ايران درودي گفت: اميدوارم کارهاي موزه‌ام به‌زودي تمام شود و بتوانم با دست‌هاي خودم، تابلوهايم را در آن نصب کنم. قطعا شما زنان خوشحال خواهيد بود که اولين زن ايراني، موزه شخصي‌اش را بسازد و ۲۰۰ تابلو را در آن به‌نمايش بگذارد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، مديرکل دفتر ثبت آثار تاريخي – فرهاد نظري – همراه مدير روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، با حضور جمعي از خبرنگاران در خانه «ايران درودي» – نقاش، نويسنده و کارگردان – «کاشي ماندگار» را بر سردر خانه اين هنرمند نصب کردند.
سازمان ميراث فرهنگي اين طرح را با هدف معرفي خانه‌هاي گنجينه‌هاي ايران شروع کرده است.
اين هنرمند در مراسم نصب «کاشي ماندگار» با بيان اين‌که هرچه داشتم بخشيدم، ادامه داد: من حتي خانه‌اي را که در فرانسه داشتم، فروختم تا صرف ساخت موزه‌ام کنم. خانه‌اي هم که اکنون در آن زندگي مي‌کنم، موزه خواهد شد تا مردم بيايند و جايي را که من در آن زندگي و نقاشي کرده‌ام، ببينند. دلم مي‌خواهد وقتي از اين خانه بيرون مي‌رويد به خودتان بگوييد، کسي را ديديم که گفت «يکي از خوشبخت‌ترين‌هاي روي زمين هستم».
اين نقاش اظهار کرد: هميشه از بچگي مي‌خواستم روزي سربلند بگويم که من از سرزمين فردوسي مي‌آيم، زيرا اگر فردوسي نبود، امروز نمي‌دانيم با چه زباني با هم صحبت مي‌کرديم. خوشحالم سال گذشته توانستم در سن ۸۰ سالگي و روز تولدم که ۱۱ شهريور است، کلنگ موزه‌ام را بزنم. در حالي که در بخش سي‌سي‌يو بستري بودم، اما خودم را به محل کلنگ‌زني موزه رساندم و حتي نيم ساعت سخنراني کردم، در شرايطي که پزشکم با اين کار مخالف بود.
درودي بيان کرد: برايم جالب است، به من پيام مي‌دهند که شما «مادر بشريت» هستيد. براي يک نفر مهم است که بداند مردم در حياتش، او را دوست دارند. من در کتاب «در فاصله دو نقطه» که زندگينامه‌ام نيست، اما به نحوي درس زندگي است، درباره سختي‌هايم نوشته‌ام. وقتي آدميزاد اراده کند، به هر چيزي که مي‌خواهد مي‌رسد. من از خدا خواستم که فرزند لايقي براي وطن باشم. تا ۹ سالگي در مشهد زندگي مي‌کردم، وقتي يک روز همراه پدرم که خيلي ايران‌پرست بود، به مقبره فردوسي رفتيم، به من گفت «با احترام راه برو، زيرا اينجا جاي مقدسي است. ايران ما به کسي که در اينجا دفن است مديون است».
اين هنرمند ادامه داد: از آن روز تصميم گرفتم حتي شده، يک ناخن کوچک فردوسي باشم تا پدرم به‌خاطر داشتن فرزندي مثل من سربلند باشد. متأسفانه حدود ۳۰ سال است که پدرم را از دست داده‌ام. از شما هم مي‌خواهم يادتان بماند که فارسي را درست صحبت کنيد و بنويسيد.
او همچنين يادآوري کرد: من زماني در تلويزيون کار مي‌کردم و کارگردان بودم. ۸۰ فيلم ماندني به‌صورت آرشيو از نويسندگان، شاعران و هنرمندان ديگر ساخته‌ام.
