هنرمند MARC Chagal نقاش، چاپگر و طراح چاپ روسي-فرانسوي، شايد يکي از بزرگترين ذهن هاي خلاق در تاريخ بشمار برود.
به گزارش گالري آنلاين، شاگال تجربيات خود از فقر و تنگدستي در دوران کودکي خود در بلاروس را در قالب هنري سرشار از احساسات و تجسمي شاعرانه از ارتباط خود با زندگي، رويا و مذهب به تصوير کشيده است.
عليرغم دوران کودکي Chagal که چندان ايده آل نبود، اين هنرمند متولد بلاروس عشق عميقي به زندگي و معنويت داشت، چيزي که مي خواست آن را از طريق آثار هنري خود نشان دهد.
در اينجا به چند اثر از معروف ترين آثار او مي پردازيم:
من و روستا (1911)
شاهکار Chagal در سال 1911 ماهيت خيالي سبک هنري اوليه او را به تصوير کشيده و در صحنه‌اي رويايي و در هم ريخته روستايي، ترکيبي از پيکره‌هاي انسان و حيوان را به نمايش مي‌گذارد که ارتباط عميق هنرمند را با دوران کودکي‌اش در روستاهاي بلاروس تداعي مي‌کند. رنگ‌هاي زنده و روشن و فضاي رويايي، حسي از افسون و شگفتي را منتقل مي‌کند که بازتعريف نمادين و عاطفي اين نقاش را از زندگي روستايي‌اش منعکس مي کند.
ويولن زن (1912)
ويولن زن با موتيف تکرارشونده در آثارش، نمادي از ملودي‌هاي روح‌انگيز است که جوامع کوچک يهودي در دوران کودکيش را تداعي مي کند. اين اثر سرشار از حافظه فرهنگي بوده و فيگور ويولن زن نماد روح شکننده و در عين حال پايدار جامعه اوست.
تولد (1915)
اين تصوير حزن انگيز سرشار از يک جشن خانوادگي توام با حس نوستالژي و دلتنگي است. Chagall در پس زمينه اي از رنگ هاي مواج و با فيگورهايي که به ظاهر در حال حرکت هستند گرمي و صميميت زندگي خانوادگي را به تصوير مي کشد که بر موضوع عشق و پيوند تاکيد مي کند.
خانه آبي (1917)
شاگال بار ديگر زادگاهش ويتبسک، بلاروس را با الهام از تجربيات خود در دوران کودکي، به عنوان سرزميني جادويي به تصوير مي کشد که در آن سورئال و واقعيت هماهنگ هستند.
پرومناد (1917-1918)
اين اثر زوجي را به تصوير مي‌کشد که بر فراز منظر شهري شناور بوده و جاذبه زمين و قراردادهاي هنري را به چالش مي کشد. "پرومناد" گواهي بر باور اين هنرمند به قدرت عشق در فراتر رفتن از محدوديت هاي زميني است.
سيرک (1964)
Chagall در اين اثر يک سيرک را به تصوير کشيده و بوم نقاشي را با آکروبات ها، جانوران و دلقک ها پر مي کند. سيرک با حسي خيرکننده و توام با ترس به غيرقابل پيش بيني بودن و شگفتي هاي زندگي اشاره مي کند. شاگال زندگي و معنويت خود را دوست داشت، بنابراين "سيرک" براي هنرمند فرانسوي-روسي به منزله دروازه کوچکي براي ورود و درک دنياي اطراف اوست.
سقف سالن اپراي پاريس (1964)
اين تصوير با مساحتي نزديک به 2000 فوت مربع، صحنه هايي از اپراهاي معروف را در کنار فيگورها و موتيف هاي خيالي به تصوير مي کشد و فضا را به قلمروي ملکوتي هنر و موسيقي تبديل مي کند.