اسکن دستهاي بيش از ده هزار نفر از سراسر جهان به نماد همبستگي دستمايه چيدمان اخير هنرمند نامآشناي فرانسوي JR در کليساي تاريخي کاره سنتآن در مونپليه، شد.

به گزارش گالري آنلاين، پس از هفت سال مرمت، ساختمان تاريخي «کاره سنت-آن» در مونپليه بار ديگر با افتتاح يک اثر بزرگ مشارکتي از هنرمند فرانسوي JR به روي عموم باز ميشود. اين اثر که «آدوِنتيس» نام دارد، يک نصب هنري بزرگ و مشارکتي به شکل درخت است که در داخل شبستان کليساي نئوگوتيک سابق جان ميگيرد. اين پروژه، فضاي تاريخي را به يک اثر زنده تبديل کرده که از ۱۰ هزار دست اسکنشده از مردم سراسر جهان تشکيل شده است. اين دستها در قالب يک درخت کنار هم قرار گرفته و به سمت سقف طاقدار کشيده شدهاند، نمادي از ريشهدار بودن، مهاجرت و هويت جمعي به شمار ميروند.
در اصطلاحات گياهشناسي، «آدوِنتيس» به گياهاني گفته ميشود که بهصورت ناخواسته و بدون کشت هدفمند در مکاني رشد ميکنند و معمولاً به عنوان علفهاي هرز شناخته ميشوند. اين نمايشگاه اين واژه را بازتعريف ميکند و به آن موجوديتهايي اشاره دارد که بدون دعوت وارد ميشوند اما در زمينه طبيعت، شهرها و جوامع نقشي حياتي ايفا ميکنند. درخت عظيم دستها که درون «کاره سنت-آن» آويزان است، اين مفهوم را به تصوير ميکشد؛ هر دست نمايانگر يک داستان فردي است و در عين حال همه دستها با هم يک ساختار يکپارچه و پيوسته را شکل ميدهند که با هر بازديدکننده جديد رشد ميکند. همچنين، امکان اسکن دستهاي بازديدکنندگان در محل وجود دارد تا به اثر افزوده شوند و اين نصب در طول زمان برگزاري نمايشگاه که تا ۷ دسامبر ۲۰۲۵ ادامه دارد، تکامل يابد.
در «آدوِنتيس» هنرمند فرانسوي JR به بخشي کمتر شناختهشده از تاريخ مونپليه اشاره ميکند؛ ورود بذرهاي خارجي از طريق تجارت پارچه در قرون وسطي. پشمهايي که از اسپانيا، شمال آفريقا، قسطنطنيه و ازمير آورده ميشد، در رودخانه لز شسته ميشد و به طور ناخواسته بذرهايي را رها ميکرد که در سواحل رودخانه ريشه دواندند. اين گياهان، هرچند بومي نبودند، با محيط سازگار شدند و به تدريج چشمانداز منطقه را تغيير دادند و به تنوع زيستي آن کمک کردند. اين نصب هنري از اين پديدهي بومشناختي به عنوان استعارهاي براي تبادل فرهنگي و مهاجرت بهره ميبرد و نشان ميدهد که چگونه تأثيرات خارجي به شکلگيري هويت مونپليه کمک کردهاند.
علاوه بر نصب مرکزي، «آدوِنتيس» شامل پنج اثر جديد ديگر از جنس چوب و کاغذ است که به مضامين نمايشگاه وسعت ميبخشند. اين قطعات مجسمهاي که براي نخستين بار به نمايش گذاشته شدهاند، زبان ارتباط انساني JR را به بيانهاي مادي و صميميتري منتقل ميکنند.