درودي با اشاره به اين‌که زماني صفحه‌اي در اينستاگرام باز کردم، گفت: آنقدر که پيام‌هاي اشتباه فارسي مي‌دادند، حاضر نبودم آن پيام‌ها را بخوانم، به همين دليل صفحه‌ام را بستم، زيرا معتقدم زبان فارسي هويت ماست، پس درست بنويسيم و به آن احترام بگذاريم. مردم از ما شناسنامه نمي‌خواهند، اما وقتي درست صحبت کنيم، نشان مي‌دهيم که فرهنگ‌مان را مي‌شناسيم. با آن‌که ۶۲ سال در فرانسه زندگي کرده‌ام، اما امکان ندارد زماني که به زبان فارسي صحبت مي‌کنم يک کلمه فرانسوي از زبان من بشنويد، زيرا به فارسي صحبت کردن اعتقاد دارم.
درودي بيان کرد:
خواهش مي‌کنم ايران را با قيمت گراني که بايد براي آن بپردازيد، دوست بداريد. ايران را با وجود زخم‌هايي که دارد و هنرمندهايش را با ضعف‌هايي که دارند، دوست بداريد.
من پر از ضعف هستم، اما به حرفه‌اي که در آن کار مي‌کنم معتقدم. من به‌عنوان يک زن ايراني، در سياست دخالتي نداشته‌ام، اما هويت ايراني‌ام برايم مهم است. هر کسي که ايران را دوست بدارد، سختي‌هايش را هم تحمل مي‌کند. براي من، ايران قبل از خانواده و همه هستي من است. ملت ما، ساکت است و چيزي را که فکر مي‌کند نمي‌گويد؛ اما جايي که بايد حمايت کند مي‌کند.
اين نقاش با يادآوري گذشته و نمايشگاهي که در موزه هنرهاي معاصر برپا کرده بود، ادامه داد: مهمترين نمايشگاه را من در موزه هنرهاي معاصر گذاشتم که آن زمان، يکي از پربازديدترين‌ها بود و مجبور شدند، چند سالن از موزه هنرهاي معاصر را در اختيارم قرار دهند تا تابلوهايم را به‌نمايش بگذارم. شما به‌عنوان زن ايراني بايد بدانيد که به اين وطن متعهد هستيد. بزرگترين آرزوي من اين است که قبل از هر چيز، خدا ايمان من را به خودش بيشتر کند، زيرا ايمان و عشق به ايران من را به اينجا رسانده است.
او با بيان اين‌که اميدوارم روزي لوح موزه – خانه درودي را سردر خانه من بزنيد، گفت: خانه من هم قشنگ است و هم جايي است که من در آن زندگي کردم و تک‌تک اشياي آن را با عشق خودم انتخاب کردم. هيچ‌چيز در خانه من تصادفي نيست و نمي‌دانم چطور بايد خداوند را سپاسگزار باشم که حرفه‌اي مثل نقاشي را که هنر ناشناخته‌اي است، به من نشان داد.
وي خطاب به خبرنگاران زن حاضر در اين مراسم، بيان کرد: استقلال مالي داشته باشيد؛ وقتي به کسي وابستگي مالي نداريد مي‌توانيد تمام شخصيت خودتان را بروز دهيد. شما مادران آينده اين سرزمين هستيد پس سعي کنيد از خودتان اثري به جا بگذاريد. احساس مسئوليت کنيد، زيرا شما مسئول هستيد و بايد کاري انجام دهيد تا آيندگان براي‌تان دعا کنند. خودتان را با من که ۸۰ سال دارم مقايسه کنيد. من هنوز کار مي‌کنم، گرچه حرکت جسمي‌ام کمتر شده که آن هم خواست خداوند است و مي‌پذيرم و در اين مدت حتي يک دقيقه هم به مرگ فکر نکردم. پس سه سال ديگر هم ميهمان شما هستم.
