در ميان هنرهاي گوناگون، از شعر و موسيقي و نقاشي گرفته تا ديگر هنرها، اين معماري است که بيش از همه حالتي متمايز در خود دارد که زائيده ي خلاقيت فضائي است. خيال معماري در پي القاي اين تمايز، در هر مجال ممکن است. هدف غايي از اين هنر، لذتي است که از سازندگي خيال در فضا دست مي دهد. ملل گوناگون جهان، با توان هاي گوناگون و بهره هاي متنوع از قوه ي خيالِ معماري، سازندگي هاي متفاوتي داشته اند. اين امر خود سبب تعدد و کثرتِ صورتهاي فضائيِ ساخته هاي معماري در سطح جهان شده است، اما اين بسط و گستردگيِ کم و کيفِ حوزه معماري، لجام گسيخته نيست، چه طبيعت مکان از يگانگي – در عين تمايز بي پايان – برخوردار است که هر لحظه به معني و اثرِ فضاي ساخته شده، وحدت و انسجام مي بخشد. اين وحدت و انسجام سنخي از وحدتي خيالي و فرضي يا وحدتي مبتني بر وضع و تفسير و ديدگاه انساني نيست، بلکه عميقاً به کُنه اثر معماري، يعني وحدت برخاسته از جوهر مکان، باز مي گردد.
هنر معماري مبتني بر ساخت و واساخت فضاهائي است که به ضرورت – و نه به تصادف – در عمارت بنا فرصت بروز يافته اند. فضاها در معماري به صورت هاي حجمي شناخته مي شوند. متعلقِ مادي اين صورت ها مي تواند از هر موادي باشد، چه بسا هر چه عمارتي کمتر به ويژگي هاي مادي و جسماني پايبند باشد، معماري مرغوب تر و کامل تري خواهد داشت. پايبند بودن صور و اشکال معماري به مواد، چيزي جز دريافت عظمت مقوله مکان و فضا و زيباشناختي قدرت بي چون و چراي آن نيست.
ضرورت هاي معماري، صرفاً مبتني بر ضرورت مطلق فضا است نه بيشتر. فضاي معماري، به رغم مهندسي بودن، همچون فضاي جهان طبيعي، متشکل از فضاهاي همسان و همگن نيست. فضاي معماري فضائي تجريدي و انتزاعي نيست، بلکه فضاي تجريدي و انتزاعي در معماري به فضائي با صورت مکاني يا صور مکاني خاص تبديل مي شود، به علاوه، صورت هاي مکاني معماري که انضمامي و غيرذهني اند با کليت هاي ديگري از سرزمين، شهر، تاريخ و فرهنگ عجين مي شوند تا به فضاهاي معماري روح عيني ببخشند. و در اين جاست که مفهوم زيبائي شناسي معماري و بناهاي ساخته شده از آنچه زيبائي شناسي هنر محض است، افتراق مي يابد. معيارهاي زيباشناختي معماري هر ملت را مي توان برحسب ادراک عيني و ذهني آنان از فضا و بسط و خلاقيت آن باز شناسائي کرد. اين معيارها نمايندۀ همه کنش ها و واکنش هاي مکاني يا فضائي يک مردم و حدّ و تمايلات آنها نسبت به مقوله فضاست که از طريق ساختن يا معماري، به خودآگاهي و امکان تحقق خويش مي رسد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از روابط عمومي انجمن مفاخر معماري ايران، در سيصد و هفتمين گفتمان هنر و معماري که به مباحث پيرامون زيبائي شناسي بناهاي تاريخي اختصاص دارد؛ دکتر علي مختاريان، مهندس ابوالحسن ميرعمادي و مهندس فريدون فراهاني سخن خواهند گفت که با نمايش فيلم همراه است، هنمچنين دبير پنل گفتگو مهندس انوشه منصوري است.
زمان: چهارشنبه 10 بهمن ماه 1397 از ساعت 15:30 الي 17:30
مکان: موزه هنرهاي ديني امام علي (ع) خيابان وليعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفنديار – شماره 35