به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايلنا، هر هفته در شهر تهران نمايشگاه‌هاي متعددي از هنرهاي تجسمي در گالري‌ها، فرهنگسراها و موزه‌هاي شهر برگزار مي‌شود اما کمتر تبليغاتي را در سطح شهر از اين نمايشگاه‌ها مشاهده مي‌کنيم البته خوشبختانه همين تعداد اندک پوسترهاي تبليغاتي اگرچه سطح گرافيکي بالايي ندارند اما مي‌توان آنها را يک اثر هنري ضعيف محسوب کرد. اين پوسترها مانند آنچه در سينما و تئاتر مي‌بينيم گرفتار استفاده ابزاري از چهره هنرمندان نشده‌اند اما آنچه در اين حوزه اهميت دارد عدم علاقه گالريداران به تبليغات عمومي در سطح شهر است که باعث مهجور بودن اين هنر در ميان افراد عادي شهر شده است.
فرشيد پارسي‌کيا درباره پوسترهاي تبليغاتي نمايشگاه‌هاي هنرهاي تجسمي با بيان اينکه ما در پوسترهاي سينمايي از پوسترهاي سه‌کله‌اي استفاده مي‌کنيم، اظهار کرد: در طراحي پوستر فيلم‌هاي سينمايي؛ مشکل اصلي طراح با تهيه‌کننده فيلم است به اين دليل که مي‌خواهند سرمايه‌شان بازگشت داشته باشد.
او ادامه داد: مشکل بسيار مهم و اساسي ما اين است که ما جامعه تصويري نداريم. در حقيقت در کشور ما پوستر تنها يک اعلان خبري است براي يک فيلم، تئاتر و نمايشگاه تجسمي درحالي‌که در کشورهايي مانند لهستان، سوئيس و آمريکا بحث تصوير و کار گرافيک بسيار مهمتر است از خبررساني که پوسترها انجام مي‌دهند.
اين گرافيست با بيان اينکه مردم ما کلام‌محور هستند، افزود: مردم ما با جملات بيشتر سر و کار دارند و توجه آنها با کلمات بيشتر جلب مي‌شود تا تصاوير و معتقدم به دليل قدرتمند بودن ادبيات در کشور ما و دوم؛ بها ندادن جامعه فرهنگي به اين موضوع همچنين تن دادن به مسائل اقتصادي که البته اجتناب‌ناپذير است؛ ما امروز شاهد اين هستيم که حال طراحي پوسترها خوب نيست.
پارسي‌کيا درباره پوسترهاي با موضوع هنرهاي تجسمي نيز توضيح داد: بسياري از گالري‌ها براي نمايش آثار در گالري خود از پوستر استفاده نمي‌کنند و معتقدم در برخي موارد که گالري در معرفي نمايشگاه از پوستر استفاده مي‌کند صريحا محتواي نمايشگاه در پوستر مطرح مي‌شود.
او ادامه داد: در حقيقت پوستر يک نمايشگاه بايد شامل محتواي آن نمايشگاه باشد همچنين قادر باشد مخاطب را جذب کند و مهمتر از همه اينکه خود پوستر يک اثر است که به نمايش درمي‌آيد.
اين طراح گرافيک با بيان اينکه متاسفانه ما در هنرهاي تجسمي بيشتر شاهد اين هستيم که گالري‌ها از پوستر استفاده نمي‌کنند، گفت: گالريداران به دلايل اقتصادي و عدم پرداخت هزينه براي طراحي از پوستر استفاده نمي‌کنند البته برخي گالريداران که پوستر براي نمايشگاه ارائه مي‌دهند نيز کم‌کم دارند به اين بيراهه يعني استفاده از پرتره هنرمند در طراحي پوستر متمايل مي‌شوند.
او معتقد است؛ هنرهاي تجسمي تا آخرين لحظه بازهم در مقابل استفاده از پرتره هنرمند در طراحي پوستر ايستادگي مي‌کند و در حال تلاش است تا اين اتفاق نيفتد.
پارسي‌کيا با تاکيد براينکه شاهد فاصله طبقاتي در جامعه هستيم، گفت: معتقدم اگر اقتصاد هنرهاي تجسمي يکسويه پيش برود و باعث قوي‌تر شدن يک سري افراد شود بايد مطمئن باشيم که هنرهاي تجسمي نيز به اين سمت کشيده خواهد و ترويج تصويري که براي آن تلاش مي‌کنيم نيز بيهوده خواهد بود چراکه نمي‌توان در مقابل آن ايستادگي کرد.
او در پايان گفت: گالري‌هايي که بيشتر به دنبال کسب درآمد هستند و دغدغه فرهنگي ندارند بيشتر به استفاده از اين نوع پوسترها تمايل دارند و دنياي بصري را که فقط وجه تبليغاتي دارد و مريض و منسوخ است ارائه مي‌دهند.