تحليل هوش مصنوعي نشان مي‌دهد تابلوي ۷۱ هزار پوندي که کپي قلمداد شده بود، درحقيقت اثري از «کاراواجو» است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، «کاراواجو» يکي از محترم‌ترين هنرمندان در هنر غرب است، با اين حال تنها چند ۱۰ اثر از او باقي مانده است. اکنون هنر اين استاد قرن هفدهمي در تابلويي تأييد شده است که «ساتبيز» و موزه «متروپوليتن» نيويورک آن را صرفا يک کپي دانسته بودند.
نتيجه تحليل علمي تابلو نقاشي «نوازنده لوت»، که در قرن هجدهم براي «بدمينتون هاوس»(Badminton House) در «گلاسترشر» خريداري شده بود، نشان مي‌دهد که اين اثر با احتمال ۸۵.۷٪ متعلق به «کاراواجو» است.
آزمايش‌هايي که شامل هوش مصنوعي بودند، يک «تطابق قوي» با نقاشي‌هاي تأييدشده نشان دادند. اين مطالعه توسط «Art Recognition» يک آژانش متخصص سوئيسي در اصالت‌سنجي آثار هنري، با همکاري دانشگاه ليورپول و ديگران انجام شد.
مدير اين آژانس، دکتر «کارينا پوپوويچي»(Carina Popovici)، به گاردين گفت: «هر چيزي بالاي ۸۰٪ بسيار بالا است.»
«مايکل‌آنجلو مرديسي دا کاراواجو» به‌عنوان يک انقلابي در ميان هنرمندان در نظر گرفته مي‌شود، که به خاطر استفاده راديکال از نور و تاريکي يا همان «کياروسکورو» و واقع‌گرايي در ترکيب‌بندي‌هايش مورد احترام قرار گرفته است.
آثار او به قدري کمياب هستند که وقتي در سال ۲۰۱۹ يکي از آثار او کشف شد، حدود ۹۶ ميليون پوند ارزش‌گذاري شد. اما حراجي «ساتبيز» در سال ۱۹۶۹ ميلادي نسخه Badminton تابلو نقاشي «نوازنده لوت» را به‌عنوان کپي «با الهام از کاراواجو» به قيمت ۷۵۰ پوند فروخت. در سال ۲۰۰۱ ميلادي آن را به‌عنوان اثري «تحت نظارت کاراواجو» حدود ۷۱,۰۰۰ پوند فروخت.
خريدار در آن زمان، «کلوويس ويتفيلد»(Clovis Whitfield)، مورخ و گالري‌دار هنري بريتانيايي و متخصص استادان کهن ايتاليايي بود که کيفيت اثر و اين واقعيت را دريافت که آن با توصيف جيوواني باليونه در زندگينامه کاراواجو در ۱۶۴۲ ميلادي «دقيقا مطابقت دارد».
«ويتفيلد» گفت: «باليونه جزئيات دقيقي، مثل بازتاب قطرات شبنم روي گل‌ها را ذکر مي‌کند.»
تابلوي «نوازنده لوت» يکي از سه نسخه آن است. يکي از اين نقاشي‌ها که بدون چون‌وچرا پذيرفته شده، در موزه «هرميتاژ» روسيه است و ديگري که در آن نوازنده لوت يک زن است نه يک جوان – در مجموعه «ويلدنشتاين» است، که بين سال‌هاي ۱۹۹۰ و ۲۰۱۳ ميلادي در موزه متروپوليتن نمايش داده شد.
«کيت کريستينسن»، رئيس وقت بخش نقاشي‌هاي اروپايي در متروپوليتن، در سال ۱۹۹۰ ميلادي ، نسخه «ويلدنشتاين» را يک اثر اصل و نسخه «بدمينتون» را يک کپي توصيف کرد.
«ويتفيلد» گفت «کريستينسن» و برخي پژوهشگران ايتاليايي در «کمي گل‌ولاي سنتي گير کرده‌اند» و از پذيرش اصالت آن امتناع مي‌کنند، حتي با وجودي که ديگر کارشناسان آن را تأييد مي‌کنند. «نتيجه هوش مصنوعي آقاي کريستينسن را از ادعايش پايين مي‌کشد.»
