عکاس فرانسوي يک استوديو عکاسي ساخت و دو موش را آموزش داد تا از خودشان عکس سلفي بگيرند؛ هرچند در آغاز فشاردادن دکمه شاتر همراه با پاداش شيريني بود اما فرايند لذت عکاسي براي آنها آنقدر زياد بود که خوراکي را ناديده مي‌گرفتند و تمايل داشتند که فقط دکمه دوربين را فشار دهند.
به گزارش گالري آنلاين، ايرنا به نقل از نيويورک تايمز نوشت، هنگامي که آگوستين ليگنير يک عکاس حرفه‌اي در پاريس، در مقطع فوق ليسانس تحصيل مي‌کرد، شروع به تفکر در مورد موضوع عکاسي در دنياي مدرن کرد؛ چرا بسياري از ما مجبور به عکاسي از زندگي‌مان و به اشتراک‌گذاري آن تصاوير به صورت آنلاين شديم؟
اين يک سوال بديع نبود، اما ليگنير را به مکاني شگفت‌انگيز سوق داد و خيلي زود متوجه شد که يک استوديو عکاسي براي موش‌ها بسازد.
او از يک رفتارشناس معروف که يک اتاق آزمايش براي مطالعه يادگيري در موش‌ها ابداع کرده بود، جعبه اسکينر را الهام گرفت. همانطور که مشخص شد، زماني که موش ها يک اهرم تعيين شده را فشار مي دادند، گلوله هاي غذايي پخش مي کرد.
اين يکي از شناخته شده ترين پارادايم هاي تجربي در روانشناسي است. لينگر نسخه خود را از يک جعبه اسکينر الگو گرفت و يک برج بلند و شفاف با يک دوربين متصل و دو موش حيوان خانگي را در داخل آن رها کرد. هر زمان که موش ها دکمه داخل جعبه را فشار مي دادند، مقدار کمي شکر دريافت مي کردند و دوربين عکس آنها را مي گرفت.
تصاوير به دست آمده بلافاصله بر روي يک صفحه نمايش داده شد، جايي که موش ها مي توانستند آنها را ببينند.
اما پس از اين مرحله آموزشي، پاداش ها غير قابل پيش بيني تر شد. اگرچه موش‌ها هر بار که دکمه را فشار مي‌دادند همچنان از آنها عکس مي‌گرفتند، اما خوراکي‌هاي شيرين فقط يک‌بار داده مي شد.
آقاي ليگنير گفت: لذت عکس گرفتن گاهي اوقات براي آنها آنقدر زياد بود که حتي شکر را ناديده مي گرفتند و دکمه را فشار مي دادند.
او گفت: شرکت‌هاي ديجيتال و رسانه‌هاي اجتماعي از همين مفهوم استفاده مي‌کنند تا توجه بيننده را تا حد امکان حفظ کنند.
در واقع، رسانه‌هاي اجتماعي به‌عنوان « جعبه‌اي براي انسان امروزي » توصيف شده‌اند که پاداش‌هاي دوره‌اي و غيرقابل پيش‌بيني را ارائه مي‌کند؛ مانند، فالو و لايک که يک پاداش اميدوارکننده است که ما را به تلفن‌هايمان مي چسباند.
اينکه خودمان را مشغول فشار دادن دکمه‌ها مي کنيم در واقع پاداش خودش است. در مطالعه‌اي در سال ۲۰۱۴ ، دانشمندان به اين نتيجه رسيدند که بسياري از انسان‌هاي داوطلب «ترجيح مي‌دهند به جاي اينکه با افکارشان تنها بمانند، به خودشان شوک الکتريکي وارد کنند.
شايد ما ترجيح مي‌دهيم دور هم بنشينيم و هر اهرمي را که جلوي ماست فشار دهيم. حتي آنهايي که ممکن است باعث ايجاد احساس بد در ما شوند. تا اينکه با خودمان در تفکر آرام بنشينيم.
