خانه هنرمندان در شهر جديد صدرا به منظور بالا بردن سطح کيفي و فرهنگي اين شهر جديد تعريف شده که يکي از جديدترين پروژه هاي معماري عليرضا تغابني مي باشد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از آرل، شهري که به واسطه‌ي نزديکي به شهر بزرگ شيراز در ايران عملاً به خواب شهر تبديل شده است. بنا به اين دليل، پروژه‌هايي با تم فرهنگي در يکي از محورهاي اصلي شهر تعريف شده‌اند. براي رسيدن به اين منظور بار فضاهاي عمومي و تعاملي در اين پروژه بسيار پررنگ در نظر گرفته شده است. اين مسأله به دليل قرارگيري سايت در کنار يک پارک عمومي و در تراز پايين‌تر از آن، اهميت بيشتري يافت به اين ترتيب که امکان شکل‌گيري فضاهاي عمومي متنوع‌تري براي پروژه ايجاد مي‌کرد.
با مطالعه اين وضعيت به اين نتيجه رسيديم که مسئله اين پروژه هم‌نشين شدن چهار فضا/سناريوي عمومي است که هر يک ويژگي‌هاي فضايي متفاوتي را طلب مي‌کنند. ما سعي کرديم تا قطعيت مرز ميان بيرون و درون پروژه را لغو کرده و طيفي ميان فضاي باز و بسته تعريف کنيم. اکستريور از سويي فضاي تعاملات هنرمندان را در خود جاي مي‌دهد و از سوي ديگر پلازايي قابل دسترس براي مردم پارک است. اولي در عين عمومي بودن و گشودگي فضايي، مي‌بايست خلوتي براي طفره رفتن از نظارت ايدئولوژيک قدرت مي‌بود، يعني فضاي عمومي نسبتاً محصور، نظارت‌گريز و آزادي‌دهنده را براي جمع‌هاي چندنفره و کوچکتر مثل گروه‌هاي تئاتر يا موسيقي که تمرين هم مي‌کنند و دومي پهنه اي دموکرات و تماماً پذيرنده در اتصال با پارک که احتمالاً مردم عادي براي پيک‌نيک و تفريح به آن رجوع کنند. درون پروژه نيز، فضاهايي آزاد و منعطف را طلب مي‌کرد تا صحنه‌اي براي رويدادهاي متنوع و پيش‌بيني ناپذير باشد و به روح غيرقابل برنامه‌ريزي هنر احترام بگذارد. فضاهايي آزاد که دانه‌هاي بسته‌اي همچون آمفي‌تئاتر و کلاس‌ها را در خود شناور نمايد. پلازاي مردم‌پذير و عمومي، پلازاي نظارت‌گريز تجمع هنرمندان، دانه‌هاي بسته عملکردي و فضاي مابين رويدادي، چهار جزئي هستند که فرم پروژه آنها را در کنار يکديگر گرد مي‌آورد.
به منظور يکپارچگي سازه، فرم و عملکرد سه هسته ي اصلي ساختمان که شامل دو آمفي تئاتر و قسمت آموزشي هستند به اين ترتيب تعريف شدند که به صورت سه عنصر سازه اي از زيرزمين به بالا امتداد مي يابند و در طبقه اول فضاي گالري ها را تعريف مي-کنند و با شکل دادن به عملکرد هاي اصلي ساختمان تمام اجزاي ساختمان به صورت يک کل يکپارچه با هم ترکيب مي شود. به عبارتي سلول‌هاي بسته‌ي طبقه زيرين در دياگرام پروژه، فضاهاي بسته و محدودِ برنامه‌ي پروژه را پوشش مي‌دهند و فضاهاي سيال، نيمه‌باز و بدون مرز طبقه‌ي اول گالري‌ها و فضاهاي رويداد محور پروژه را شامل مي‌شوند. قالب بندي اين عناصر سازه‌اي بتني که کل پروژه را تعريف مي‌کنند با استفاده از سازه‌اي آجري است که به روش اجراي طاق سنتي آجري و ديوارهاي باربر آجري اجرا مي‌شود و پس از بتن‌ريزي و برداشتن اين سازه‌ي آجري بافتي از آجر روي سطوح بتني ايجاد مي‌شود. استفاده از اين روش به لحاظ هزينه اي نيز با توجه به هزينه‌ي بالاي قالب بندي با استفاده از چوب، فلز، قالب‌هاي پلي‌يورتان و … بسيار کمتر بوده و به ساخت‌پذيري پروژه کمک مي‌کند.
