يک دانشگاه در نيويورک دو تابلو نقاشي انتزاعي اثر «جوآن ميچل» نابغه هيجان نمايي انتزاعي را به مزايده مي‌گذارد که انتظار مي‌رود که ده‌ها ميليون دلار به فروش برسند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، حراجي «کريستيز» دو تابلو نقاشي اثر «جوان ميچل»، نقاش نامدار آمريکايي را از مجموعه هنري متعلق به «دانشگاه راکفلر» در جريان حراج آثار هنر قرن بيستم که نوزدهم نوامبر برگزار مي‌شود، به مزايده مي‌گذارند.
«آرت‌نيوز» نوشت، قيمت نقاشي «منظره شهر» (۱۹۵۵) بين ۱۵ الي ۲۰ ميليون دلار برآورد شده است و از ديگر نقاشي ابعاد بزرگتري دارد.
نقاشي بعدي يک نقاشي بدون عنوان است که در سال ۱۹۵۵ ميلادي توسط «ميچل» خلق شده است و پيش‌بيني مي‌شود که به قيمت ۹ الي ۱۲ ميليون دلار به فروش برسد.
هر دو اثر مربوط به دوراني هستند که «ميچل» به عنوان يکي از برجسته‌ترين هنرمندان جنبش اکسپرسيونيسم انتزاعي در حال پيشرفت بود.
«دانشگاه راکفلر» از نظر مالي در تنگناي مالي قرار ندارد اما اين دو نقاشي را با توجه به افزايش ارزش آثار اين هنرمند و براي تامين بودجه تحقيقات زيست‌پزشکي آينده به فروش مي‌رساند.
اين آثار همچنين به ندرت توسط کسي به‌جز کارکنان دانشگاه، بازديدکنندگان و دانشمندان برجسته، از جمله ۲۶ برنده جايزه نوبل در پزشکي و شيمي ديده شده است.
اين نخستين باري نيست که دانشگاه راکفلر يک اثر هنري را مي‌فروشد. در سال ۱۹۷۷، اين موسسه «ژاک لوئي داويد» متعلق به سال ۱۷۸۸ ميلادي را فروخت. «چارلز رايتزمن»، صنعتگر نفت، اين اثر را خريد و به موزه هنر متروپوليتن اهدا کرد. درآمد حاصل از فروش، حدود چهار ميليون دلار، براي اعطاي دو کرسي استادي و چهار بورسيه تحصيلات تکميلي مصرف شد.
سال گذشته، رکورد فروش آثار «ميچل» با فروش رسيدن يک نقاشي بدون عنوان متعلق به سال ۱۹۵۹ ميلادي به قيمت ۲۹.۲ ميليون دلار شکسته شد. رکورد قبلي گران‌ترين اثر اين هنرمند به نقاشي «بلوبري» (۱۹۶۹) که در سال ۲۰۱۸ به قيمت ۱۶.۶ ميليون دلار فروخته شده بود، تعلق داشت.
«جوآن ميچل» در فوريه سال ۱۹۲۵ در شيکاگو متولد شد. او فرزند والدين ثروتمند و هنري بود و در نهايت به عنوان يک کودک خلاق و پرانرژي بزرگ شد. او ساعت‌هاي بي‌شماري را به همراه خانواده‌اش در گالري‌هاي قرن نوزدهم موسسه هنري شيکاگو صرف مي‌کرد و از آثار نقاشان چيره‌دست پُست امپرسيونيسم لذت مي‌برد.
«ميچل» به «کالج اسميت» رفت و در رشته هنرهاي زيبا تحصيل کرد و سپس به نيويورک رفت تا به حرفه نقاشي ادامه دهد. در آن‌جا به سرعت به يکي از اعضاي اصلي مکتب هنري نيويورک (گروهي متشکل از هنرمندان، نويسندگان و متفکران) تبديل شد. با اينکه اين هنرمند توسط دنياي هنر نيويورک پذيرفته شده بود، اما همچنان تقلا مي‌کرد تا جايگاهش به عنوان معدود هنرمندان زن در يک جنبش مشهور را پيدا کند.
سفري به اروپا، امضاي «ميچل» در سبک انتزاعي را شکل داد و در نتيجه نقاشي‌هايي مملو از رنگ‌هاي سرزنده و شکل‌هاي متمايز، به عناصر بارز نقاشي‌هاي او تبديل شدند. در اوايل دهه ۵۰ ميلادي، «ميچل» کم کم در نمايشگاه‌هاي گروهي کوچک از جمله «نمايشگاه خيابان نهم» که نقطه عطفي براي هيجان‌نمايي انتزاعي بود، شرکت کرد و به حدي مورد توجه قرار گرفت که به دنبال آن نخستين نمايشگاه انفرادي‌اش را در سال ۱۹۵۲ برپا کرد.
«ميچل» نخستين نمايشگاه بزرگش در موزه را در سال ۱۹۷۲ با عنوان «پنج سال من در روستا» برگزار کرد. اين نمايشگاه با استقبال خوب منتقدان مواجه شد و بسياري از او به عنوان يکي از بهترين نقاشان آمريکايي قرن بيستم ياد کردند.
يک دهه بعد، «ميچل» به نخستين زن آمريکايي تبديل شد که نمايشگاه انحصاري را در «موزه هنر مدرن پاريس» برگزار کرده است. پس از مدت کمي سلامت او با مشکل مواجه و به سرطان مبتلا شد. در آثار اواسط دهه ۸۰ ميلادي «ميچل» مي‌توان تغيير وضعيت ذهني او را متوجه شد.
«ميچل» تا زماني که توان داشت به نقاشي کردن ادامه داد و چندين نمايشگاه انحصاري در دهه ۸۰ ميلادي برگزار کرد و در نهايت در اکتبر سال ۱۹۹۲ در بيمارستاني واقع در پاريس درگذشت.