در اين نمايشگاه آثاري ازهنرمندان: فريدون آو، هادي هزاوه اي، شيرين نشاط، ماندانا مقدم، آريتا شهرزاد، بهدادلاهوتي، بيتا قزل اياغ، هادي عاليجاني، قاسم محمدي، طناز امين، حديث فخر، زيبا رجبيو پريسا تقي پور براي علاقمندان به نمايش درآمده است.
نمايشگاه «باغ هاي ايراني» درگالري «پروژه‌هاي آران» به نشاني تهران، خيابان نوفل‌لوشاتو، کوچه لولاگر، پلاک 5،ورودي حياط از جمعه 20 فروردين تا 1 ارديبهشت روزهاي عادي همه روزه به جز جمعه هايغيرافتتاحيه از ساعت 13 الي 19 ميزبان علاقمندان خواهد بود.
در بيانيه نمايشگاه آمده است:
در اين فرش، بهار زيبا هميشه زندهاست، ايمن از سوز آتش تابستان و از بادهاي سترگ پائيز، از ستم يخ و برف زمستان، ساکنو شادمانه شکوفان.
چشم هاي خشکيده از گرماي بياباندر سايه مخملي اش التيام ميابند. در ريزش فواره هايش و موج حوض هايش، در خنکاي خلوتاش اندام زخم خورده ترميم مي شوند و قلبهاي خسته دگربار به شوق مي رسند. راه آمده سترناکبود.
گيج از يکنواختي و استهزا شده دردستاشباح هزياني، احاطه شده با مرگ کمين کرده در پوشش هاي گوناگون : اجنه هاي وحشتنانکو جانوران سبع،گرماي سوزان و طوفانهاي مشتعل: پس از اين همه بيم و خطر، سرانجام آزاد:همه گان در باغ ايمن.
اينجا زمين رنجيده سرانجام مي زايد.از مرگ مسلم دنيائي نو و زيبا متولد ميشود.در لايه هاي زيرين خاک، سنبل ها در بند خفتهاند. در بيابان سنگي غم افزا و عريان – بي زمان و با حوصله و غرق در انديشه – آگاهاز زندگِي در درون، با وعده باروري و وفور، و هميشه در عطش رستگاري: زمين سرنوشت خودرا آشکار مي کند.
پس آيا نمي توانيم اين زيبائي راکه منشآ اميد است تسخير کنيم و بازگردانيم؟ روشن مثل آئينه که در آبهاي خاطراتمان شناورباشد يا بدام افتاده در تور نامرئي شاعران، بس وسيع، بس شکننده، در عين حال اسيرکنندهو فاتح واقعيتهاي فّرار؟
تنيده از طلا و لاجورد، درخشان چونآهن خميده. پوشش گياهان – روياگونه در درخشندگي الوان يا نه – در سايه هاي فاخر لاکيهاي صيقلي، آرام ولي قوي، در قهوه اي هاي خاموش و عسلي هاي خالص، يشمي هاي خنک و دارچينيدلپذير: اين دنياي پريان دوباره واقعي ميشود.
در اين تصادمات ناگهاني آغوشي شيرينرا جستجو کن، در دلربائي آهنگي موزون با وقار گام بردار و يا با شناب جست و خيز کن:پديدار شدن، عقب نشيني کردن، بازگشتن. با قطعيتي آرام. تمامي مناقشات به آشتي ميرسند،در مخلوطي ازهم پيماني، همچون هم نوايان که هر قطعه از آوازي را شادمانه ميخوانند،و در وجد بازي چندصدائي، شناور در نرمي يا وحشيانه آزاد، و در عين حال لنگر انداختهدر ابديت
