جانسون تسانگ، هنرمند مشهور هنگکنگ، با مجسمههاي سراميکي خارقالعادهاش، بهويژه مجموعه اي که بر چهرههاي انسان تمرکز دارد، دنياي هنر را مجذوب خود کرده است.

به گزارش گالري آنلاين، اين مجسمه ها که به خاطر سياليت و رسا بودن قابل توجه شناخته مي شوند، قلمرو رئاليسم و سوررئاليسم را در هم مي آميزند و يک تجربه هنري منحصر به فرد و قابل تامل ايجاد مي کنند.
سفر تسانگ به دنياي هنر سراميک در اوايل دهه 1990 آغاز شد. در ابتدا، کار او حول تکنيکهاي مجسمهسازي رئاليستي متمرکز بود، اما با تکامل مهارتها و بينش هنري، تسانگ شروع به آزمايش با عناصر پوياتر و تخيليتر کرد. اين تغيير در سبک، لحظه مهمي را در حرفه او رقم زد و او را به مسيري هدايت کرد که در آن ميتوانست پتانسيل سراميک را به عنوان وسيلهاي براي بيان حالات پيچيده احساسي و فيزيکي کشف کند.
تکنيکهايي که تسانگ در مجسمههايش به کار ميبرد، ترکيبي از هنر سنتي و آزمايشهاي نوآورانه است. او اغلب با يک چهره انساني اوليه شروع ميکند و به طرز ماهرانهاي خاک رس را به شکلهاي سيال دستکاري ميکند که به نظر ميرسد در مقابل چشمان بيننده جاري و تغيير شکل ميدهند. اين دستکاري خاک رس، که اغلب شبيه يک عکس فوري از يک چهره در حال حرکت است، نياز به درک پيچيده اي از خواص و محدوديت هاي ماده دارد. سياليت و پويايي در کار او ادراکات مرسوم سراميک را به چالش مي کشد، که معمولاً با ماندگاري همراه است.

















