گزينه؛ روي ميز؛ بازنگري تعرفه حرفه اي و قراردادهاي تصويرگري

از /

گزينه، روي ميز؛ بازنگري تعرفه حرفه اي و قراردادهاي تصويرگري عنوان هشتمين اتاق روشن در روز 14 آبان در هفته تصويرگري بود. ترکيب سخنرانان اين نشست بسيار ماهرانه انتخاب شده بود. علاوه بر نمايندگاني از طرفين قرارداد، يک نفر حقوقدان هم در اين ترکيب ديده مي شد.

به گزارش گالري آنلاين، کيانوش غريب پور، مدير هنري و علي هاشمي شهرکي، عضو هيات مديره انجمن تصويرگران ايران نماينده گروه تصويرگر و ايرج ضرغام، ناشر، طرف ديگر قرارداد و کوشا وطن خواه هم به عنوان حقوقدان ترکيب سخنرانان را تشکيل مي دادند.

کيانوش غريب پور در ابتداي نشست گفت: بعد از تشکيل انجمن تصويرگران، تعرفه مربوطه شکل گرفت و اصولي شد. تعرفه براي تصويرگران يک توافق بيشتر نبود؛ توافقي بين دو تصويرگر با هم يا با ناشر، به همين علت ميزان تعهد به اين تعرفه و عوارض تخطي از آن هم معلوم نيست.

اين مدير هنري اظهار داشت که در سال 1392 براي اولين بار اين تعرفه منتشر شد. در آن زمان ميزان تعرفه بالاتر از حد واقعي بود و اين باعث شد که نگاه ها عوض شود. اگرچه اين تعرفه ها پشتوانه حقوقي نداشت ولي از پشتوانه حرفه اي برخوردار بود.

غريب پور بيان کرد که تعرفه بخش هاي مختلفي دارد، انتهاي تعرفه يک قرارداد هم وجود دارد که بيشتر از خود تعرفه مورد انتقاد ناشران مي باشد. وي گفت: من به اين تعرفه و قرارداد عنوان گزينه روي ميز مي گويم؛ زيرا همچنان به عنوان گزينه به آن نگاه مي کنيم، مي توانيم به آن عمل کنيم يا خير، مي توانيم آن را به طرف مقابل بقبولانيم و يا اين کار را نکنيم.

نشست با صحبت هاي علي هاشمي شهرکي ادامه يافت. شهرکي گفت: مساله تعرفه داشتن در واقع يکپارچه شدن صنفي است. ما اگر بخواهيم تصويرگر داشته باشيم بايد يک منبعي هم باشد که بدانيم از ناشر چه مبلغي را طلب کنيم.

اين عضو هيات مديره انجمن تصويرگران ايران اظهار داشت که الان تمام تلاش ما اين است که فعاليت هنري هنرمندان شغل محسوب شود و تمامي حقوق شغل را داشته باشد.

تعرفه مذکور اخيرا توسط گروهي از هنرمندان بازنويسي شده است، قرارداد انتهاي آن نيز توسط کيانوش غريب پور اصلاح گرديده است.

در ادامه، غريب پور از ايرج ضرغام خواست تا پيشنهاد و انتقاد خود را راجع به تعرفه بيان نمايد. ضرغام گفت: در همه جاي دنيا مثل ايران در قرارداد بين تصويرگر و ناشر ابهام وجود دارد، در ايران بدليل کم بودن فاصله بين دو طرف و اعتماد طرفين ابهامات نسبت به ساير جوامع کمتر است.

وي گفت: در کشورهاي ديگر براي ايجاد اعتماد دو راه وجود دارد 1- افراد در مباحث حقوقي وکيل استخدام مي کنند، 2- افراد agent دارند که اين agent يا حقوقدان است يا در تشکيلات خود حقوقدان دارد. ضرغام اظهار داشت در ايران چند agent بيشتر نداريم که آن ها هم فقط خريد و فروش را انجام مي دهند. اين ناشر باسابقه بيان کرد که در ايران قرارداد تصويرگر مقطوع است يعني آن ها براساس توليد دستمزد خود را تعيين مي کنند ولي در ساير جوامع اين کار براساس فروش اثر است و قرارداد درصدي از فروش محاسبه مي شود.

غريب پور در ادامه با ارائه سوالي، کوشا وطن خواه را وارد بحث کرد. وي پرسيد : ما در حقوق صنفي چقدر پيشرفت داشته ايم؟

اين حقوقدان گفت: ما در رابطه با حقوق صنفي نه تنها پيشرفت نداشته ايم بلکه پسرفت هم کرده ايم. وطن خواه بيان کرد که در حقوق چاپ وضعيت عجيبي وجود دارد که درواقع يک خلا بزرگ است، اين خلا در حقوق ساير بخش ها ديده نمي شود.

وي با اشاره به اينکه تمامي قراردادهاي نشر دو دسته اند، اظهار داشت: يک گروه از قراردادها موقتي اند که قرارداهاي مقطوع هم جزو اين دسته است. در موارد مقطوع حداقل مدت زمان در نظر گرفته شده 30 سال است که پس از آن قرارداد به خودي خود لغو مي شود.

وطن خواه گفت: در اين تعرفه و قرارداد به نگارش درآمده، تنها به قراردادهاي مقطوع اشاره شده است. وي در رابطه با موارد حقوقي پيش آمده بين تصويرگر و ناشر اذعان داشت که ضعيف ترين حالت براي داوري، انتخاب يک نفر براي قضاوت بين طرفين است؛ در اين گونه موارد بهتر است يک شخص حقوقي- به پيشنهاد بنده، انجمن تصويرگران- براي داوري معرفي گردد.

وطن خواه بيان کرد: اينکه تعرفه اختصاصا يک بخش نوشتاري و مکتوب را در برمي گيرد خوب است ولي صحبت نکردن در مورد ساير بخش ها يک جور رفع تکليف است که اين ناپسند مي باشد. پيشنهاد من اين است که تصاوير توسط هنرمند ثبت شود که اين فرآيند در طول زمان مي تواند الکترونيکي و سريع انجام شود.

در پايان نشست حضار با سوالاتي که مطرح کردند با سخنرانان به بحث نشستند و در طي اين روند جنبه هاي مبهم و داراي خلا تعرفه روشن گرديد.

تهيه و تنظيم گزارشگر گالري آنلاين؛ مريم محمد زاده

مطالب مرتبط:

پیمایش به بالا