گروهي از دانشمندان مدعي کشف رنگ جديدي شده‌اند که هيچ انساني تا به حال آن را نديده بود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از بي بي سي، اين تحقيق به دنبال آزمايشي انجام شده است که در آن پژوهشگران در ايالات متحده آمريکا پالس‌هاي ليزري را به چشمان خود تاباندند.
با تحريک سلول‌هاي خاصي در شبکيه چشم، شرکت‌کنندگان گفتند رنگي آبي-سبز را مشاهده کرده‌اند که دانشمندان آن را «اُلو» (olo) ناميده‌اند، اما برخي کارشناسان گفته‌اند کشف رنگ جديد «محل بحث» است.
اين تحقيق در ژورنال علمي پيشرفت‌هاي علم منتشر شده است، و پروفسور رن انگ، يکي از نويسندگان اين مطالعه از دانشگاه کاليفرنيا، نتيجه «شگفت‌انگيز» آن را براي بي‌بي‌سي توصيف کرد.
او و همکارانش معتقدند که اين نتايج مي‌تواند به پيشرفت تحقيقات در زمينه کوررنگي کمک کند.
پروفسور انگ، که يکي از پنج شرکت‌کننده در اين آزمايش بوده است، به بي‌بي‌سي گفت: «اُلو از هر رنگي که بتوان در دنياي واقعي ديد اشباع‌شده‌تر است.»
او گفت: «فرض کنيد در تمام عمرتان فقط صورتي، صورتي ملايم، يا صورتي پاستلي ديده‌ايد. بعد يک روز به دفتر مي‌رويد و کسي پيراهني پوشيده است که شديدترين صورتيِ ملايمي است که تاکنون ديده‌ايد، و مي‌گويد اين رنگي جديد است و اسمش را گذاشته‌ايم قرمز.»
در اين آزمايش، پژوهشگران پرتو ليزر را به درون مردمک يکي از چشم‌هاي هر شرکت‌کننده تاباندند.
در اين مطالعه پنج شرکت‌کننده حضور داشتند – چهار مرد و يک زن – که همگي بينايي رنگي طبيعي داشتند. سه نفر از شرکت‌کنندگان از جمله پروفسور انگ، از نويسندگان همکار مقاله، بودند.
طبق اين مقاله، شرکت‌کنندگان به درون دستگاهي به نام «اوز» نگاه کردند که متشکل از آينه‌ها و ليزرها و تجهيزات نوري است. اين دستگاه را قبلا برخي از پژوهشگران دخيل در اين مطالعه – گروهي از دانشمندان از دانشگاه کاليفرنيا و برکلي و دانشگاه واشنگتن – طراحي و براي استفاده در اين تحقيق به‌روزرساني کرده بودند.
شبکيه چشم يک لايه حساس به نور در پشت چشم است که مسئول دريافت و پردازش اطلاعات بصري است. اين لايه نور را به پيام‌هاي الکتريکي تبديل مي‌کند که از طريق عصب بينايي به مغز منتقل مي‌شوند و به ما امکان ديدن مي‌دهند.
شبکيه شامل سلول‌هاي مخروطي است که مسئول درک رنگ‌ها هستند.
در چشم انسان سه نوع سلول مخروطي وجود دارد: «اس» و «ال» و «ام»، که هرکدام به طول موج‌هاي مختلف آبي و قرمز و سبز حساس هستند.
در بينايي عادي «هر نوري که سلول مخروطي ام را تحريک کند، بايد سلول‌هاي مجاور ال و يا اس را نيز تحريک کند»، زيرا عملکرد آنها با هم هم‌پوشاني دارند.
در اين مقاله نوشته شده است: «با اين حال، در اين مطالعه ليزر فقط سلول‌هاي مخروطي ام را تحريک کرد، که از نظر اصولي سيگنالي رنگي به مغز مي‌فرستد که هرگز در بينايي طبيعي اتفاق نمي‌افتد.»
اين بدان معناست که رنگ اُلو را نمي‌توان با چشم غيرمسلح و بدون تحريک خاص در دنياي واقعي ديد.
براي تاييد رنگ مشاهده‌شده در طول آزمايش، هر شرکت‌کننده يک صفحه تنظيم رنگ قابل کنترل را دستکاري کرد تا با رنگ اُلو تطابق پيدا کند.
با اين حال، برخي کارشناسان مي‌گويند رنگ جديدي که ادعا مي‌شود ديده شده است، «مسئله‌اي تفسيري» است.
پروفسور جان باربر، دانشمند حوزه بينايي در دانشگاه سيتي سنت جورج لندن، که در اين تحقيق دخيل نبوده است، گفت که هرچند اين پژوهش از نظر فناوري در تحريک سلول‌هاي مخروطي انتخابي «دستاوردي فناورانه» است، اما کشف رنگي جديد «قابل بحث» است.
او توضيح داد که اگر مثلا سلول‌هاي مخروطي قرمز يا ال به‌طور گسترده‌اي تحريک شوند، مردم «قرمزي عميق» را درک خواهند کرد، اما شدت درک‌شده روشنايي ممکن است بسته به تغيير حساسيت سلول‌هاي قرمز تغيير کند؛ چيزي مشابه با آنچه در اين مطالعه رخ داده است.
اما پروفسور انگ، نويسنده همکار اين تحقيق، اذعان کرد اگرچه اُلو «قطعاً از نظر فني ديدنش بسيار دشوار است»، تيم آنها در حال مطالعه اين يافته‌هاست تا ببيند اين رنگ چه تاثيري مي‌تواند براي افرادي داشته باشد که دچار کوررنگي هستند و در تشخيص برخي رنگ‌ها مشکل دارند.