اين هنرمند با بيان اين‌که نقاشي يک هنر شخصي است و از قلب برمي‌خيزد، اظهار کرد: من مي‌توانم دنياي خودم را نقاشي کنم و بگويم اين چنين دنيا را مي‌بينم. به همين دليل در عمرم شاگردي نداشتم، چون نمي‌توانم به ديگران بگويم شما هم مثل من ببينيد. من به بزرگترين مدرسه‌هاي هنر فرانسه هم سر زدم، اما از نقاشان ديگر ياد گرفتم نه کلاس درس. تابلويي که احمد شاملو آن را «سلطه بودن» گذاشت در ۱۱ ساعت و روي زمين کشيدم.
او اضافه کرد: ۳۳ ساله بودم که تابلوي «نفت» من در مجلات مهم دنيا چاپ شد. من آن تابلو را مفت فروختم، به شرط آن‌که مطلبي که خودم دوست دارم، زيرش منتشر شود. آن مطلب اين بود که بشريت، تمدن را به مملکت ما بدهکار است، زيرا ايران فرهنگ و تمدن را به دنيا آورد و امروز نفت کشور ما دنيا را سيراب مي‌کند. من به‌عنوان يکي از چهار نقاش ايراني در آن مجله معرفي شدم و بعد از آن با خودم گفتم، تمام تابلوهايم را به ملت ايران خواهم بخشيد و از آن پس هيچ تابلويي را به هيچ قيمتي نفروختم.
فرهاد نظري – مديرکل دفتر ثبت آثار تاريخي – نيز درباره «کاشي ماندگار» که امروز (۲۷، ارديبهشت‌ماه) بر سردر خانه ايران درودي نصب شد، توضيح داد: اين حرکت که با خانه خانم درودي شروع شده، طرحي است که به کنوانسيون ۲۰۰۳ براي پاسداري از ميراث فرهنگي ناملموس برمي‌گردد که عنوان آن «گنجينه زندگي بشري» است. در اين طرح، گنجينه و متعلقات آن معرفي مي‌شود. ما سعي کرديم در شهر تهران از تمام ظرفيت‌هايي که به شهر هويت مي‌دهند، انتخاب کنيم که يکي از آن‌ها خانه مفاخر و مشاهير است.
او اظهار کرد: هر کسي که در حوزه فرهنگ سهم و نقشي دارد، با توجه به رضايت خودش اين کاشي را که زمينه آن، آبي لاجوردي است با اسم خودش بر سر خانه نصب خواهيم کرد. البته در حال حاضر اين پلاک موقتي است و به‌زودي «کاشي ماندگار» جايگزين آن مي‌شود. روي اين کاشي فعاليت‌هاي هنرمندان و سال سکونت‌شان نيز ثبت مي‌شود. با اين ارزش‌هاي آن خانه براي شهرونداني که آشکار نبوده است، معرفي مي‌شود. به هر حال، اين هنرمندان چراغ‌هاي روشني هستند که اگر معرفي شوند مي‌مانند به همين دليل اسم آن را کاشي ماندگار گذاشتيم.
همچنين پوريا سوري – مدير روابط عمومي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري – درباره طرح «کاشي ماندگار» توضيح داد: ۵۰ شخصيت را در تهران شناسايي کرديم که قرار است تا اواسط خردادماه اين پلاک‌ها بر سردر خانه اين شخصيت‌ها نصب شود. از استان‌ها هم درخواست کرديم بين ۵ تا ۱۰ اسم را به ما معرفي کنند. اميدواريم بعد از ما نيز هر کسي که به سازمان آمد، اين راه را ادامه دهد.
او گفت: در سايت سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري نيز پورتالي قرار مي‌دهيم که اگر کسي اطلاعاتي از خانه هنرمندان با آدرس دارد، به ما اعلام کند. خانم درودي ۴۸ سال است که ساکن اين خانه هستند و ما براي خانه قبلي که در آن سکونت داشته‌اند نيز چنين تابلويي را در نظر گرفته‌ايم.