تحليل «Art Recognition» همچنين نتيجه گرفت که نسخه «ويلدنستاين»، «يک اثر اصيل نيست».
شواهد شامل بازنمايي‌هاي لوت است. «ديويد ون ادواردز»(David Van Edwards)، سازنده پيشروي لوت و رئيس انجمن لوت، گفت ساز ويلدنستاين، برخلاف آن‌هايي که در نسخه‌هاي Badminton و هرميتاژ هستند، «اشتباهات زيادي» دارد.
«ويليام آدلند» (William Audland KC)، وکيل مدافع و دوستدار هنر که در حال نوشتن کتابي درباره «نوازنده لوت» است، گفت: «به‌عنوان يک وکيل و دادخواه، من به تمام شواهد در هر پرونده‌اي به‌طرز قضايي نگاه مي‌کنم. با در نظر گرفتن تمام شواهد، به نظر هر پژوهشگري که پيشنهاد دهد نسخه ويلدنستاين اصيل و نسخه Badminton يک کپي ضعيف است، بي‌عدالتي آشکاري صورت مي‌گيرد.»
«کاراواجو» در سال ۱۵۹۷ ميلادي در حالي که به‌عنوان يک هنرمند فقير در خيابان‌هاي رم زندگي مي‌کرد، توسط کاردينال «فرانچسکو ماريا دل مونته»، کسي که تبديل به مهم‌ترين حامي او شد، غذا و محل اقامت دريافت کرد. مدت کوتاهي پس از آن، کاراواجو تابلو «نوازنده لوت» را نقاشي کرد و استعداد خود را به حامي آينده‌اش نشان داد.
در اواخر دهه ۱۶۲۰، مجموعه «دل مونته» به فروش رفت. «آنتونيو باربريني»، که بعدها کاردينال شد، پنج اثر کاراواجو از جمله «نوازنده لوت» را خريد، که يک قرن بعد توسط سومين دوک بوفورت «بدمينتون هاوس» خريداري شد.
«ويتفيلد» و «پوپوويچي» درباره اين نقاشي در يک پادکست جديد با عنوان «آيا هست؟» گفتگو خواهند کرد. نخستين قسمت از اين مجموعه در ۲۷ سپتامبر آغاز مي‌شود. اين برنامه توسط دکتر «نوآ چارني»، کسي که در حال آماده‌سازي يک مقاله دانشگاهي درباره اين نقاشي است، ارائه مي‌شود.
همچنين «جرالدين نورمن»، يکي از کارشناسان برجسته بازار هنر، داستان کامل نقاشي را در يک مستند ويژه که در حال توسعه است، بررسي خواهد کرد.
تابلوي «بدمينتون» اکنون در لندن قرار دارد. «ويتفيلد» مايل است که اين اثر به يک مجموعه عمومي برود.
در کاتالوگ فروش ۲۰۰۱، ساتبيز يادآور شد که «به‌طور معقولي پيشنهاد شده است» که نقاش ممکن است «کارلو ماگنونه» بوده باشد، که در ۱۶۴۲ ميلادي ثبت شده بود که يک کپي از «نوازنده لوت» متعلق به «دل مونته» کشيده است.
جورج گوردون، رئيس مشترک بخش نقاشي‌هاي استادان کهن جهاني در ساتبيز، ورودي «طولاني» کاتالوگ را «انديشمندانه و جامع» توصيف کرد و يادآور شد که بسياري از نقاشي‌هاي کاراواجو توسط هنرمندان ديگر حتي در طول زندگي او، «چنان‌که فهرست‌هاي رومي اوايل قرن هفدهم و منابع مکتوب نشان مي‌دهند»، کپي شده‌اند.
او گفت: «فکر نمي‌کنم در سال‌هاي اخير تغييرات چشمگيري در پژوهش‌هاي کاراواجو وجود داشته باشد که بتواند اجماع ۲۰۰۱ درباره اين اثر را به‌طور اساسي تغيير دهد.»
کريستينسن از اظهار نظر خودداري کرد.