرکل ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي استان فارس، باستان‌شناسان در فصل نخست کاوش باستان‌شناسي شهر گور، علاوه بر آثار معماري و شواهدي از دو تابوت ساساني، آثار منحصربه‌فردي از ديوارنگاره و کف‌نگاره نيز در اين منطقه کشف کردند.
به گزارش ايرنا، نقاشي‌هاي کشف‌شده که کارشناسان قدمت آن‌ها را بيش از يک هزار و ۷۰۰ سال براورد کرده‌اند، تصويري از چهره‌هايي به صورت نيم‌رخ و سه‌‌رخ است.
مديرکل ميراث فرهنگي فارس در ادامه افزود که اين نقاشي‌ها با استفاده از رنگ‌دانه‌هاي معدني روي بستر گچي اجرا شده‌اند.
شهر گور که با نام‌هاي «اردشير خوره» يا «فيروزآباد قديم» نيز شهرت دارد، محوطه‌اي باستاني در شهرستان فيروزآباد استان فارس است که اوايل قرن سوم ميلادي به دستور اردشير بابکان، پادشاه ساساني، تاسيس شد.
در بخش شمال غربي منار اين شهر، اتاقکي با ديوارهاي خاکي وجود دارد که از داخل گچ‌اندود است. در ديواره شرقي اين اتاقک نيز يک نقاشي ديواري با ابعاد ۶۰ در ۹۰ سانتي‌متر به چشم مي‌خورد. سبک و رنگ اين نقاشي و مورد مشابه آن در کاخ اردشير بابکان، روايتگر سبک زندگي خانواده‌هاي اشراف و شاهزادگان ساساني است.
در نقاشي‌هاي کف محوطه شهر گور نيز نقوش هندسي مثلثي شکلي ديده مي‌شود که با استفاده از رنگ‌هاي قرمز، سبز و نارنجي و به صورت کاملا متقارن با نقش‌هاي مثلثي در چهار طرف و مربع در مرکز رنگ‌آميزي شده است. نقاط سياه‌رنگي هم روي زمينه صورتي‌رنگ مربع‌ها وجود دارند که خطوط محيطي اشکال هندسي را بارنگ مشکي از هم جدا کرده‌اند.
به گفته مدير کل ميراث فرهنگي فارس، قرار است اقدام‌هاي حفاظتي از نويافته‌ها با ايجاد يک سايت‌موزه انجام شود.
شهر باستاني گور شهريور ۱۳۱۰ در فهرست ميراث ملي ايران ثبت شد و اکنون نيز يکي از مهم‌ترين مکان‌هاي گردشگري استان فارس است و به تصاوير هوايي حيرت‌انگيز آن شهرت دارد. شهر باستاني گور در دايره‌اي به قطر دو کيلومتر ساخته شده و در وسط آن مناري وجود دارد که مرکز دايره را مشخص کرده است.
در اين شهر باستاني، بقايايي از ۲۰ ديوار کشف شده که همگي معماري شعاعي دارند يعني در شعاع دايره قرار گرفته‌اند و مرکز آن‌ها يکسان است. همچنين در شهر گور سه ديوار منحني وجود دارد که در گذشته‌هاي دور شهر را به ۶۱ منطقه تقسيم مي‌کردند.
اين شهر ساساني در دو بخش کاملا مجزا طراحي شده بود، بناهاي اصلي در بخش مرکزي شهر به درباريان و شاهزادگان تعلق داشت و در بخش‌هاي دورتر نيز مردم عادي سکونت داشتند.
در بخش شرقي اين شهر نيز گودال‌هاي نامنظم با ديوارهاي محافظ وجود دارد که به باور برخي کارشناسان از آن‌ها به عنوان استخر استفاده مي‌شده است.
منار مربعي‌شکل ميلو با ارتفاع حدود ۸۰ متر يکي از مهم‌ترين سازه‌هاي شهر باستاني گور است که حالا ديگر با گذشت زمان بخش‌هاي زيادي از آن تخريب شده است.
عمارت تخت‌نشين، رصدخانه خشت‌وگلي شهر گور، تصويرگري شاهزادگان ساساني، دروازه‌هاي شهر، قلعه دختر و کاخ اردشير بابکان از ديگر آثار موجود در اين شهر باستاني‌اند.
اين شهر تاريخي، فرازونشيب‌هاي بسياري در دوران‌هاي مختلف داشته است، پس از حمله اسکندر مقدوني به ايران تا حدود زيادي تخريب شد اما اردشير بابکان، پس از تاسيس سلسله ساساني دستور بازسازي آن را صادر کرد و به اين ترتيب رونق دوباره به شهر گور بازگشت. اين شهر پس از حمله اعراب به ايران نيز بار ديگر شکوهش را از دست داد اما با شکل‌گيري حکومت آل بويه در فارس دوباره رونق پيدا کرد.