"تاثير" عنوان نمايشگاه گروهي از آثار هنرمندان تاثيرگذار بر عرصه هنرهاي تجسمي کشور است که در گالري خط سفيد به کيوريتوري منيژه صحي گرد هم آورده شده است. به اين مناسبت با هنرمندان اين مجموعه، سارا جعفري، فريدون اميدي و فلور فيض بخش گفتگويي داشته ايم که در ادامه خواننده آن هستيد:
«در راه هنر، رسيدن وجود ندارد»
سارا جعفري هنرمند معاصر کشورمان در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين بيان کرد:
وي در رابطه با آثار خود در اين نمايشگاه اين چنين گفت: در اين نمايشگاه من با يک اثر شرکت کردم ، اين اثر يکي از آثار من از مجموعه « عبور » است که شهريور امسال، ۹۷، در گالري گلستان به نمايش گذاشته شد . اين اثر روي بوم اجرا شده و در آن از تکنيک ها، روشهاي مختلف و ميکس ( آکريليک ، چاپ ، آب رنگ ، مداد رنگي و … ) استفاده شده است.
جعفري به استيمنتي که براي نمايشگاهش در گالري گلستان نوشته بود، اشاره کرد و گفت اين استيتمنت مخاطب را بيشتر با روند آثارم در اين مجموعه آشنا مي کند.
" عبور کردم به وسعت يک دشت،
به زير تابش رنگين کمان آوازت،
صدا رها کردم …..
تو را صدا کردم.
"محمدابراهيم جعفري"
8 سالم بود
در آتليه پدر، در کنار او ساعت ها نقاشي مي کردم
با او نقاشي مي کردم
نقاشيهايم شبيه به نقاشي هاي او مي شد
و من خرسند از اين شباهت.
14 سالم بود
در آتليه پدر، در کنار او ساعت ها نقاشي مي کردم
با او نقاشي مي کردم
نقاشيهايم شبيه به نقاشي هاي او مي شد
و من غمگين از اين شباهت.
روزي در کنار او به نقاشي مشغول بودم
گريه اي سر دادم
پدر متعجب مرا نگاه کرد
گفتم: نقاشيهايت را دوست دارم، اما مي خواهم خودم باشم.
پدر خنديد و گفت:
عبور خواهي کرد
از من و تمام هنرمنداني که دوستشان داري عبور مي کني
من عبور کردم
من عبور مي کنم.
در راه هنر رسيدن وجود ندارد
بايد عبور کرد…"
اين هنرمند در ادامه بيان کرد: در اين نمايشگاه با نام « تاثير » در گالري خط سفيد ، آثار چند نسل از هنرمندان تجسمي ( نقاش ) به نمايش گذاشته شده است. برگزاري چنين نمايشگاه هايي براي شناساندن هنرمندان به عموم مردم و هنرجويان جوان تاثير گذار و لازم است. سال ها است که در کنار حرفه نقاشي، به تدريس در دانشگاه هاي هنر مي پردازم و به نظرم يکي از وظايف فضاهاي آموزشي نيز همين موضوع است که متاسفانه در اين زمينه تلاش کمي شده است.
وي در ادامه اظهار داشت: «خوب يادم مي آيد ۱۴ سال پيش، در سال ۲۰۰۴ ، بعد از گرفتن مدرک فوق ليسانس از دانشگاه سوربن به ايران برگشتم، در آن زمان دختري ۲۴ ساله بودم و به تدريس در دانشگاههاي هنر پرداختم … و از همان دوران تا به امروز آگاهي کم هنرجويان از هنرمندان پيشکسوت ايراني مرا بسيار متاسف ميکرد .
جعفري همچنين گفت: زماني که در سوربن به تحصيل مي پرداختم يکي از دروس به اسم les interfaces به معناي رويارويي و رو برو شدن بود؛ در اين واحد درسي که در آمفي تئاتر برگزار مي شد هر دو هفته يک بار از هنرمندي مطرح در عرصه هنرهاي تجسمي دعوت مي شد که حضور يافته و در مورد پروسه آثارش با نمايش فيلم و اسلايد صحبت کند و پرسش و پاسخي ميان هنرجويان و هنرمند بود. هرجويان در طول ترم با هنرمندان پيشکسوت متعددي در تمامي رشته هاي هنرهاي تجسمي آشنا مي شدند. کمبود چنين برنامه هايي در فضاي آموزشي و دانشگاه هاي هنر ايران شديدا احساس مي شود .
