«وينسنت ون‌گوگ» به عنوان يکي از تاثيرگذارترين چهره‌هاي تاريخ هنر غرب شناخته مي‌شود. زندگي او که با احساسات عميق، کشمکش‌هاي شخصي و خلاقيت آميخته بود، به وضوح در آثارش مشهود است. در اين گزارش سفري داريم به دنياي هنر «وينسنت ون‌گوگ» و به روح و روان هنرمندي نگاه مي‌کنيم که نقاشي‌هايش همچنان مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود مي‌کند. هر يک از ۱۰ نقاشي زير بيانگر لحظه‌اي مهم در تکامل هنري «ون‌گوگ» است و سبک منحصر به فرد او و عمق احساسي آثارش را به نمايش مي‌گذارد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، مسير «ون‌گوگ» به عنوان يک هنرمند آسان نبود. او بيش از ۲ هزار اثر هنري از جله ۹۰۰ نقاشي خلق کرد که بسياري از آن‌ها در دوران حيات او مورد توجه قرار نگرفتند. نحوه به کارگيري خاص رنگ و ضربات درشت قلم‌مو توسط «ون‌گوگ» او را از ساير هنرمندان معاصرش متمايز مي‌کرد. در نهايت، آثار هنري «ون‌گوگ» مورد توجه قرار گرفتند و نقاشي‌هاي او اکنون به عنوان برخي از مبتکرانه‌ترين آثار تاريخ هنر شناخته مي‌شوند.
هنر «ون گوگ» از زمان خلق آثار اوليه که به شدت تحت تاثير استادان هلندي بود تا آثار هنري درخشان‌تر و پر جنب و جوش‌تر که در زمان اقامتش در جنوب فرانسه خلق شد، پيوسته در حال تکامل بود. نقاشي‌هاي «ون گوگ» که از يک پالت تيره و خاموش به رنگ‌هاي زنده و چرخان تبديل شده‌اند، آشفتگي و اشتياق دروني او را منعکس مي‌کنند. علاوه بر اين، ارتباط عميق او با طبيعت و مردم اطرافش در سوژه هايش مشهود است؛ گاه از طريق پرتره‌هاي غم انگيز، مناظر آرام و گاه در صحنه‌هاي شلوغ روستايي!
«نمايي از دريا در اسخيفنينگن»
«وينسنت ون‌گوگ» در سال ۱۸۸۲ ميلادي تابلو «منظره دريا را در اسخيفنينگن» نقاشي کرد و با ضربان قلم‌موي درشت و رنگ غليظ، قدرت طبيعت را به تصوير کشيد. اين نقاشي که در فضاي باز و در دهکده ماهيگيري در نزديکي لاهه خلق شده است، سبک اوليه «ون گوگ» و ارتباط او با امپرسيونيسم را منعکس مي‌کند.
اين نقاشي در سال ۲۰۲۲ از «موزه ون‌گوگ» دزديده شد و بعدها درحالي در ايتاليا کشف شد که آسيب‌هاي جدي به آن وارد شده بود. به کمک مرمت‌هاي پيشرفته از جمله چاپ سه بعدي بخش از بين‌رفته نقاشي بازسازي شد و اين نقاشي تا حد بسيار دقيقي به نسخه اصلي تبديل شد. از اين نقاشي مي‌توان از گواهي بر تعهد ون‌گوگ در به تصوير کشيدن طبيعت ياد کرد.
«سيب‌زميني‌خورها»
«سيب‌زميني‌خورها» اثر «ون‌گوگ» بيانگر لحظه‌اي مهم در سفر هنري اوست. اين نقاشي جاه‌طلبانه که در سال ۱۸۸۵ خلق شد، نخستين تلاش او براي خلق يک نقاشي بزرگ را نشان داد. بر خلاف آثار رنگارنگ بعدي او، در اين نقاشي از يک پالت تيره و خاموش استفاده شده است. «ون‌گوگ» عمدا از رتگ‌هاي آبي‌هاي خاکستري-سبز سرد و نورهاي کم استفاده کرده است تا زندگي سخت دهقانان را مورد توجه قرار دهد.
