«پل سینیاک»‌ از جمله هنرمندانی است که مشارکت قابل‌توجهی در شکل‌گیری تاریخ هنر داشت. او تابلوهای نقاشی خیره‌کننده‌ای را خلق می‌کرد که با استفاده از تعداد زیادی نقطه رنگی شکل گرفته بودند.

به گزارش گالری آنلاین به نقل از ایسنا، قرن نوزدهم دوره مهمی در کاوش‌های هنری بود. پس از اینکه امپرسیونیست‌ها با رد قواعد هنرهای زیبا معیارهای سختگیرانه هنری آن دوره را با به تصویر کشیدن زندگی روزمره به تزلزل درآوردند،‌ گروهی دیگر از نقاشان با کاوش بیشتر در زیبایی‌شناسی و توجه ویژه به رنگ، نمادگرایی و ضربات قلم‌مو، مسیر آن‌ها را دنبال کردند. این جنبش که پست امپرسیونیست نامیده می‌شود، به اندازه جنبش قبلی یکپارچه نبود. در عوض، سبک‌های متنوعی را پیشرو کرد.

یکی از مشهورترین سبک‌های این جنبش «نقطه‌چینی»‌ بود که هنرمندانی همچون «ژرژ سورا» و «پل سینیاک» نقش قابل توجهی در شکل‌گیری آن داشتند. با اینکه «سورا» برای نقاشی کردن تابلو «بعدازظهر یکشنبه در جزیره گراند ژات» شهرت جهانی دارد، دوست و هنرمند معاصر او کمتر شناخته شده است. «سینیاک» در کمک کردن به «سورا»‌ برای توسعه دادن سبک «نقطه‌چینی» تاثیرگذار بود. در این روش رنگ‌ها به صورت مجزا بر روی بوم نقاشی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.

علاوه بر این «سینیاک» ارتباط صمیمانه‌ای با سایر هنرمندان مشهور همچون «وینسنت ون‌گوگ» داشت.

«پل سینیاک» (۱۹۳۵-۱۸۶۳) یک نقاش فرانسوی پست امپرسیونیسم بود. او که متولد پاریس بود، فعالیت هنری خلاقانه‌اش را با الهام از آثار امپرسیونیست «کلود مونه» آغاز کرد. بعدها وقتی «سینیاک» با «سورا» ملاقات کرد، عمیقاً روی نظریه رنگ تمرکز کرد و روش قاعده‌داری برای قرار دادن رنگ‌ها به صورت مجزا بر روی بوم اتخاذ کرد. «سینیاک» تمام عمرش را با این روش نقاشی خلق کرد و پس از مرگ زودهنگام «سورا»‌ در ۳۱سالگی همچنان به این سبک وفادار ماند.

نگاه دقیق‌تری به «نقطه‌چینی»

«نقطه‌چینی»، همان‌طور که پیشتر اشاره شد بخشی از جنبش پست امپرسیونیستی و روشی برای نقاشی کردن با نقاط رنگی متمایز است که به دقت در الگوها برای ترکیب یک تصویر منسجم به کار می‌روند.

در حالی که امپرسیونیست‌ها، مانند «کلود مونه» و «وینسنت ون‌گوگ»، اغلب از ضربات و خطوط کوچک رنگ به عنوان بخشی از روش خود استفاده می‌کردند، هنرمندان سبک «نقطه‌چینی» این ایده را با نقاشی کردن نقاط مجزا، یک قدم جلوتر بردند. وقتی از دور به این نوع نقاشی‌ها نگاه می‌شود، ذهن و چشم بیننده نقاط را با هم محو می‌کنند تا تصاویری با جزئیات ایجاد کنند که شامل طیف وسیع‌تری نسبت به نقطه‌ها به تنهایی است.

اصطلاح «نقطه‌چینی»(Pointillism) در واقع توسط منتقدان هنری در اواخر دهه ۱۸۸۰ برای تمسخر آثار این هنرمندان ابداع شد. آن‌ها نمی‌دانستند که این اصطلاح امروزه به عنوان یک ویژگی مثبت برای برخی از مشهورترین نقاشان استاد جهان به کار می‌رود.

ویژگی‌های بارز نقاشی‌های «پل سینیاک»

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های هنر «سینیاک»‌ استفاده جسورانه از طیف‌های رنگی بود. او که به واقع‌گرایی علاقه‌ای نداشت، یک پالت رنگی سرزنده انتخاب کرد که ویژگی‌های احساسی خاصی را در اثر ایجاد می‌کند.

پست امپرسیونیست‌ها نیز همچون امپرسیونیست‌ها عمیقا تحت تاثیر محیط اطرافشان به ویژه منظره‌ها بودند. «سینیاک‌» مدتی جذب منظره‌های جنوب فرانسه شد و تابلوهای نقاشی متعددی را از منظره‌های مدیترانه خلق کرد.

نقاشی‌های «سینیاک» در نتیجه سبک نقطه‌چینی شبیه پرده‌های نگارین شدند. انسان‌هایی که در این نقاشی‌ها به تصویر کشیده می‌شدند با وجود رعایت جزئیات شبیه عروسک به نظر می‌رسیدند. علاوه بر این، روش نقطه‌چینی در نقاشی‌ها نوعی سکون و توقف زمان را ایجاد می‌کند.

دوستی سینیاک با سایر هنرمندان

اگرچه هنر «سینیاک» به خودی خود قابل توجه بود، اما او بر سایر هنرمندان آن زمان نیز تأثیر داشت. او به همراه پست امپرسیونیست‌هایی همچون «اودیلون ردون» و «ژرژ سورا» و «آلبر دوبوآ پیله» در سال ۱۸۸۴ به تشکیل «انجمن هنرمندان مستقل» کمک کرد که شعار آن «نه هیات داوران، نه جوایز» بود. این بدان معناست که برخلاف دیگر نمایشگاه‌های بزرگ آن دوره، Société به هنرمندان اجازه می‌داد تا آثار خود را بدون نیاز به عبور از فیلتر هیات داوران ارائه دهند. برخی از هنرمندانی که شرکت کردند عبارتند از: «آنری دو تولوز-لوترک»،‌ «وینسنت ون‌گوگ»، «پل گوگن» و «پل سزان». سینیاک حتی از سال ۱۹۰۸ تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۵ به عنوان رئیس این گروه فعالیت کرد.

سینیاک و وینسنت ون‌گوگ

«وینسنت ون‌گوگ»، نقاش پست امپرسیونیست هلندی که بیشتر برای گمنام ماندن در دوران حیاتش شناخته می‌شود، به دلیل سبک خاصی که برای نقاشی کردن پیش گرفته بود مورد تمسخر قرار می‌گرفت. «سینیاک» اما یکی از معدود افرادی بود که از فعالیت هنری «ون‌گوگ» استقبال کرد. «سینیاک‌» پس از ملاقات با «ون‌گوگ» در پاریس و نقاشی کردن با او، به «آرل» سفر کرد تا «ون‌گوگ» را در خانه زرد ملاقات کند.

میراث سینیاک

به دلیل مرگ زودهنگام «سورا»، «سینیاک» در ادامه دادن اصول سبک نقطه‌چینی نقش اساسی داشت. آثار متنوع و جالب او تأثیر زیادی بر دیگر سبک‌های پست امپرسیونیست، به ویژه فوویسم داشت.