به دنبال انصراف تعداد زيادي از موزه‌هاي هنري از پذيرش حمايت‌هاي مالي کمپاني‌هاي دخانيات و داروسازي، ادامه بقاي موزه‌هاي بزرگ دنيا بحث برانگيز شده است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، مجله هنري فريز در گزارشي به وضعيت اخير گالري‌ها و موزه‌هاي مطرح دنيا پرداخته و اين حقيقت را فاش کرده است که بخش عظيمي از اين مکان‌هاي هنري، در تملک سودجوياني است که عمده درآمد خود را از خريد و فروش و همچنين توليد دخانيات به دست مي‌آورند.
در بخشي از اين گزارش آمده است: «وقتي بحث کمک‌هاي مالي به ميان مي‌آيد موزه‌ها و گالري‌هاي هنري بزرگ جهان خود را در بازي دو سر باخت مي‌بينند. ماه گذشته، گالري ملي پرتره لندن، کمک يک ميليون پوندي را از خانواده «سَکلِر» نپذيرفت. از آن زمان به بعد باقي موزه‌هاي معتبر جهان از جمله موزه «تيت»، موزه «گوگنهايم» و موزه يهود برلين از پذيرش حمايت‌هاي اين خانواده سرباز زدند.
خانواده «سکلر» مالک کارخانه داروسازي «پاردو فارما» است که به فريب پزشکان و بيماران در مورد خطرات ناشي از بسياري از محصولات اعتيادآور خود، از جمله «اُکسي کدون» متهم شده است.
با توجه به اصول اخلاقي، اين کمپاني ديگر نمي‌تواند از نام خود به عنوان حامي هنر و فرهنگ استفاده کند، اما بايد توجه داشت که براي اين موزه‌ها که بيشتر آن‌ها براي بقاي خود به شدت وابسته به مؤسسات خصوصي هستند، انصراف از پذيرش اين قبيل کمک‌هاي مالي، آسان نيست.
با اين حال متصديان اين موزه‌هاي بزرگ معتقدند با ادامه پذيرش حمايت‌هاي مالي اين خانواده آمريکايي، آمار فروش بليت‌هايشان دچار کاهش خواهد شد و اعتبارشان هم زير سوال خواهد رفت.»
در ادامه گزارش فريز آمده است: «کمپاني‌هاي دخانيات که به طور مشخص مسئول مرگ افراد بيشتري نسبت به خانواده «سکلر» هستند، ديگر حاميان بزرگ موزه‌ها هستند اما هميشه از تيررس خارج بوده و به حمايت‌هاي خود از مؤسسه‌هاي هنري و تاريخي ادامه داده‌اند.»
طبق آمار اعلام شده از سوي سازمان جهاني بهداشت، هر سال ۴۸۰ هزار نفر در ايالات متحده جان خود را به دليل استفاده يا قرار گرفتن در معرض دخانيات از دست مي‌دهند. با اين حال اعتراضات بسيار کمي در خصوص مقابله با حمايت توليدکنندگان دخانيات از موزه‌ها صورت گرفته است.
از آنجا که ميزان حمايت مالي دولت از موزه‌ها در بسياري از کشورها به قدر کافي نبوده است، بيشتر اين موزه‌ها چاره‌اي جز همکاري با مؤسسه‌هاي خصوصي براي کمک به پيشبرد اهدافشان ندارند.
نويسنده اين مطلب در ادامه به طرح پرسش‌هايي در اين خصوص پرداخته و نوشته است:
«اعتراض‌هاي صورت گرفته نسبت به خانواده «سَکلر» سبب شده مذاکراتي درخصوص کمک‌هاي مالي به موزه‌ها و گالري‌ها از سر گرفته شود. اما سوالي که مطرح مي‌شود اين است که دنياي هنر تا چه زماني مي‌تواند براي اثربخشي اين مذاکرات صبر کند؟ آيا موزه بريتانيا نيز مي‌تواند همچون موزه «تيت» بدون استفاده از کمک‌هاي مالي کمپاني‌هاي دخانيات دوام بياورد؟
گذشته از مسائل پيش آمده مربوط به پذيرفتن و يا نپذيرفتن کمک‌هاي مالي، اين حقيقت که بقاي بسياري از موزه‌هاي معتبر جهان به مؤسسه‌هاي خصوصي وابسته است، توجه‌ها را به خود جلب کرده است.»