دو گزارش جداگانه از گسترش هنرخياباني و ديوارنگاري در نقاط مختلف جهان خبر مي‌دهند. گزارش اول حاکي از شکوفايي هنر خياباني در عربستان سعودي است. شهر جده در ساحل درياي سرخ با مرکز شهر تاريخي اش صحنه هنرهاي خياباني عربستان شده است. نمايشگاه "صداهاي داخلي" با حضور برخي از با استعدادترين هنرمندان با محوريت هنر خياباني برگزار شد. ايده محوري در اين نمايشگاه بازگرداندن هنر خياباني به خيابان بوده تا بدون تبليغ براي همگان در دسترس باشد. در عين حال گردهم آوردن هنرمندان خياباني کار ساده اي نبوده است.
رانيم زاکي فارسي، برگزار کننده اين نمايشگاه مي گويد: "برخي از هنرمندان حاضر در اين نمايشگاه ناشناس هستند. بيشتر آنها از سراسر عربستان سعودي مي آيند. در ابتدا که تصميم به برگزاري نمايشگاه گرفتيم نمي دانستيم چه کار کنيم چون نمي دانستيم چه طور يک هنرمند ناشناس را پيدا کنيم. سعي کريم با وبلاگنويس هايي تماس بگيريم که پيش از اين آنها را مي شناختند و يا صرفا از طريق ايميل با آنها تماس داشتند."
بر اساس اين گزارش، براي دولت عربستان هنرهاي تجسمي معاصر همچون يک معضل باقي مانده است زيرا آنها مي توانند خشم اسلامگرايان تندرو را برانگيزند اما اين در حالي است که دولت عربستان و برخي ديگر از نهادهاي مهم از تاثير مثبت حمايت از هنر معاصر بر روي روابط عمومي و مخاطبان بين المللي خرسندند.
آيا عليرضا، موزه دار در عربستان مي‌گويد: "امري که براي من در روند آماده کردن اين نمايشگاه جالب بود اين بود که نيمي از هنرمندان زن بودند. آنها دختراني هستند که شبها مثل پسرها لباس مي پوشند و با اسپري اثر هنري را خلق مي کنند و يک يا دو دوستشان هم مراقب هستند. آنها بايد سريع و با دقت کار کنند و بعد هم سريع محيط را ترک کنند."
زنان روز به روز بيشتر در زمينه هنر خياباني در عربستان فعال مي شوند. آخرين مثال سه دختر دانشجو هستند که با هدف بحث در مورد حد و مرز آزادي بيان در هنر، چهارصد پوستر با شعار "هنر حلال است" را در خيابان‌هاي رياض نصب کردند.
حمايت مقام‌هاي شهري بوگوتا از ديوارنگاران
ديوارنگاري بر روي ساختمانها در بوگوتا، پايتخت کلمبيا زماني به عنوان يک نوع تخريبگري در نظر گرفته مي شد اما امروزه مقامات شهري به جاي تعقيب هنرمندان به تشويق آنها مي پردازند.
نتيجه اين امر، به صورت مجموعه اي از رنگها، طرحها و سبکهاي مختلف بر روي ديوار ساختمانهاي پايتخت ديده مي شوند. تورهايي نيز براي نشان دادن اين ديوارنگاري ها به گردشگران وجود دارند.
ادگار روسي، يکي از ديوارنگاران مي‌گويد: "ديوارنگاري با مقررات زياد و قانون‌هاي جديد که وضع مي شوند از بين نخواهد رفت، زيرا هميشه عده‌اي هستند که با روند امور مخالفند و آن را از طريق ديوارنگاري نشان مي دهند، چه غير قانوني باشد و تخريبگري ناميده شود و چه قانوني باشد."
نيکولاس کاسترو، يک هنرمند ديوارنگار ديگر مي‌گويد: "از ديوارنگاري بعنوان ابزاري براي تغيير استفاده شده است. ديوارنگاري يا هنر شهري براي انتقال پيام استفاده مي شود تا احساسي را به وجود بياورد و محله و زندگي روزمره مردم و جايي را که از آن عبور مي کنند، تغيير دهد."
در پي درگذشت گابريل گارسيا مارکز، نويسنده کلمبيايي و چهره ملي اين کشور، مقامات شهر سفارش ديواري بزرگ از چهره او را دادند که توسط گروهي از هنرمندان شهري نقاشي مي شود.
ديوارنگاري به حدي در بوگوتا محبوب شده است که موزه هنرهاي معاصر اين شهر قصد دارد نمايشگاه‌هايي از هنرمندان شهري برگزار کند.
گوستاوو ارتيز، مدير موزه هنرهاي معاصر بوگوتا مي گويد: "ما نمي توانيم چشممان را بر روي اين حقيقت ببنديم که جوانان بشدت هويتشان را با اين شکل از بيان مي شناسند و با آن خيلي بيشتر ارتباط برقرار مي کنند تا مثلا آثار بوترو. آنها مي توانند از ديوارنگاري روي تي شرت يا کلاهشان استفاده کنند."