يک هنرمند خوشنويس از ايده نمايش مجازي آثار هنرياش در اينستاگرام، واکنش مردم به اين کار و مشکلات مربوط به برپايي نمايشگاه در گالريهاي بزرگ سخن گفت.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي ايسنا، فراگيري شبکههاي اجتماعي مختلف و استقبال مردم از حضور در آنها، فرصتي را در اختيار هنرمندان قرار داده تا آثارشان را بدون دردسر و زحمتهاي مربوط به برگزاري نمايشگاه، با ديگران به اشتراک بگذارند و بهصورت آنلاين نظر مخاطبانشان را دريافت کنند.
بيشتر گالريهاي تهران در مناطق شمالي شهر قرار دارند و اين موضوع باعث شده که مخاطبان نمايشگاههايي که در اين گالريها برپا ميشوند، محدود و از قشر خاصي باشند. در اين شرايط، شبکههاي اجتماعي و صفحههاي شخصي هنرمندان، اين فرصت را بهوجود آوردهاند که مردم از هر طبقه اجتماعي بتوانند آثار هنري را بهصورت آنلاين در تلفن همراهشان ببينند و درباره آنها اظهار نظر کنند.
شايان پيماني – خوشنويس و نقاش – يکي از هنرمندان جواني است که چند وقت پيش تصميم گرفت آثار هنرياش را در صفحه شخصي خود در اينستاگرام به نمايش بگذارد. پيماني متولد سال 1365 است و تا کنون در چند مسابقه استاني نقاشي و خوشنويسي برگزيده شده است.
او در گفتوگو با خبرنگار ايسنا از ايده برپايي نمايشگاههاي مجازي در اينستاگرام و واکنشهاي مخاطبانش درباره نمايش آثارش گفت.
***
از چه زماني کارهايتان را در شبکههاي اجتماعي و اينستاگرام به اشتراک ميگذاريد و اين ايده چگونه به ذهنتان رسيد؟
چندماه پيش با صفحات ديگر هنرمندان آشنا شدم و اين فکر به ذهنم رسيد که کارهايم را در فضاي مجازي به اشتراک بگذارم.
اين کار چه تأثيري در شناختن هنر شما و افزايش تعداد سفارشهايتان داشته است؟
قطعا براي هنرمندان جواني که مجال هنرنمايي نداشتهاند و اول راه هستند، بهترين روش براي شناساندن خودشان، همين شبکههاي اجتماعي هستند. وقتي در اين شبکهها آثار با کيفيت و عيار بالا ارائه شوند، قطعا حجم سفارشهاي مردم هم بالا ميرود.
آيا صفحههاي شخصي در شبکههاي اجتماعي ميتوانند محيط خوبي براي ارائه هنر باشند و آنطور که بايد و شايد هنر را به مردم معرفي کنند؟
در محيط فعلي جامعه، وجود شبکههاي اجتماعي و گروههاي هنري مجازي باعث شده که اين شبکهها بستر مناسبي براي ارائه آثار هنري و شناساندن هنرمندان خوبي باشند که کمتر نام آنها مطرح شده است.
درباره بازخوردها و واکنشهاي اين اقدام بگوييد.
اثر هيچ هنرمندي بدون نقص و ايراد نيست و اين خصوصيت هنر است که انتها ندارد. آثار من هم از اين قضيه مستثني نيست و قطعا منتقدان زيادي دارد، ولي برخورد مردم با آثارم خوب بوده و توانستهام حس خوبي را به آنان منتقل کنم و فکر ميکنم انتقال احساس زيبا به بيننده، وظيفه يک هنرمند است.
ورودتان به دنياي هنر و گذراندن دورههاي خوشنويسي چگونه بود؟
پدرم يکي از نقاشان و سازندگان ساز در خراسان جنوبي بود. من از کودکي با رنگ و قلم انس داشتم و زير نظر پدرم، حميد پيماني، نقاشي را بهصورت جدي از سن هفت سالگي شروع کردم. بعد از پايان تحصيلاتم در سال 1383 به کلاسهاي انجمن خوشنويسان بيرجند رفتم و از محضر اساتيدي مانند اسماعيلي و محمدرضا صفوي بهره بردم و در سال 1385 با اخذ مدرک ممتاز از انجمن خوشنويسان ايران فارغالتحصيل و عضو رسمي اين انجمن شدم.
تا کنون در چه سبکهايي کار کردهايد و دليل انتخاب اين سبکها چه بوده است؟
بهدليل علايق شخصيام در نقاشي، رشته رنگ روغن و سبک رئاليسم را انتخاب کردم و چون معتقدم رئاليسم سبکي قابل لمس براي مردم است، سعي کردم موضوع بيشتر آثارم را از واقعيتهاي زندگي مردم زحمتکش ايران انتخاب کنم.
خوشنويسي و هنر چه تأثيري در زندگي شخصي و حرفهاي شما داشته است؟
هر هنري بهطور کلي ميتواند در زندگي هر فردي از افراد جامعه تأثير زيادي داشته باشد. ديد يک هنرمند نسبت به جامعه اطرافش قطعا با افراد عادي جامعه متفاوت و روح هنرمند، حساس و آسيبپذيرتر است. فکر ميکنم دليل اين موضوع، احساسات و عواطف هنرمند است که باعث شده بتواند به جزئيات بپردازد و مشکلات جامعه را دقيقتر ببيند.
آيا امروز که به نقطه قابل قبولي در خوشنويسي رسيدهايد، ميتوانيد از اين هنر درآمدزايي کنيد؟
متأسفانه بهصورت يک منبع درآمد ثابت در جامعه کنوني، خير.
بهطور کلي بحث اقتصاد هنر در ايران و ارتزاق هنرمندان از هنرشان را چطور ارزيابي ميکنيد؟
در جامعه امروز به هنر بهعنوان يک شغل درآمدزا نميتوان تکيه کرد. هنرمندان معروفي هستند که درآمدهاي زيادي دارند اما بهطور کلي در جامعهاي که بيشتر مردم درک درستي از هنر و آثار هنري ندارند و ارزش يک کار هنري را به راحتي تشخيص نميدهند، درآمدزايي از هنر، کار بسيار مشکلي است و همانطور که ميبينيد بيشتر هنرمندان نامي کشور در زمان حيات، زندگي کاملا سادهاي داشتهاند.
در ميان سفارشهايي که ميگيريد مردم بيشتر به چه متنها، شعرها و شاعراني علاقه دارند؟
در اين مورد کاملا سلايق متفاوت است ولي شاعران بزرگي مانند خيام، سعدي، مولانا، حافظ و همچنين سيمين بهبهاني، فريدون مشيري، احمد شاملو، سهراب سپهري و … بيشتر مورد علاقه مردم هستند. خوشبختانه در اين زمينه، متنهاي داراي مفاهيم قوي و خوب از سوي مردم انتخاب ميشود.
خودتان به چه اشعار و شاعراني براي کار توجه بيشتري داريد؟
سعي کردهام از شعر بيشتر شاعران ايراني استفاده کنم اما بيشتر به مفهوم شعر نگاه ميکنم تا خود شاعر، چون در بعضي مواقع شاعران معاصر هم شعرهاي قابل ستايشي دارند که نميتوانم آنها را ناديده بگيرم. همچنين از شاعران بومي استان خراسان جنوبي که از جمله بهترين شاعران بودند مانند حکيم نزاري و ابن حسام خوسفي نيز استفاده ميکنم.
تا کنون چند نمايشگاه از آثارتان برگزار شده است؟
هنر، شغل اصلي من نبوده و بهدليل مشغله کاري متأسفانه موفق به برگزاري نمايشگاههاي انفرادي متعددي نشدهام ولي در سالهاي اخير سعي کردهام بيشتر به اين موضوع بپردازم. ارديبهشتماه سال 93 اولين نمايشگاه انفراديام را در رشته رنگ روغن در بيرجند برپا کردم که با استقبال خوبي از سوي مردم روبهرو شد. همچنين ميخواهم در سال 1394 يک نمايشگاه خوشنويسي در بيرجند برگزار کنم.
مشکلات مربوط به برگزاري يک نمايشگاه در گالريهاي تهران يا شهرهاي ديگر چيست؟
اولين موضوعي که فکر يک هنرمند را براي برپايي نمايشگاه در شهرها و گالريهاي بزرگ مشغول ميکند، بحثهاي مالي است. گالريهاي بزرگ کشور هزينههاي سنگيني را از هنرمند ميگيرند و اين به يک دغدغه بزرگ براي هنرمندي که نگران فروش آثارش در نمايشگاه است، تبديل ميشود که آيا خواهد توانست اين هزينه را با فروش آثارش جبران کند يا خير.