کاوه نجفيان اکوسيستمي از کشتي‌هاي بزرگ توليد شده توسط هوش مصنوعي را به تصوير مي‌کشد که در دريا رها شده‌اند.
به گزارش گالري آنلاين، کاوه نجفيان در پروژه پرتره هاي سرگردان: The Megaship Diaries مجموعه اي از کشتي هاي سورئال را ارائه مي دهد که به دليل بالا آمدن سطح دريا در آينده نزديک، بدون اسکله مي‌مانند و به اکوسيستم هاي شناور و بسته تبديل شده اند که هر کدام ويژگي هاي متمايز خود را دارند.
از مراکز نوآوري آينده‌نگر گرفته تا مزارع عمودي بدون خاک، اين کشتي‌هاي بزرگ سرگردان نماد دوران در حال تکامل آينده ما هستند. آنها که بنادر اصلي خود را به دليل افزايش جزر و مد از دست داده اند، سفري بي پايان را آغاز مي کنند و روح تسليم ناپذير بشريت، انگيزه او براي پيشرفت مي‌شود و جذابيت افق هاي ناشناخته را تجسم مي بخشد.
اين پروژه تجسمي است از شهرسازي عمودي که يک کلان شهر شناور عجيب و غريب را در برابر پس‌زمينه وسيع اقيانوس ايجاد مي‌کند. کاوه نجفيان Bob را به‌عنوان مجموعه‌اي پر جنب و جوش از کانتينرها تصور مي‌کند که مجموعه‌اي از دفاتر کوچک، ميکروآپارتمان‌هاي شيک و بوتيک‌هاي نامتعارف را در خود جاي داده است.
در همين حال، «سو» نشان‌دهنده آينده بيهوده فناوري است و داراي توربين‌هاي بادي در حال چرخش است که از نيروي نسيم‌هاي اقيانوس براي تبديل کشتي به يک بوم مواج از هنرهاي اکو استفاده مي‌کنند. او در داخل بدنه، محصولات پيشرفته فناوري توليد مي کند و به عنوان يک انکوباتور شناور براي نوآوري عمل مي کند.
