ايرج اسکندري دربارهي برگزاري چهارمين حراج تهران و رکوردزني فروش آثار هنري در آن، اظهار کرد: بحث �اقتصاد هنر� بهعنوان يک مقولهي عام در حراج تهران مطرح است و اگر معادلات مربوط به مسائل اقتصادي در اين حراج در نظر گرفته نشود، با يک شکست مواجه خواهيم بود. در بحث �اقتصاد هنر� حراج تهران، دو طرف معادله مشخص هستند؛ طرف اول هنرمند بهعنوان مولد اثر هنري است و در طرف دوم، سازمان برگزارکننده قرار دارد که بهعنوان مجري يا سرمايهگذار شناخته ميشود. براي برقراري يک رابطه درست در اين معادله بايد عدالت در دادوستد برقرار باشد.
او دربارهي سهمي که براي هنرمندان در فروش آثار هنري در نظر گرفته ميشود، گفت: آنچه ما در فروش آثار هنري بين گالريدار و هنرمند داريم، اين است که معمولا 30 درصد قيمت فروش اثر به گالريدار ميرسد و 70 درصد آن به هنرمند اختصاص مييابد؛ اما بهنظر ميرسد برگزارکنندگان حراج تهران برخورد اصولي با اين مقوله ندارند و اين قرارداد را در دستور کار خود قرار ندادهاند، يعني عدالتي که بين توليدکننده اثر و برگزارکننده بايد وجود داشته باشد، به اجرا درنميآيد.
اسکندري افزود: گاهي پيش ميآيد که هنرمند اثر خود را سالها پيش به قيمت پايين فروخته و حالا اثرش در حراج به قيمتي بالا، يکبار ديگر دست به دست ميشود. احساس ميکنم برگزارکنندگان حراج تهران به اين مقوله توجه ندارند که بايد درصد قابل توجهي از اين فروش جديد، به هنرمند بهعنوان خالق اثر تعلق بگيرد. در نتيجه، هنرمند مغبون ميشود. حالا شاهد هستيم که در حراجيها، بخش کوچکي از فروش آثار به هنرمندان اختصاص مييابد و بخش بزرگي از آن در اختيار گروهي است که اين بخش را در انحصار خود دارند.
منبع :�ايسنا