در اقدامی بی‌سابقه، یک خانه حراج در سوئیس هفته گذشته اثری هنری را که تنها توسط هوش مصنوعی تأیید شده بود، به فروش رساند.

به گزارش گالری آنلاین، خانه حراج Germann در زوریخ با شرکت سوئیسی Art Recognition که در زمینه تأیید آثار هنری با هوش مصنوعی فعالیت می‌کند، همکاری کرد تا اصالت یک آبرنگ از هنرمند روس، ماریان فون وره‌فکین را تأیید کند. این اثر در تاریخ ۲۳ نوامبر به قیمت ۱۷ هزار دلار فروخته شد؛ قیمتی که تقریباً دو برابر تخمین اولیه ۹ هزار دلاری بود.

هوش مصنوعی دو اثر دیگر در همان حراج را نیز تأیید کرد، اما اصالت این آثار توسط کارشناسان انسانی نیز تأیید شده بود. این آثار شامل یک نقاشی بدون عنوان از لوئیز بورژوا (۱۹۴۵) و یک اثر ترکیبی از میمی پالادینو بود که به ترتیب با قیمت ۳۱ هزار و ۵۰۰ دلار و ۲۱ هزار و ۵۰۰ دلار فروخته شدند.

فابیو سیدلر، حراج‌گذار در Germann Auction House، در گفتگو با ARTnews اظهار کرد که «کارایی و دقت الگوریتم Art Recognition» او را به همکاری با این شرکت ترغیب کرد. او افزود: «ما دلایل زیادی داریم که باور کنیم این همکاری می‌تواند دیگر فعالان بازار هنر را به استفاده از هوش مصنوعی در فرایند تأیید آثار تشویق کند.»

سیدلر همچنین اشاره کرد که گواهی‌های اصالت صادرشده توسط Art Recognition برای آثار بورژوا و پالادینو «لایه‌ای اضافی برای پشتیبانی از اصالت این آثار» فراهم کرده است.

کارینا پوپوویچی، مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران Art Recognition، توضیح داد که شرکت او از یک «هوش مصنوعی مستقل» استفاده می‌کند، به این معنا که انسان‌ها داده‌ها را انتخاب و تنظیم می‌کنند، اما هیچ دخالت انسانی در فرایند ارزیابی اصالت انجام نمی‌شود.

این شرکت دو سطح خدمات تأیید اصالت ارائه می‌دهد: گران‌ترین گزینه درصد احتمال اصالت را مشخص می‌کند، در حالی که گزینه ارزان‌تر تنها اصالت یا تقلبی بودن اثر را تأیید می‌کند. پوپوویچی توضیح داد که اگر احتمال اصالت بیش از ۹۵ درصد باشد، ممکن است نیازی به مشورت با کارشناسان دیگر نباشد، اما اگر این احتمال کمتر از ۸۰ درصد باشد، او اغلب توصیه می‌کند که از تحلیل‌های مادی یا ارزیابی‌های کارشناسان دیگر استفاده شود.

هزینه تأیید اصالت یک اثر توسط Art Recognition حدود ۲۲۰۰ دلار است، اما پوپوویچی اشاره کرد که اگر مجموعه‌داری «۱۰ یا ۲۰ اثر» را برای بررسی ارائه دهد، هزینه‌ها کاهش می‌یابد.

در این پروژه آزمایشی، خدمات Art Recognition به صورت رایگان به Germann Auction House ارائه شد و بنابراین درصد احتمال اعلام نشد، اما پوپوویچی تأکید کرد که احتمال اصالت هر سه اثر «بسیار بالا» بوده است.

پوپوویچی تابستان امسال در مصاحبه‌ای با ARTnews گفت: «هوش مصنوعی نباید به‌تنهایی برای تأیید آثار هنری مورد اتکا قرار گیرد» و افزود: «من قویاً باور دارم که آینده تأیید آثار هنری در همکاری بین هوش مصنوعی و کارشناسان نهفته است.»

او همچنین اشاره کرد که اعتماد Germann Auction House به تأیید هوش مصنوعی ممکن است تغییری در بازار هنر ایجاد کند. او گفت: «پیش از این، تنها متخصصان انسانی می‌توانستند اصالت آثار هنری را پیش از فروش تأیید کنند، بنابراین ما از پتانسیل هوش مصنوعی برای تأثیرگذاری بر معاملات واقعی بازار بسیار هیجان‌زده هستیم.»

برنده حراج آبرنگ بدون عنوان از فون وره‌فکین، که خواست نامش فاش نشود، در ایمیلی به ARTnews گفت که این اثر غیرمعمول برای این هنرمند است و او تحت تأثیر این قرار گرفته که هوش مصنوعی توانسته اصالت آن را تشخیص دهد.

او افزود: «شکاک بودن خوب است، اما باز بودن ذهن و علاقه به روش‌های جدید نیز مهم است. همان‌طور که می‌دانم، هوش مصنوعی در صنایع دیگر کارایی دارد، به‌ویژه زمانی که وظیفه تشخیص الگوها مطرح است. بنابراین دلیلی نمی‌بینم که نتواند برای تشخیص الگوها در هنر نیز مفید باشد. در نهایت، مسئله این نیست که شما شخصاً درباره استفاده از هوش مصنوعی برای تأیید آثار هنری چه فکر می‌کنید، بلکه این است که آیا این روش توسط جامعه مرتبط پذیرفته می‌شود یا خیر.»

سیدلر بیان کرد که احتمالاً «صداهای انتقادی» درباره اتکای صرف به هوش مصنوعی برای تأیید آثار هنری وجود خواهد داشت، اما افزود: «من انتظار دارم که خبر استفاده از این روش نوآورانه به‌طور کلی بازخورد مثبتی داشته باشد.»

بندور گروسونور، یکی از برجسته‌ترین مورخان هنر بریتانیایی که چندین اثر قدیمی گمشده را کشف کرده است، در میان کسانی است که نسبت به استفاده از هوش مصنوعی به‌تنهایی برای تأیید آثار هنری ابراز نگرانی کرده‌اند.

او گفت: «هوش مصنوعی نقش فزاینده‌ای در کمک به ما برای تشخیص این که چه کسی چه چیزی را و چه زمانی نقاشی کرده است، خواهد داشت، اما سابقه انتساب‌های هوش مصنوعی حداقل می‌توان گفت که هنوز نامطمئن است.»

گروسونور اضافه کرد: «احتمالاً نکته‌ای که به همان اندازه اهمیت دارد این است که بازار هنوز با پذیرش کامل نظر کامپیوتر فاصله دارد و قضاوت بر پایه تحقیقات آکادمیک، چشم انسانی و تحلیل‌های فنی را ترجیح می‌دهد.»