درهم آمیزی قلمرو رئالیسم و سوررئالیسم در مجسمه سازی
جانسون تسانگ، هنرمند مشهور هنگکنگ، با مجسمههای سرامیکی خارقالعادهاش، بهویژه مجموعه ای که بر چهرههای انسان تمرکز دارد، دنیای هنر را مجذوب خود کرده است.
به گزارش گالری آنلاین، این مجسمه ها که به خاطر سیالیت و رسا بودن قابل توجه شناخته می شوند، قلمرو رئالیسم و سوررئالیسم را در هم می آمیزند و یک تجربه هنری منحصر به فرد و قابل تامل ایجاد می کنند.
سفر تسانگ به دنیای هنر سرامیک در اوایل دهه 1990 آغاز شد. در ابتدا، کار او حول تکنیکهای مجسمهسازی رئالیستی متمرکز بود، اما با تکامل مهارتها و بینش هنری، تسانگ شروع به آزمایش با عناصر پویاتر و تخیلیتر کرد. این تغییر در سبک، لحظه مهمی را در حرفه او رقم زد و او را به مسیری هدایت کرد که در آن میتوانست پتانسیل سرامیک را به عنوان وسیلهای برای بیان حالات پیچیده احساسی و فیزیکی کشف کند.
تکنیکهایی که تسانگ در مجسمههایش به کار میبرد، ترکیبی از هنر سنتی و آزمایشهای نوآورانه است. او اغلب با یک چهره انسانی اولیه شروع میکند و به طرز ماهرانهای خاک رس را به شکلهای سیال دستکاری میکند که به نظر میرسد در مقابل چشمان بیننده جاری و تغییر شکل میدهند. این دستکاری خاک رس، که اغلب شبیه یک عکس فوری از یک چهره در حال حرکت است، نیاز به درک پیچیده ای از خواص و محدودیت های ماده دارد. سیالیت و پویایی در کار او ادراکات مرسوم سرامیک را به چالش می کشد، که معمولاً با ماندگاری همراه است.