�عشق من ايران و آئين‌ها و سنت‌هاي اين سرزمين کهن است. تاريخ حفظ استقلال اين سرزمين را سعي کرده‌ام عاشقانه بر بوم‌هاي نقاشي‌ام روايت کنم.�
�
اين‌ها جمله‌هاي عباس کاتوزيان، يکي از معروف‌ترين نقاشان معاصر ايران در سبک رئاليسم و پرتره است؛ هنرمندي که موضوعات بومي ايران را روي بوم‌هاي نقاشي به زيبايي به تصوير کشيد. 23 فروردين‌ماه سالروز درگذشت اوست.
�
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي ايسنا، عباس کاتوزيان مردادماه 1302 در تهران متولد شد. او يکي از هنرجويان هنرستان کمال‌الملک و از نسل دوم نقاشان مکتب آن هنرمند بزرگ به‌شمار مي‌رود. سبک‌هاي کاري اين هنرمند، رئاليسم و اکسپرسيونيسم بود.
�
کاتوزيان را يکي از بهترين پيروان مکتب کمال‌الملک و سبک رئاليسم مي‌دانند. به همين دليل، او تنها هنرمندي است که توانست نمايشگاه مشترکي از آثارش را همراه تابلوهاي کمال‌الملک برگزار کند. اين نمايشگاه سال 1352 در مجلس شوراي ملي برگزار شد و يکي از پرمخاطب‌ترين نمايشگاه‌هاي هنري معاصر محسوب مي‌شود.
�
�
�
پرتره، مردم عادي کوچه و بازار، زرتشت، شهريار، اعتياد و جنگ ايران و عراق از مهم‌ترين موضوعات تابلوهاي کاتوزيان به‌شمار مي‌رود. از او ده‌ها اثر در زمينه موضوعات بومي ايران باقي مانده است.
�
از معروف‌ترين تابلوهاي اين هنرمند مي‌توان به �دختر کرد�، �نقاش پير� و �ترمه‌فروش� اشاره کرد. او همچنين آثاري با موضوع سبدهاي گل و ميوه دارد که از بهترين نمونه‌هاي نقاشي رئاليسم معاصر به‌شمار مي‌روند.
�
فخرالدين فخرالديني – عکاس پيشکسوت پرتره – هفت سال پيش در روز تشييع پيکر عباس کاتوزيان گفت: �شخصيت پرتره‌هاي او از نظر طراحي، رنگ و کمپوزيسيون منحصربه‌فرد بود. ورزشکار خوبي هم بود؛ هر روز ساعت پنج صبح من را از خواب بيدار مي‌کرد تا پياده‌روي کنيم و اين با توجه به کهولت سن او عجيب بود. فکر نمي‌کنم کسي از نظر تکنيک و پرتره‌سازي مانند او باشد.�
�
برگزاري 27 نمايشگاه در تهران، 9 نمايشگاه در آبادان، پنج نمايشگاه در آمريکا و يک نمايشگاه در لرد ليتون هاوس لندن (کتابخانه ملي) حاصل تلاش او در سال‌هاي فعاليت هنري‌اش بود.
�
چند اثر از او در موزه‌هاي داخلي و اروپايي از جمله آستان قدس رضوي، موزه بوداپست و موزه سلطنتي اروپا در معرض ديد عموم قرار دارد.
�
کاتوزيان چند روز قبل از درگذشتش، نمايشگاهي از 50 سال نقاشي‌هايش را در فرهنگسراي نياوران برپا کرد و به فاصله‌ي چند روز از افتتاح اين نمايشگاه، شامگاه 23 فروردين‌ماه 1387 درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
�
انتهاي پيام
�
