همزمان با صد و پنجاهمين سالگرد برگزاري نخستين نمايشگاه «امپرسيونيست‌ها»، نمايشگاهي با کمک واقعيت مجازي بازديدکنندگان را به داخل فضاي نخستين نمايشگاه هنرمندان امپرسيونيست دعوت مي‌کند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، تعداد کمي از نمايشگاه‌هاي هنري بيشتر از نمايشگاهي که در ۱۵ آوريل ۱۸۷۴ در يک استوديوي عکاسي پاريس افتتاح شد، شهرت دارند. در نمايشگاه مذکور، مسير هنر طي يک ماه تغيير کرد و جنبشي به نام امپرسيونيسم شکل گرفت که هنوز بعد از گذشت ۱۵۰ سال درباره آن صحبت مي‌شود.
۳۱ هنرمندي که در استوديوي عکاسي «فليکس نادار» (Félix Nadar) گردهم آمدند، نمايشگاهي را برگزار کردند که در واقع يک انقلاب بود. نمايشگاهي که اين گروه از هنرمندان برگزار کردند، نه از نظر فروش و نه از جهت نظرات منتقدان يک نمايش موفق نبود. با اين وجود بعدها از اين نمايشگاه به عنوان لحظه‌اي ياد شد که در آن جنبش امپرسيونيسم متولد شده است.
«مونه» در حال نقاشي کردن
نمايشگاه «پاريس ۱۸۷۴: ابداع امپرسيونيسم» که نخستين بار در موزه «اورسي» واقع در فرانسه برگزار شده بود، به طور ويژه به نخستين نمايشگاه امپرسيونيست‌ها مي‌پردازد. بخش «امشب با امپرسيونيست‌ها» يک تجربه ۴۵ دقيقه‌اي به کمک واقعيت مجازي است که شب پانزدهم آوريل را بازخلق مي‌کند.
«امشب با امپرسيونيست‌ها» پس از فرانسه، آتالانتا و جورجيا از سيزدهم دسامبر در سالن «Eclipso» واقع در «ميدتاون منهتن» که براي اجراي پروژه‌هاي مربوط به واقعيت مجازي تدارک ديده شده است، برگزار خواهد شد.
فضاي داخلي نخستين نمايشگاه «امپرسيونيست»ها
در «امشب با امپرسيونيست‌ها» داستان روايت‌شده شايد ساختگي باشد اما جزئيات آن صحت دارد.
امپرسيونيسم از مهم‌ترين جنبش‌هاي هنر مدرن تلقي مي‌شود و از اين رو نام‌هايي همچون «کلود مونه»، «آگوست رنوار» يا «ادگار دگا» حتي براي برخي از کساني که علاقه چنداني به هنر ندارند هم آشناست.
مرکز اين جنبش جديد هنري پاريس در نيمه دوم قرن نوزدهم ميلادي بود. پس از آنکه اين گروه نتوانستند تاييد آکادمي را به دست آورند، در سال ۱۸۶۳ رويدادي در مخالفت با آکادمي و براي هنرمندان «امپرسيونيست» ترتيب دادند (اگر چه در آن زمان با اين عنوان شناخته نمي‌شدند).
اين نمايشگاه با عنوان «نمايشگاه پذيرفته‌نشدگان» بازديدکنندگان عادي را تحت تاثير قرار نداد اما براي هنرمندان جوان امپرسيونيست ايده‌هاي جديدي به دنبال داشت.
بعدها حدود ۳۰ هنرمند براي نخستين نمايشگاه امپرسيونيست‌ها که «جامعه ناشناس هنرمندان، مجسمه‌سازان و ديگران» نام داشت گرد هم آمدند.
نقدهايي که بر اين نمايشگاه صورت گرفت خوشايند نبودند. «لوئيس لروي» منتقد هنري، نقدي ويران‌کننده از اين نمايشگاه در نشريه «Le Charivari» به چاپ رساند. او همچنين در قالب نقد خود، سهوا نام اين جنبش جديد را انتخاب کرد و ويژگي‌هاي اصلي اين جنبش را نيز شرح داد.
از هنرمندان امپرسيونيست مهم به «ادوار مانه»، «کلود مونه»، «کامي پيسارو»، «پير اگوست رنوآر»، «آلفرد سيسلي» و «ادگار دگا» مي‌توان اشاره کرد.
از مهم‌ترين ويژگي‌هاي امپرسيونيسم به اين موارد مي‌توان اشاره کرد: تصويري حقيقي از صحنه‌هاي مدرن زندگي و به کار بردن رنگ‌هاي طبيعي و با نشاط، به تصوير کشيدن زودگذر بودن يک لحظه، حرکت، احساسات و تحت تاثير قرار دادن مخاطب، اولويت به تصوير کشيدن حرکات نور نسبت به رعايت حقيقي بودن و جزئيات تصوير و طراحي دقيق، نقاشي کردن در فضاي باز به منظور بهتر به تصوير کشيدن بازي نور و به کار بردن ضربات شکسته به نحوي که رنگ‌ها با يکديگر آميخته نشوند.
با گذر زمان امپرسيونيسم محبوبيت بيشتري پيدا کرد تا اينکه در نهايت به نخستين جنبش هنري جهان مدرن تبديل شد.
پس از نمايشگاه سال ۱۸۷۴، هفت نمايشگاه ديگر در طول ۱۲ سال برگزار شد. پس از سال ۱۸۸۶، امپرسيونيست‌ها به دليل تفاوت‌هاي ايدئولوژي از هم جدا شدند و ديگر از گروه اين هنرمندان خبري نبود اما خود هنرمندان به صورت انفرادي به فعاليت ادامه دادند؛ به طور موفقيت‌آميز نقاشي‌هاي جديد خلق کردند و به عنوان يک امپرسيونسيت باقي ماندند (دست کم اين موضوع درباره اغلب اين هنرمندان صدق مي‌کند.) آن‌ها فقط همچون زوجي که از يکديگر جدا شده بودند، فعاليت‌هايشان را به صورت انفرادي از سر گرفته بودند.
امپرسيونيسم به يکي از مهم‌ترين ترندهاي هنري و بنياد هنر مدرن تبديل شد. اين جنبش به تولد ايده‌هاي همچون «بازي رنگ» و سادگي به تصوير کشيدن اشيا منجر شد. تکامل اين جنبش، هنر قرن بيستم را تغيير داد.