علاوه بر اين، استفاده از رنگ‌هاي خاکي به طور نمادين آينه کار دهقانان و وجود فروتنانه آن‌ها است. هدف «ون‌گوگ» اين بود که اصالت آن‌ها را به تصوير بکشد و بر دستان استخواني آن‌ها به عنوان گواهي بر تلاش سختي که براي پرورش غذاي خود انجام داده‌اند، تأکيد کرد.
«در کافه: آگوستينا سگاتوري»
نقاشي «در کافه: آگوستينا سگاتوري»(In the Café: Agostina Segatori in Le Tambourin)، «آگوستينا سگاتوري» صاحب اين کافه را به تصوير مي‌کشد. در پس‌زمينه نقاشي نيز چاپ‌هاي ژاپني به تصوير کشيده شده‌اند که نشانگر علاقه «ون‌گوگ» به اين نوع هنر است.
اين کافه پاتوق هنرمنداني از جمله «تولوز لوترک» و «گوگن» بود. خود «ون‌گوگ» مجموعه آثار چاپي ژاپني خود را در آنجا به نمايش گذاشت. استفاده از رنگ‌هاي مکمل در اين دوره مانند تضاد قرمز ـ سبز و زرد ـ بنفش نشان‌دهنده سبک در حال تکامل اوست.
«اتاق‌خواب»
«ون‌گوگ» سه تابلو نقاشي با عنوان «اتاق‌خواب» را در طول اقامت در خانه زرد واقع در «آرل» خلق کرد. او اتاق را با مبلمان ساده چيد و يکي از آثار هنري خود را به ديوار آويخت. او قصد داشت با استفاده از رنگ‌هاي روشن حس آرامش يا خواب مطلق را ايجاد کند. با اين حال، تحقيقات نشان مي‌دهد که برخي از رنگ‌ها در طول زمان محو شده‌اند. ديوارها، که در اصل بنفش بودند، اکنون آبي به نظر مي‌رسند.
«شب پرستاره بر فراز رون»
«ون گوگ» در طول اقامتش در آرل، «شب پرستاره بر فراز رون» را نقاشي کرد. در اين نقاشي ستاره‌هاي زرد به آرامي در آسمان وسيع شب چشمک مي‌زنند.
يک سال بعد بود که «ون‌گوگ» ديگر نقاشي مشهور «شب‌هاي پرستاره» در کنار سروها را در دوران اقامتش در آسايشگاه رواني خلق کرد. «شب پرستاره» حاصل مشاهدات دقيق «ون‌گوگ»، تصورات، خاطرات و احساساتش است. براي مثال مناره کليسايي که در اين نقاشي به چشم مي‌خورد در حقيقت به ويژگي مناره‌هاي هلند شباهت دارد و شبيه به مناره کليساهاي فرانسه نيست.
از طرفي، اشکال چرخاني که در آسمان ديده مي‌شوند مشابه تصاوير واقعي از سحابي‌ها هستند. شاخه‌هاي بلند و تاريکي که در قسمت جلويي تابلو ديده مي‌شود درخت سرو را به نمايش مي‌گذارند.
«زنبق‌ها»
ون گوگ به دنبال وخامت سلامت روانش و ماجراي بريده شدن گوشش راهي آسايشگاهي در سنت رمي شد. او که امکان نقاشي کردن در فضاي باز طبيعت را نداشت، به سراغ رنگ آميزي گل‌هاي باغ آسايشگاه رفت. با مشاهده نقاشي «زنبق‌ها» مي‌توان تأثير چاپ ژاپني بر سبک او را مشاهده کرد. به رنگ‌هاي مسطح و زنبق‌هاي بزرگي که کل بوم را پوشانده اند توجه کنيد.
همانطور که اشاره شد «ون‌گوگ» در سال ۱۸۸۹ ميلادي و در دوران نقاهت در آسايشگاهي در سن رمي فرانسه، اين تابلو را نقاشي کرد. اين دوره علي‌رغم کشمکش‌هاي روحي رواني او به يکي از پربارترين دوره‌هاي فعاليت هنري او تبديل شد. «ون‌گوگ» در باغ آسايشگاه الهام گرفت. او اين اثر پويا را با استفاده از رنگ هاي زنده، قلم موي رسا و خطوط پيچيده نقاشي کرد.
