این موزه که توسط کریس یائو (Chris Yao) و گروه معماری"Artech"طراحی و اجرا شده، در مجاورت بندر وُشی (Wushih) قرار گرفته است. بندری که روزگاری بسیار پر رونق بوده و اکنون به یک مرداب زیبا و خیال انگیز تبدیل شده است. این موزه که در استان یولِن (Yilan) در کشور تایوان احداث شده، قرار است بازتاب دهنده‌ی تاریخ منحصربفرد، هنر غنی و البته چشم‌اندازهای زیبای این کشور باشد.

حجم سازی و ساختار هندسی این بنا در اصل از صخره‌های سراشیب الهام گرفته شده است که اغلب در سواحل قابل مشاهده‌اند. صخره‌هایی که در محوطه و پیرامون موزه نیز دیده می‌شوند. در واقع فضاهای این نمایشگاه به گونه‌ای طراحی شده است که گویی به درون یک صخره قدم می‌گذارید.

این سازه از حجم‌های شیشه‌ای و بافتی از مواد جامد، ساخته شده است. بخش مستحکم بنا ویژه‌ی فضاهای نمایشگاهی و بخش شیشه‌ای و شفاف آن، مخصوص راهروهای اصلی و فضاهای رستورانی است. در نمای بخش بیرونی نمایشگاه از سنگ گرانیت به همراه پنل‌های کست آلومینیومی (Cast aluminum) استفاده شده تا ارائه‌ دهنده‌ی تصویری از فساد و تحلیل رفتگی تدریجی صخره‌ها در محیط طبیعی بوده و در عین حال بیانگر تغییرات فصلی و موسمی چشم‌اندازهایی باشد که بر دشت لانگ یانگ (Lang Yang) مستولی است.