اين موزه که توسط کريس يائو (Chris Yao) و گروه معماري"Artech"طراحي و اجرا شده، در مجاورت بندر وُشي (Wushih) قرار گرفته است. بندري که روزگاري بسيار پر رونق بوده و اکنون به يک مرداب زيبا و خيال انگيز تبديل شده است. اين موزه که در استان يولِن (Yilan) در کشور تايوان احداث شده، قرار است بازتاب دهنده‌ي تاريخ منحصربفرد، هنر غني و البته چشم‌اندازهاي زيباي اين کشور باشد.
حجم سازي و ساختار هندسي اين بنا در اصل از صخره‌هاي سراشيب الهام گرفته شده است که اغلب در سواحل قابل مشاهده‌اند. صخره‌هايي که در محوطه و پيرامون موزه نيز ديده مي‌شوند. در واقع فضاهاي اين نمايشگاه به گونه‌اي طراحي شده است که گويي به درون يک صخره قدم مي‌گذاريد.
اين سازه از حجم‌هاي شيشه‌اي و بافتي از مواد جامد، ساخته شده است. بخش مستحکم بنا ويژه‌ي فضاهاي نمايشگاهي و بخش شيشه‌اي و شفاف آن، مخصوص راهروهاي اصلي و فضاهاي رستوراني است. در نماي بخش بيروني نمايشگاه از سنگ گرانيت به همراه پنل‌هاي کست آلومينيومي (Cast aluminum) استفاده شده تا ارائه دهنده‌ي تصويري از فساد و تحليل رفتگي تدريجي صخره‌ها در محيط طبيعي بوده و در عين حال بيانگر تغييرات فصلي و موسمي چشم‌اندازهايي باشد که بر دشت لانگ يانگ (Lang Yang) مستولي است.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |