پايان سفر ۵۰ ساله‌ي يک شاهکار هنري سرقت‌شده

يک زن اهل انگلستان نقاشي قرن شانزدهمي که ۵۰ سال پيش به سرقت رفته بود را تحويل داد.

به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، يک نقاشي که مريم مقدس و مسيح در کودکي را به تصوير مي‌کشد و به قرن شانزدهم ميلادي تعلق دارد،‌ پس از سرقت از موزه‌اي در ايتاليا در نيم قرن پيش، به دست زني ساکن «نورفک» افتاده بود، قرار است به صاحب قانوني‌اش بازگردانده شود.

«گاردين» نوشت، «باربارا دو دوزا»‌ (Barbara de Dozsa) پس از سال‌ها کلنجار رفتن با خود و با متقاعد کردن او توسط يک وکيل هنر، تصميم گرفت اين نقاشي را به موزه بلونو «Belluno»، که آخرين بار در سال ۱۹۷۳ اين نقاشي را نگهداري کرده بود، تحويل دهد.

 همان‌طور که گاردين در ماه مارس گزارش داده بود، او حتي با وجود اينکه در فهرست‌هاي تحت تعقيب پليس‌هاي مختلف، از جمله اينترپل و کارابينيري ايتاليا، قرار داشت، از بازگرداندن اثر هنري خودداري کرده بود.

 او بر مالکيت خود پافشاري مي‌کرد، بخشي از آن به اين دليل بود که شوهر سابقش، «بارون دو دوزاي» فقيد، اين اثر را در سال ۱۹۷۳، اندکي پس از سرقت، با حسن نيت خريداري کرده بود.

 اين نقاشي تا زمان طلاق آن‌ها، در خانه واقع در «نورفک» متعلق به قرن شانزدهم که عمارت «ايست بارشام» نگهداري مي‌شد. اين همان خانه‌اي است که «هنري هشتم» آن را «کاخ کوچک روستايي» خود توصيف کرده بود.

 اين اثر توسط «آنتونيو سولاريو» (آنتونيو سولاريو)، هنرمند ايتاليايي معروف به «لو زينگارو» (کولي) نقاشي شده بود. برخي از نقاشي‌هاي ديگر او در گالري ملي لندن نگهداري مي‌شوند.

 اين اثر که در سال ۱۸۷۲ توسط موزه «بِلونو» خريداري شد، يکي از چندين اثري بود که يک قرن بعد به سرقت رفتند. برخي از آن آثار اندکي بعد در اتريش کشف شدند، جايي که شوهر «دو دوزا»، نقاشي «سولاريو» را از منبعي ناشناس خريد.

 مکان دقيق اين نقاشي تا سال ۲۰۱۷ يعني تا زماني که دو دوزا تلاش کرد آن را از طريق يک خانه حراج منطقه‌اي بفروشد، ناشناخته بود، اما فردي مرتبط با «موزه بِلونو» آن را شناسايي کرد.

 اين نقاشي در سال ۲۰۲۰ به «دو دوزا» بازگردانده شد، زيرا تأخيرهاي ناشي از قرنطينه کوويد باعث شد مقامات ايتاليايي نتوانند مدارک مرتبطي را که پليس بريتانيا درخواست کرده بود، ارائه دهند.

 «اسکار دِ پله‌گرين»، شهردار بِلونو، گفت: «بازگرداندن اين نقاشي به شهر به معناي بازگرداندن بخشي از هويت، تاريخ و روح آن است.»

پیمایش به بالا