يک مجسمه منحصربه‌فرد که به «دودمان پنجم» مصر باستان بازمي‌گردد، در گورستان «سقاره» کشف شد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، يک مجسمه خاکسپاري «بي‌همتا» از يک مرد مصر باستان که احتمالاً نامش «مِسي» (Messi) بوده است و او را در حالي نشان مي‌دهد که ايستاده، در کنار همسر کوچک‌اندامش و دختر بسيار کوچک‌ترش که يک غاز در دست دارد، در گورستان «سقاره» کشف شد.
«لايوساينس» نوشت، پژوهشگران در مقاله‌اي که ۱۳ مه در ژورنال «باستان‌شناسي مصر» منتشر شد، نوشتند اين مجسمه که کمي بيش از ۱۰۳ سانتي‌متر ارتفاع دارد و از سنگ آهک ساخته شده است، «شخصيت اصلي را به شکل يک نجيب‌زاده در حال ايستاده با پاي چپي که جلو گذاشته شده است، نشان مي‌دهد که نماد جواني، سرزندگي و قدرت است». اين مجسمه همچنين «زني که به‌احتمال زياد همسر اوست، در مقياسي کوچک‌تر که در حال زانو زدن است و پاي راست او را گرفته است، نشان مي‌دهد» و پشت پاي چپ او نيز «دختري که احتمالا فرزندش است، نقش بسته است». پژوهشگران نوشتند که اين دختر غازي را در دست چپش گرفته «که منقارش باز است و به‌طور بصري، صداي غاز را تداعي مي‌کند.»
باستان‌شناسان اين مجسمه را در سال ۲۰۲۱ ميلادي در «سقاره» کشف کردند، محوطه‌اي وسيع که مصريان باستان هزاران سال مردگان خود را در آن به خاک مي‌سپردند.
اين مجسمه هيچ کتيبه‌اي ندارد، اما بر اساس طراحي‌اش به دودمان پنجم (حدود ۲۴۶۵ تا ۲۳۲۳ پيش از ميلاد) بازمي‌گردد که همزمان با دوره‌اي است که اهرام در مصر ساخته مي‌شدند. (آخرين هرم سلطنتي را شاه «احمس يکم» ساخت که بين سال‌هاي ۱۵۵۰ تا ۱۵۲۵ پيش از ميلاد حکومت کرد. پس از آن، پادشاهان مصر در دره پادشاهان نزديک تبس باستان دفن مي‌شدند.)
«زاهي حواس»، وزير پيشين آثار باستاني مصر و نويسنده اصلي مقاله‌اي که درباره اين کشف منتشر شده است، در ايميلي به «لايو ساينس» گفت: «من مجسمه را زير شن پيدا کردم و در نزديکي آن دريچه کاذبي بود که نام «مِسي» بر آن حک شده بود.» درهاي کاذب معمولا در مقبره‌هاي مصري کشف مي‌شوند و مصريان معتقد بودند که روح مردگان مي‌تواند از طريق آن‌ها وارد و خارج شود. «مسي» مي‌تواند اشاره‌اي به نام همين نجيب‌زاده باشد.
به گفته «حواس»، اين مجسمه ممکن است نماد «ارتباط با خانواده باشد و نشان دهد که آن‌ها در زندگي پس از مرگ، همان‌طور که در زندگي کنار هم بودند، دوباره با هم متحد مي‌شوند.» او افزود: «تصوير دختر با يک غاز، بازتابي از زندگي روزمره است و همان کارکردي را دارد که معمولا در صحنه‌هاي مصورشده روي ديوار مقبره‌ها ديده مي‌شود.»
در مورد اندازه بزرگ‌تر «مسي» در مقايسه با زن و دخترش، در هنر مصر باستان اندازه معمولا با اهميت بود. براي مثال، شاهان و صاحبان مقبره اغلب بزرگ‌تر از اطرافيانشان به تصوير کشيده مي‌شدند.
کشفي «بي‌همتا»
«حواس» گفت: «کشف اين مجسمه در زمينه هنر مصر باستان بي‌همتاست». او اين پژوهش را همراه با سارا عبده، رئيس بخش مجسمه‌سازي، شکل‌گيري معماري و مرمت در دانشگاه بنها (در مصر) نوشته است. اين مجسمه «از ديگر تنديس‌هاي خانوادگي شناخته‌شده از پادشاهي کهن متمايز است؛ زيرا همه شخصيت‌ها به صورت تماماً سه‌بعدي تراشيده شده‌اند، به‌جز دختر که در حالت نقش‌برجسته بالا نشان داده شده است.»
اين باستان‌شناس مصري با بيان اين‌که «اين انتخاب هنري چشمگير، اين مجسمه را به تنها نمونه شناخته‌شده از نوع خود در پادشاهي کهن بدل مي‌کند» افزود: «غيرمعمول است در مجسمه‌اي مصري متعلق به آن دوران، نمايش سه‌بعدي با نقش‌برجسته ترکيب شده باشد.»