اين هنرمند اذعان داشت: يادم مي آيد در جلسه اي با اساتيد و مديران دانشگاه همين ماجرا را تعريف کردم و فکر مي کردم شايد مورد استقبال قرار گيرد؛ ولي متاسفانه مسوولان مانند هميشه کمبود بودجه را بهانه کردند و اين ايده نيز مانند بسياري ديگر از ايده ها در نطفه خاموش شد. در دانشگاههاي هنر ايران دروس تاريخ هنر جهان با نامهاي گوناگون تدريس مي شود ولي هنوز پس از گذشت ساليان، درسي با نام اشنايي با تحولات هنر معاصر ايران از ديرباز تا به امروز را نداريم که در آن هنرجويان جوان در مقطع پايه با هنرمندان پيشکسوت سرزمين خود و با ريشه هاي خود و روند آثارشان آشنا شوند …
به اميد روزي که در واحدهاي درسي دانشگاههاي هنر کمي تجديد نظر شود.
اميدي، هنرمند نقاش ديگر اين نمايشگاه در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين، موضوع و مفهوم آثار خود در نمايشگاه«تاثير» در گالري خط سفيد را اين گونه شرح داد:
کارهايي که من در اين نمايشگاه ارائه کرده ام، کارهايي نيست که بخواهد مفهوم و پيام خاصي داشته باشد. در مجموعه کارهايي که قبلا انجام دادم بيشتر از تک حروف فارسي استفاده مي کنم که اين ها باهم يک ريتم و ضرب آهنگي را در تصوير ايجاد کرده و نشان مي دهند؛ در واقع آبستره است.
وي اشاره کرد که اين آثار که تعداد آنها به 20 اثر مي رسد در واقع خط نقاشي با تکنيک رنگ روغن روي بوم است که جنبه هاي آبستره دارد؛ چون فرم فيگوراتيو نيست. اين آثار که مربوط به سال 93-94 است در ادامه مجموعه هاي قبلي من بوده و ده سالي مي شود که من در اين مجموعه کار مي کنم. چون کارم تکنيکال است و از طرفي تجربه گرا هستم و بافت براي من جالب است؛ به همين دليل هر دفعه به يک سمتي مي روم.
اين هنرمند به رويکرد نمايشگاه اشاره کرد و گفت: نمايشگاه و موضوعش خوب بود وليکن ما براي اين اسم مجموعه را طراحي نکرده بوديم و فردي اين آثار را خود جمع آوري کرده و اسمي براي آن نهاده است. يعني من مجموعه خود را بر طبق موضوع نمايشگاه ارائه نکرده ام. در واقع موضوع نمايشگاه روي کار من و انتخاب آثار تاثيري نداشته است.
وي در ادامه بيان کرد: هنرمندان جوان با استفاده از شبکه هاي ارتباطي موجود که به خوبي اطلاع رساني مي کند، نسل پيشکسوت را مي شناسند. اگر جوانان ذهن حساس داشته باشند براحتي مي توانند به اين اطلاعات دسترسي يابند. فکر مي کنم در 10-15 سال اخير خيلي تلاش ها شده تا هم هنر مدرن را به مردم بشناسانند و هم هنرمندان قبل از انقلاب را.
اميدي همچنين به حضور آثار هنرمندان جوان در کنار آثار نسل پيشکسوت اشاره کرد و اظهار داشت: بايد جمع آوري کننده آثار اين موضوع را مد نظر قرار دهند، ما نقاشان جوان زيادي داريم که اتفاقا اگر کار آوانگارد و جديد بخواهد ارائه شود در آثار نسل جوان بسيار بارزتر است.
وي افزود: مسئولين بايد از جامعه تجسمي حمايت کنند؛ تا الان حمايت ها بيشتر تئوري بوده تا عملي، بايد کمک هاي بيشتر مالي و بصورت خريد آثار باشد يا شرايطي را ايجاد نمايند تا هنرمندان راحت تر کار کنند و از لحاظ متريال و فضا در مضيقه نباشند. البته اين بيشتر بايد در مورد هنرمندان نسل جوان باشد.
