يک زمين شناس و مورخ هنر رنسانس معتقد است که بالاخره معماي يکي از مشهورترين نقاشي‌هاي جهان را حل کرده است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، چشم‌انداز پشت تابلوي موناليزاي لئوناردو داوينچي بحث‌هاي بي‌پاياني را برانگيخته است و برخي از مورخان هنر معتقدند اين منظره تخيلي است و برخي ديگر ادعا مي‌کنند که پيوندهاي مختلفي با مکان‌هايي خاص در ايتاليا دارد.
«آن پيزوروسو» دو زمينه تخصص خود را با هم ترکيب کرده است تا نشان دهد که لئوناردو داوينچي چندين ويژگي قابل تشخيص منطقه لکو در سواحل درياچه کومو در منطقه لومباردي در شمال ايتاليا را در اثر معروف خود نقاشي کرده است.
وي پل، رشته کوه و درياچه به تصوير کشيده شده در نقاشي موناليزا را با پل آزون ويسکونتي قرن چهاردهمي لکو در جنوب غربي آلپ مشرف به اين منطقه و درياچه گارلات مطابقت داده؛ منطقه‌اي که گفته مي‌شود لئوناردو داونيچي ۵۰۰ سال پيش از آن بازديد کرده است.
«پيزوروسو» با اشاره به اين که شباهت‌هاي يافت شده غيرقابل انکار است، گفت: «من در اين مورد بسيار هيجان زده هستم. من واقعاً احساس مي‌کنم که اين يک موفقيت بزرگ است.»
پيش از اين تئوري‌هاي ديگري نيز در اين باره مطرح شده است شامل ادعاي سال ۲۰۱۱ مبني بر اينکه پل و جاده نقاشي شده در تابلوي موناليزا متعلق به بابيو، شهر کوچکي در شمال ايتاليا است و يافته هاي سال ۲۰۲۳ مبني بر اينکه لئوناردو پلي در استان آرتزو را نقاشي کرده است.
اما اين مورخ معتقد است تمرکز روي پل کافي نيست، زيرا پل قوسي در سرتاسر ايتاليا و اروپا در همه جا وجود داشته و بسياري از آنها بسيار شبيه به هم بودند. تشخيص مکان دقيق از روي پل به تنهايي غيرممکن است. همه فرضيه‌هاي قبلي در مورد پل صحبت مي کنند و هيچ کس در مورد زمين شناسي صحبت نکرده است.
او افزود: «زمين شناسان به نقاشي‌ها و مورخان هنر به زمين شناسي نگاه نمي‌کنند. مورخان هنر مي‌گويند لئوناردو هميشه از تخيل خود استفاده مي‌کرد اما شما مي‌توانيد اين تصوير را به هر زمين‌شناس در جهان بدهيد و آنها همان چيزي را که من درباره لکو مي‌گويم، خواهند گفت. حتي يک غير زمين‌شناس هم اکنون مي‌تواند شباهت‌ها را ببيند.»
به گزارش گاردين، «پيزوروسو» اشاره مي‌کند که صخره‌هاي لکو از سنگ‌هاي آهکي هستند و لئوناردو سنگ‌هايش را به رنگ خاکستري-سفيد به تصوير کشيده است، زيرا اين نوع سنگي است که در آنجا وجود دارد. همچنين برخلاف لکو، نه بابيو و نه آريزو درياچه ندارند، بنابراين ما شواهد واقعا عالي در لکو داريم.»
تحقيقات قبلي او در مورد لئوناردو شامل مطالعه هر دو نسخه از تابلوي «باکره صخره‌ها» است: نسخه موجود در لوور پاريس و نسخه کپي در گالري ملي لندن. تا سال ۲۰۱۰، گالري ملي لندن بر اين باور بود که نسخه‌اي که در اختيار دارد عمدتاً کار دستياران داوينچي است اما پس از مرمت نقاشي اعلام شد که ممکن است لئوناردو تمام تابلو را خودش نقاشي کرده باشد.
او خاطرنشان کرد که لئوناردو هميشه اهميت به تصوير کشيدن طبيعت را به طور دقيق بر دانش آموزان خود تاکيد مي‌کرد. براي آخرين تحقيقاتش در مورد موناليزا، او از منطقه لکو ديدن کرد و ردپاي لئوناردو را دنبال کرد. از يادداشت‌هاي داوينچي مشخص است که او زمان زيادي را صرف کاوش در منطقه لکو و قلمرو شمالي‌تر آن کرده است.
«مايکل ديلي» مدير ديده‌بان «ArtWatch» انگلستان، درباره يافته‌هاي پيزوروسو گفت: «از آنجايي که او دانش علمي درستي دارد، وقتي متوجه چيزهايي در اثر لئوناردو ـ علمي‌ترين هنرمند تاريخ ـ مي‌شود، بسيار حائز اهميت است. مورخان هنر همگي در مورد محل نقاشي موناليزا حدس مي‌زنند. هر کس پل را ببيند فکر مي کند آن پل آنجا بوده است. اما پيزوروسو به طور قاطعانه محل را با اثبات حضور لئوناردو در منطقه، زمين شناسي آن و البته يک پل مشخص کرده است.»
«ژاک فرانک» مشاور سابق آثار لئوناردو داوينچي در موزه لوور، مي‌گويد: «با توجه به دانش کامل او از زمين‌شناسي کشور ايتاليا – و به‌طور دقيق‌تر از مکان‌هايي که لئوناردو در آنجا حضور دارند، من حتي يک لحظه هم شک ندارم که نظريه‌اش درست است.»
«آن پيزوروسو» قرار است شواهد خود را در يک کنفرانس زمين شناسي در لکو ارائه دهد.