گالري پل که از روز جمعه ۲۷ مهرماه الي ۳ آبان ماه با نمايش آثاري از هادي ابري، روجا اسلام پناه، شهره اصحابي، پيمان باني شرکاء، قاسم بخشي، طناز پورزمرديان، نيوشا تاج بخش، آرزو جباري، مرتضي جهانشاهلو، افرا جشنيوند، مهسان چالاکي، مريم چرخ گرد، مرجان چوپانيان، محسن حسينمردي، ابراهيم رباني خيرخواه، شايان شعبان، اليشا شعفي، مينا طاهري نژاد، ستاره فرهنگي، نيلوفر قديمي، هاجر کرمي، مريم لبيکي، لاله ماهر، سارا مايلي، شقايق منتظر، سميرا نادري، هاني نجم، مريم نياکي، رفيعه هزاره، سهيلا هوشمندفرو نسرين يوسفي، تحت عنوان "خودمان" با موضوع سلف پرتره ميزبان علاقه مندان به هنر بود.
گزارشي از يک گالري
هاني نجم يکي از هنرمندان جوان و آينده دار اين سرزمين مي باشد که علاوه بر خلق اثر هنري در نمايشگاه گرداني (کيوريتوري) نيز به فعاليت مي پردازد، آخرين نمايشگاهي که او کيوريت کرده است با موضوع سلف پرتره در گالري پل بود (که از من نيز کاري در اين نمايشگاه موجود است). و من بر طبق عادت معمول گالري گردي هفتگي، به قصد ديدن اين نمايشگاه به گالري پل رفتم، فضاي گالري، فضاي بزرگ و دنجي است و با اينكه اين نمايشگاه فعاليتش را تازه شروع كرده و اين نمايشگاه چهارمين نمايشگاه اين گالري است بسيار حرفه اي عمل كرده و نمايشگاه هاي خوبي برگزاركرده است و مناسب هنرمندان جوان و خلاق و اما در بدو ورود چيزي که توجهم را جلب کرد بازديد گسترده از اين نمايشگاه بود به گونه اي که به سختي مي شد در فضاي گالري تردد کرد و جمعيت کثيري نيز در مقابل درب ورودي به قصد بازديد نمايشگاه ايستاده بودند، آثار جالبي در نمايشگاه از هنرمندان جوان و حتي تقريبا با تجربه حضور داشت با متريال ها و تکنيک و ابعاد گوناگون، از چيدمان و حجم و ويدئو آرت گرفته تا نقاشي و عکاسي و …
چندين اثر شاخص در بين آثار بيشتر خودنمايي مي کردند و در چيدمان نمايشگاه نيز ايده هاي جالب و خلاقانه اي لحاظ شده بود از جمله آويز کردن يک تابلو نقاشي از سقف به طوري که پشت تابلو که بافت بسيار جالب تري از خود اثر داشت نيز معلوم بود و خود کانسپتي جالب و درخور توجه داشت، همچنين چيدمان معکب هايي که بر روي آنها برخي از اجزاي صورت از جمله چشم و … کشيده شده بودند و در وسط گالري بر روي يک سکو قرار گرفته بود، و همچنين ويدئو آرت باني شرکا که خود اتاق مخصوص و فضاي شخصي خودش را داشت؛ فارغ از اينکه همه اينها امتياز هاي مثبتي براي چنين نمايشگاهي محسوب مي شدند، نمايشگاه از چيدمان خاصي برخوردار بود كه نشان دهنده تسلط كيوريتور به چيدمان و شناخت آثار هنري بود و انتخاب آثار نمايانگر زاويه ديد جديدي بود كه هنرمندان نسبت به سلف پرتره داشتند که سطح کيفي نمايشگاه را بيشتر ميکند و نشان دهنده اين است كه حتما گالري دار و نمايشگاه گردان به يك نتيجه رسيده اند و خوب هماهنگي ايجاد كرده اند براي بهتر ديده شدن آثار كه اين نوع ارائه كه جديد و خاص است كمتر در گالري هايي كه تا به حال ديده ام اتفاق افتاده، و نقطه قوتي است که به طور معمول در هر گالري بايد به آن توجه شود.
اما نکته اي که لازم است در انتها بگويم، چنين نمايشگاه هايي را بايد همواره جدي گرفت و به آنها پرداخت تا نسل جوان و آينده دار هنر حمايت شود و راه مشکلي که در پيش رو دارند هموار و آسان شود.
۲۹ مهر ۱۳۹۷
شايان شعبان