«سرزمين ترک شده» در نمايشگاه «تاثير»
فلور فيض بخش از ديگر هنرمندان حاضر در نمايشگاه «تاثير» در رابطه با موضوع و مفهوم مجموعه اي که در نمايشگاه تاثير به نمايش درآمده، گفت: در اين نمايشگاه گروهي از هنرمندان شرکت کردند که در يک دوره اي خودشان و کارشان تاثير گذار بوده اند و يا کارهاي خاصي را به نمايش گذاشتند؛ اين هنرمندان سابقه طولاني در حوزه هنري داشته اند.
وي بيان کرد: موضوع کار من از يک مجموعه به اسم a bandle sery (سرزمين ترک شده) گرفته شده است؛ درمورد سرزمين هايي است که رها شده اند و گياهاني که بدون حضور انسان به حياط خودشان ادامه داده اند. در واقع انسان به هردليلي اين سرزمين را رها کرده و گياهان به زندگي گياهي خودشان ادامه داده اند.
اين هنرمند به تعداد و تکنيک آثار خود در اين نمايشگاه اشاره کرد و اظهار داشت: يک تعدادي از اين مجموعه قبل از نمايش به فروش رفته است؛ سال آينده هم نمايشگاهي در گالري اعتماد دارم. تکنيک آثار اکروليک روي بوم است، درواقع طبيعت بدون طبيعت- يعني بدون حضور من در طبيعت، بدون استفاده از هيچ مدياي طبيعت و هيچ نوع عکسي از اين آثار اجرا شده-. وي اذعان داشت که از سال 2013 نمايشگاهي برگزار نکرده ام و حدود 20 اثر اجرا نمودم که در حال حاضر بيشتر از 5 يا 6 اثر باقي نمانده است.
فيض بخش اين مجموعه را در ادامه کارهاي قبلي خود دانست و گفت: اين آثار در امتداد نمايشگاه قبلي من در گالري اعتماد بود. از سال 2008 برخوردم با کار آرام آرام تغيير کرد، 2013 يک نمايشگاه از اين تغيير داشتم و نمايشگاه بعدي هم احتمالا در سال آينده باشد.
وي با اشاره به اينکه رويکرد نمايشگاه براساس رويکرد و تاثيري است که روي مخاطب مي گذارد، گفت: اميدوارم اين نمايشگاه تاثيرگذار روي مخاطب باشد.
اين هنرمند در ادامه بيان کرد: فکر مي کنم هر نوع نمايشگاهي با آثار هنرمندان قديمي تر، حتما روي هنرمند مخاطب جوان تاثيرگذار است و مطمعنا يک گوشه اي از ذهن آنها براي کارهاي آيند شان ثبت مي شود. چه هنرمندان ايراني و چه هنرمندان معاصر سراسر دنيا.
اين هنرمند مسائل داراي اولويت مربوط به پيشکسوتان هنر تجسمي را که بايد مورد توجه مسئولين قرار بگيرد، اينگونه مطرح کرد: چه پيشکسوتان که يک عمري را در اين عرصه گذاشته اند و معلوم نيست چه مدت زماني را براي اين کار پيش رو داشته باشند و چه جوانهايي که ساليان زيادي را پيش روي خود دارند؛ اگر همه چيز طبيعي پيش رود آنچه که هر هنرمندي در هر سرزميني ميخواهد، اين است که بايد اثرش در جاهايي قرار بگيرد که امروزه در کشور ما نيست ، بر ديوارهايي قرار بگيرد که الان نيست و جاي آنها را پوستر و کارهاي باسمه گرفته است. در واقع وقتي کار روي ديوار برود حتما تاثيرش را روي نگاه مخاطب و زندگي هنرمند چه از نظر مادي و چه از نظر معنوي بيشتر خواهد گذاشت.
وي در پايان گفت: يک دوره کوتاه نيم درصد از يودجه مملکت را براي خريد آثار گذاشته بودند که الان اين نيم درصد هم گرفته شد. مسئولين بايد بودجه اي براي خريد آثار بگذارند و همچنين اين آثار را در وزارت خانه ها تا هرجاي کوچکي که امکان دارد مثل هتل ها و… به جاي اون (….) قرار دهند.