رويداد «گلوباله» مجموعه اي از چيدمانهاي هنري و رويدادهاي مختلف است که در شهر کارلسروهه در جنوب غرب آلمان برگزار مي شود و علم و هنر و فناوري را در کنار هم عرضه مي کند. اين رويداد بين المللي اين پرسش را به ميان مي آورد که فناوريهاي ديجيتال چه تاثير سياسي و اجتماعي بر زندگي روزمره ما دارند؟ انسان امروز با استفاده از علم، و ابزارها و ماشينهاي مدرن بر حيات و آينده ي خود تأثير مي گذارد. به اين ترتيب سير طبيعي تکامل متوقف شده است.
سازماندهنده اين رخداد که از ۱۹ ژوئن امسال تا ۱۷ آورل سال آينده، برپاخواهد بود، مرکز هنر و رسانه ها (ZKM) در کارلسروهه است. پيتر ويبل، مدير اين مرکز مي گويد: «هنرِ مربوط به رسانه ها، اوج هنر واقعگراست. با ماشينها، دنياي ديگري خلق مي شود، اما هنرمند هم مي خواهد در شکل دادن به اين جهان سهم داشته باشد اما با رنگ و روغن کار زيادي نمي شود کرد. مي توان نقاشيهاي قشنگ خلق کرد. فناوران، سياستمداران و مهندسان در کار خلق و شکل دادن به جهاني نو، از هنرمند جلو خواهند افتاد. به هر حال خلاقيت يکي از عناصر اصلي کار هر هنرمند است.»
در بحثي در نمايشگاه گلوباله، زياده روي هاي قرن گذشته به چالش کشيده شد. در اين برنامه که بصورت يک دادگاه بود و با الهام از محاکمات نورنبرگ و محکمه جنايات جنگ ويتنام برگزار شد، فناوري هاي مدرن، کشتارهاي جمعي در گوشه و کنار جهان، آوارگي و بمبهاي اتمي محکوم شدند.
در يکي از غرفه هاي اين رويداد به نام «کلاؤداسکيپس»، بازديدکنندگان مي توانند سر بر ابرها بسايند. در اينجا در تمام طول روز ابرهاي مصنوعي توليد مي شود و بازديدکننددگان مي توانند در ابرها يا روي ابرها راه بروند. اين غرفه حاصل همکاري تتسو کوندو، معمار ژاپني و مهندسان انرژي از اشتوتگارت در جنوب آلمان است.
ماتياس شولر، مهندس آب و هوا مي گويد: «در روز گشايش نمايشگاه ديديم که خيلي از مردم ابرها را خراب مي کردند. گردابهاي فراوان باعث مي شد که ابرها پايين بروند. اين به اين معناست که بايد در رفتارمان با طبيعت بيشتر ملاحظه کنيم. چون طبيعت حافظ ماست و اگر طبيعت را از بين ببريم مثل اين است که خودکشي کنيم.»
غرفه بزرگ ديگري به کار ريوجي ايکدا، هنرمند و آهنگ ساز ژاپني اختصاص داده شده است. اين غرفه ميکرو/ماکرو نام دارد و هنرمند ژاپني آن را هنگامي که در مرکز تحقيقات فيزيک ذرات اروپا (سرن) حضور داشت خلق کرده است. در اينجا تصاوير رياضي و فيزيک با موسيقي و همينطور صداهاي ابزار آزمايشگاهي هم زمان مي شوند. بازديدکنندگان در فضاي اطلاعاتي قرار مي گيرند و مرتبا از طريق ويدئو و صدا، اطلاعات دريافت مي کنند.
شهر کارلسروهه سيصدمين سالگرد تأسيس خود را نيز جشن مي گيرد. بيش از۴۰ هزار نفر در مراسم آغاز اين جشن در برابر قلعه شهر شرکت کردند. مرکز هنر و رسانه (ZKM) از هنرمندان مجارستاني دعوت کرده بود که ديوارهاي قلعه را مثل بوم به کار بگيرند و با استفاده از فناوري “نگاشت” روي آنها نمايش هاي ويدئويي اجرا کنند. هنرمندان بوداپست در فناوري نگاشت تبحر دارند.
آندراش ساس، يکي از هنرمند مجار مي گويد: «هر کسي که در کار نگاشت هست، براي خودش سبکي دارد. براي ما نکته مهم همخواني با موسيقي است. تصاوير متحرک بايد تأثير موسيقي را بيشتر کنند و در اينجا ما بايد تا آنجا که مي توانيم اشکال را با معماري ساختمان هم تطبيق دهم.»
هنرمند يکي ديگر از برنامه هاي «گلوباله» روي پديد خطاي ادارک تمرکز کرده است. اين برنامه «هيچکس» نام دارد و يوهان لوربير، هنرمند آلماني اهل برلين خالق آن بمدت ۲ ساعت در ارتفاع ۴ متري از سطح زمين ايستاده است.
وي مي گويد: «با مفاهيم گرانش و ضدگرانش کار مي کنم. واکنش مردم را نگاه کنيد. وقتي فقط يک پارامتر را تغيير مي دهم، عکس العملشان باز هم برايم حيرت آور است. من که آدمي عادي هستم اما فقط روي زمين نايستاده ام، کمي بالاتر از سطح زمين هستم و همين براي مردم خيلي تماشايي است.»
لئاندور اهريلچ، هنرمند آرژانتيني در چيدماني، خانه اي معلق را ارائه مي کند. وي مي گويد: «من در خانواده ي بزرگ شدم که همه معمار بودند، و اين مسئله خيلي بر من تاثير گذاشته است. نمايش آثار هنري در جاهاي غيرمعمول برايم جالب است. اينکه آثار هنري در اماکن عمومي به نمايش در بيايند تا مردم دور هم جمع شوند و کار هنري را تعبير و تفسير کنند و در باره اش حرف بزنند.»
ولفگانگ اشپيندلر، خبرنگار يورونيوز از کارلسروهه مي گويد: «“گلوباله“، هنر، علم، و فناوري را به شکلي جالب ترکيب مي کند. در اينجا خواهيد ديد که چگونه هنر تغيير کرده است و مفاهيم گسترده تري را در بر گرفته است.»