«هواخوري زندانيان»
اين اثر در سال ۱۸۹۰ و در زماني خلق شد که «ون‌گوگ» به شدت درگير افسردگي بود و در تيمارستاني در «سن رمي دو» زندگي مي‌کرد و اين تابلو نقاشي در «اکسپرسيونيسم» ترين حالت ممکن نقاشي شده است.
حلقه‌اي از زندانيان که در حياط زندان آهسته قدم برمي‌دارند در حالي که چندين نفر اعمال آن‌ها را نظارت مي‌کند به بهترين نحو ممکن طرز فکر هنرمند را که درگير روزمرگي شده را به خوبي به بيننده القا مي‌کند. تصوير به حدي گوياست که حتي مي‌توان صداي کشيده شدن پوتين‌هاي روي زمين را شنيد. «ون‌گوگ» در حقيقت اين اثر را با الهام از تابلو نقاشي «حياط نيوگيت» اثر «گوستاو دوره» که يکي از محبوب‌ترين هنرمندان «ون‌گوگ» بود، خلق کرده است. نقش‌هاي سياه و سفيد «دوره» زندانيان را به اعماق سايه‌ها جايي که به نظر مي‌رسد ديوارها پايان ندارند سوق مي‌دهد. اما در نسخه‌اي که «ون‌گوگ» آن را طراحي کرده است، رنگ‌هاي آبي و طلايي مي‌درخشند.
نکته‌اي که در اين نقاشي بيش از هرچيزي جلب توجه مي‌کند حضور يک فرد در مرکز حلقه زندانيان است که با صورت بيمارگونه خود به بينندگان نگاه مي‌کند اين فرد در حقيقت خود «ونسان ون‌گوگ» است.
«پايان روز» (با الهام از ميله)
تابلو نقاشي «پايان روز» (با الهام از ميله) يکي از ۱۵۰ نقاشي است که «ون‌گوگ» در سال آخر زندگي خود خلق کرده است. او اين نقاشي را از نقاشي با همين نام از «ژان فرانسوا ميله» الهام گرفته است. وينسنت ون گوگ تنها در طي چند ماه، ۲۳ نقاشي بر اساس طرح‌هاي سياه و سفيد «ميله» خلق کرد. اين نقاشي يک کشاورز خسته را به تصوير مي کشد که پس از يک روز کاري طولاني در حال استراحت است. ون گوگ از طريق رنگ‌هاي زنده، جوهر زندگي روستايي را به تصوير مي کشد.
«پرتره آدلاين راوو»
«ون‌گوگ» در ماه «مه» سال ۱۸۹۰ ميلادي به «اور سور اواز» نقل مکان کرد و در آنجا پرتره دختر ۱۳ساله‌اي به نام «آدلاين راوو» را خلق کرد. با اينکه «آدلاين» در ابتدا فکر نمي‌کرد که اين پرتره شبيه او باشد، اما عکسي که بعدها از او ثبت شد، نشان‌دهنده شباهت او و پرتره «ون‌گوگ» است.
«شکوفه بادام»
تابلو نقاشي «شکوفه بادام» از جمله آثار مشهور «ون‌گوگ» نقاش هلندي و يکي از چندين تابلو نقاشي با موضوع گياهان و طبيعت است که توسط اين هنرمند خلق شده است، اما شايد نکته‌اي که آن را از ساير آثار مشابه متمايز مي‌کند داستان مرتبط با اين اثر باشد.
«ون‌گوگ» علاقه بسياري به برادرش داشت و مي‌دانست بدون حمايت‌هاي او نمي‌تواند نقاشي کردن را ادامه دهد. تابلو نقاشي «شکوفه بادام» درحقيقت هديه‌اي از اين هنرمند بااستعداد به برادر عزيزش بود.
