نيما پتگر ( متولد اول اسفند ۱۳۲۵ تهران)، دومين فرزند علي اصغر پتگر، از نقاشان سرشناس ايران در دهه هاي نخستين قرن حاضر بود. عمويش جعفر پتگر نيز از نقاشان بنام همان دوران بود.
برادر بزرگتر نيما، نامي پتگر (متولد ۱۳۲۴ تهران) نيز نقاش بود و شش سال پيش در هشتم مرداد ماه ۱۳۸۷ در تهران در گذشت. فرزند سوم ماني (متولد آذر ۱۳۳۸، تهران) عکاس و فيلمساز است و در ايران به فعاليت هاي هنري خود ادامه مي دهد.
نيما پتگر، همچون برادر بزرگترش نامي نقاشي را نزد پدر و در خانواده آموخت و خود خيلي زود، زماني که هنوز نوجوان بود، کار تدريس طراحي را آغاز کرد.
او نيز همچون برادر بزرگترش و تحت تاثير پدر، نقاشي را به شيوه رئاليستي رايج در دهه سي خورشيدي آغاز کرد، اما در ادامه و به ويژه پس از تحصيل در آکادمي هنرهاي زيباي رم به سبک و شيوه هايي مدرن و انتزاعي تر روي آورد، درست همچون برادر بزرگترش.
عباس مشهدي زاده، نقاش و مجسمه ساز پيشکسوت مي گويد:" علي اصغر و جعفر پتگر از شاگردان مکتب رئاليستي کمال الملک بودند و نامي و نيما نيز نقاشي را با همين سبک آغاز کردند اما در ادامه مسيرهاي متفاوتي را برگزيدند و به گمان من نيما پيشروتر هم بود."
آقاي مشهدي زاده مي گويد: "هم نامي و هم نيما نقاشاني بودند که با صداقت کار مي کردند اما شايد بتوان گفت که کارهاي نيما پتگر به نقاشي انتزاعي و آبستره نزديک تر بود."
محمد حسن حامدي، مدير مسئول و سردبير نشريه "تنديس" نيز در باره نيما پتگر مي گويد: "نيما پتگر در طراحي بسيار چيره دست و مسلط بود و در کار خود سبک خاص خودش را داشت. با ذهني طراحانه نقاشي مي کرد و در تابلوهايش ايده هاي خاصي را اجرا مي کرد. مثل سري کارهاي خار."
آقاي حامدي مي گويد:" نيما پتگر البته همين سبک را تا آخر ادامه داد در شرايطي که به هر حال نقاشي ايران مرزهاي تازه تري را در نورديده بود و همين نکته باعث مي شد که برخي از منتقدان در باره کارهاي او از نوعي عدم رشد هم سخن بگويند. ولي او از يک جهت هم اصالت فکري و دنياي هنري خود را حفظ مي کرد."
محمد حسن حامدي در عين حال مي گويد نبايد از ياد برد که نيما پتگر نيز همچون پدرش تمام زندگي اش را به هنر نقاشي اختصاص داد. "نيما پتگر همچون پدرش کار تدريس را نيز ادامه داد و خيلي از هنرمندان امروز، از شاگردان او محسوب مي شوند."
علي اصغر و جعفر پتگر، پس از آنکه ابتدا در تبريز نزد مير مصور ارژنگي و رسام ارژنگي نقاشي آموختند در سال ۱۳۱۲ به تهران رفتند و در مدرسه کمال الملک که در آن زمان مديريتش را ابوالحسن خان صديقي بر عهده داشت، تحصيلات خود را تکميل کردند. اين دو سپس اولين آموزشگاه نقاشي را در ايران پايه گذاشتند و سال ها به کار آموزش و تربيت هنرجويان پرداختند.
علي اصغر پتگر، همچنين کارگاهي در تهران تاسيس کرد و به دليل دوستي و روابط نزديکش با نويسندگان و شاعران دوران خود، اين کارگاه خيلي به پاتوق بسياري از چهره هاي سرشناس ادبيات مانند نيما، صادق هدايت، بزرگ علوي و شهريار تبديل شد.
آقاي حامدي مي گويد: " نامي و نيما پتگر به خوبي تاريخ هنر را آموخته بودند و نقش آنها در اين زمينه در تاريخ هنر معاصر ايران نيز حائز اهميت است."
به گفته آقاي حامدي، "نيما پتگر آن چنان در کار خود غرقه بود که ارتباط چنداني با جامعه هنرهاي تجسمي نداشت. از حدود ده سال پيش که آموزشگاه او بسته شد، به طور شايد بتوان گفت خودخواسته از زندگي اجتماعي فاصله گرفت و نوعي خلوت گزيني درويشانه پيشه کرد."
سردبير نشريه "تنديس" در ادامه مي گويد:" نيما پتگر از معدود هنرمندان تمام عياري بود که برکنار از جنجال ها و هياهوهاي مربوط به حراجي ها و فروش آثار، زندگي اش را وقف نقاشي کرده بود."
نيما پتگر در يک نگاه
نيما پتگر در اول اسفند ۱۳۲۵ در تهران به دنيا آمد.
نقاشي را نزد پدرش آموخت . در سال ۱۳۴۷ به ايتاليا رفت و در سال ۱۳۵۲ در رشته مجسمه سازي از آکادمي هنرهاي زيباي رم فارغ التحصيل شد.
سپس در فاصله سال هاي ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۵، دوره هاي طراحي فيگور و نقاشي را گذراند و در سال ۱۳۵۵ به تهران بازگشت و به نقاشي و تدريس نقاشي پرداخت.
نيما پتگر، روز پنجم فروردين ماه ۱۳۹۴ به علت ايست قلبي در ۶۸ سالگي در تهران درگذشت.
پيکر او روز يکشنبه ساعت ۱۰ تشييع و در قطعه هنرمندان قبرستان بهشت زهرا به خاک سپرده خواهد شد.