چند روز پيش در شبکه‌هاي اجتماعي عکس‌هايي منتشر شد که نه تنها خنده، بلکه خشم و نگراني بسياري را برانگيخت. مرمت يک اثر تاريخي بايد مانند جراحي دقيق و حساس باشد، اما به نظر مي‌رسد در مورد کاخ گلستان به يک عمل ناموفق تبديل شده است. عکس‌هاي قبل و بعد از مرمت اين بناي تاريخي آن‌قدر با هم در تضاد بود که بيننده به واقعي بودن آن شک مي‌کرد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از روزنامه فرهيحتگان، چند روز پيش در شبکه‌هاي اجتماعي عکس‌هايي منتشر شد که نه تنها خنده، بلکه خشم و نگراني بسياري را برانگيخت. مرمت يک اثر تاريخي بايد مانند جراحي دقيق و حساس باشد، اما به نظر مي‌رسد در مورد کاخ گلستان به يک عمل ناموفق تبديل شده است.
عکس‌هاي قبل و بعد از مرمت اين بناي تاريخي آن‌قدر با هم در تضاد بود که بيننده به واقعي بودن آن شک مي‌کرد. يکي از کاربران با کنار هم قرار دادن عکس‌هاي قبل و بعد نوشته بود: «من يه خواهرزاده ۶ ساله دارم، نقاشيش از نقاشي اينايي که مرمت کردن خيلي قشنگ‌تره.» کاربران ابتدا با شوخي و طنز به اين تصاوير واکنش نشان دادند، اما به زودي شوخي‌ها جاي خود را به ناراحتي و خشم دادند. آن‌هايي که به موضوعات نگاهي عميق‌تر داشتند، اين اتفاق را نه يک شوخي، بلکه يک فاجعه فرهنگي خواندند و خواستار پاسخگويي شدند.
آفرين امامي، مدير مجموعه کاخ گلستان اعلام کرد اين اقدام درواقع مرمت محسوب نمي‌شود. طبق گفته امامي، در دوره مديريت‌هاي قبلي، اين بخش برداشته و حاشيه‌اي جديد براي آن ساخته شده.
در اين بازسازي، تلاش شده طرح جديد، شباهتي به نمونه اصلي نداشته باشد و صرفاً به‌صورت شماتيک اجرا شود تا از ايجاد نسخه‌اي کپي از اثر اصلي جلوگيري شود. با توجه به نکاتي که امامي گفت، انتقاد‌هاي اخير نسبت به مرمت کاشي‌هاي ايوان شمس‌العماره ناشي از بي‌اطلاعي از زمان و دلايل انجام اين تغييرات است. اين کاشي‌ها در دهه ۷۰ به‌عنوان جايگزين بخشي از بناي حذف‌شده ساخته شده‌اند و مرمت‌هاي اخير صرفاً براي حفظ وضعيت موجود و جلوگيري از تغييرات جديد انجام شده است.
در ادامه فتح‌الله نيازي، رئيس انجمن صنفي مرمتگران به چالش‌هاي جدي حوزه مرمت آثار تاريخي در ايران پرداخت. نيازي اشاره کرد ساختار‌هاي غيررسمي و مافيا در انتخاب پيمانکاران دخالت دارند و افراد غيرمتخصص با استفاده از روابط شخصي، پروژه‌هاي مرمتي را مي‌گيرند.
اين موضوع باعث شده مرمتگران حرفه‌اي به حاشيه رانده شوند و کيفيت کار‌ها کاهش يابد. نيازي همچنين به «ضعف نظارت دولتي»، «کمبود بودجه» و «نبود حمايت کافي» از مرمتگران اشاره کرد و هشدار داد اگر اقدامات جدي انجام نشود، بسياري از آثار تاريخي ايران به طور غيرقابل برگشتي از بين خواهند رفت. او پيشنهاد کرد «شورا‌هاي فني» تشکيل شوند و انتخاب پيمانکاران بر اساس تخصص و تجربه باشد، نه ارزان‌ترين پيشنهاد.