«ون‌گوگ» اين تابلو نقاشي را در فوريه سال ۱۸۹۰ در «سن ـ رمي ـ دو ـ پروانس» واقع در فرانسه نقاشي کرد. با آغاز فصل بهار، شکوفه‌هاي درخت‌هاي بادام در اين منطقه شکفته بودند. رنگ سفيد گلبرگ‌هاي شکوفه‌ها منظره زيبايي در تضاد با هواي سرد و آسمان آبي ايجاد کرده بود و اين تصوير از دوباره زنده شدن و آغاز يک زندگي جديد دقيقا همان چيزي است که «ون‌گوگ» در تابلوي نقاشي «شکوفه بادام» به تصوير کشيده است.
«ون‌گوگ» تابلو نقاشي «شکوفه بادام» را به مناسبت تولد برادرزاده‌اش نقاشي کرد. «تئودوروس ون‌گوگ» که بيشتر با نام «تئو» شناخته مي‌شود نام فرزندش را «ونسان ويلم ون‌گوگ» گذاشت و اين نقاش هلندي را به قدري تحت تاثير قرار داد که اين تابلو نقاشي را به برادرش هديه داد.
اين تابلو نقاشي در خانواده «تئو» باقي ماند و هيچگاه در گالري هنري «تئو» واقع در پاريس قرار نگرفت. آثاري که از «ون‌گوگ» در گالري هنري «تئو» قرار مي‌گرفتند در فروش موفق نبودند.
تابلو نقاشي «شکوفه بادام» از نظري هنري يک موفقيت محسوب مي‌شود. براي خلق اين تابلو نقاشي، از نظر سبک از نقاشي‌هاي ژاپني الهام گرفته شده است که اواخر قرن نوزدهم در فرانسه محبوب بودند.
«ون‌گوگ» اين تابلو نقاشي را در جولاي ۱۸۹۰ يعني فقط ۵ ماه قبل از مرگش خلق کرده است. البته او در چندين ماه پاياني زندگي‌اش آثار بسياري خلق کرد. او در طول ۱۹ ماهي که در «آرل» و مناطق اطراف آن زندگي کرده بود ۲۵۵ تصوير خلق کرد.
تابلو نقاشي «شکوفه بادام» يک نقاشي ساده به نظر مي‌رسد. شايد همين سادگي باشد که تماشاي آن را لذت‌بخش کرده است. اين نقاشي يک اثر چشمگير، شاداب و درخشان است. اين اثر، خودِ زندگي است. اين تابلو نقاشي، «ونسان» کوچک (پسر «تئو») در آغاز مسير زندگي‌اش است.
«وينسنت ون‌گوگ» ـ نقاش نامدار هلندي ـ اکنون به عنوان يکي از تأثيرگذارترين نقاشان پست امپرسيونيسم شناخته مي‌شود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ايالت برابانت هلند نزديک مرز بلژيک به دنيا آمد. برخي از مشهورترين کارهاي او در سه سال پاياني عمرش خلق شدند.
با اينکه او گاهي در دوران کودکي طراحي مي‌کرد، اما استعداد هنري او تا حد زيادي تا سن ۲۷ سالگي کشف‌نشده باقي مانده بود.
امروزه اين هنرمند هلندي را براي سبک منحصربفردي مي‌شناسيم که در خلق تابلوهاي نقاشي خيره‌کننده‌اش به کار مي‌برد. حالا تشخيص منظره‌هاي چشم‌نواز، پرتره‌هاي تاثيرگذار و طبيعت‌هاي بي‌جان سرزنده‌اي که با استفاده از رنگ‌هاي ضخيم، ضربات قلم‌مو سريع و ترکيب رنگ با نشاط او خلق شده‌اند، کار دشواري نيست. البته آثار هنري «ون‌گوگ» از همان ابتدا اين ويژگي‌هاي مشخص را شامل نمي‌شدند و سبک ويژه او به مرور زمان و در طول مراحلي متفاوت زندگي کوتاه او شکل گرفت.
«ون‌گوگ» يک روز در اتاقي در مهمانخانه‌اي واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومي در دست براي نقاشي کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمي کشنده ناشي از شليک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد يعني در ۲۹ جولاي ۱۸۹۰ درگذشت.