روايت علي ذاکري از ششمين کارنماي انجمن هنرمندان نقاش ايران

“ تشخيص نوع نگاه و ذهنيت هنرمند با يک اثر در يک نمايشگاه گروهي، توسط مخاطب ناممکن است. ولي در کارنماها با ارائۀ چندين اثر از هر هنرمند ديگر با چنين مشکلي مواجه نيستيم." اين را علي ذاکري در گفتگويي در استانه برگزاري ششمين کارنماي انجمن هنرمندان نقاش ايران که به اعضاي بالاي چهل سال اختصاص داده شده است، ميگويد. در ادامه خواننده گفتگو  با اين هنرمند معاصر و پيشکسوت کشورمان هستيد:

علي ذاکري در رابطه با ويژگي هاي آثارش که در نمايشگاه کارنماي اعضاي بالاي 40 سال انجمن به نمايش در مي‌آيند ، گفت:

براي شرکت در اين نمايشگاه حدود 10 اثر ارائه کردم، ولي از آنجايي که ابعاد آنها بزرگ بود، با توجه به فضاي گالري، دقيقا مطلع نيستم که چه تعداد از آثارم به نمايش در خواهند آمد. اين آثار متعلق به مجموعۀ "حذف شدگان" يا "فرزندان خدا" هستند که در نمايشگاه اخير من در گالري هما، در نيمۀ اول شهريورماه به نمايش گذاشته شدند. لازم است که اشاره کنم تعدادي از آثارم در اين نمايشگاه براي اولين بار ارائه ميشود.

اين آثار در دو اندازه ي کوچک ( A3) و بزرگ (210  در 180 سانتيمتر) و با استفاده از تکنيک اکريليک کار شده‌اند.

اين هنرمند معاصر ضمن تقدير از زحمات بي دريغ مسئولين کميته نمايشگاه ها و انجمن در رابطه با اهميت نمايش چند اثر از هر هنرمند در کارنماها، توضيح داد:

در نمايشگاه‌هاي گروهي که يک اثر از هر هنرمند به نمايش گذاشته ميشود؛ تشخيص نوع نگاه و ذهنيت هنرمند توسط مخاطب ناممکن بود. ولي در اين کارنماها با ارائۀ چندين اثر از هر هنرمند ديگر با چنين مشکلي مواجه نيستيم. من به نوبۀ خودم  از دوستان نقاشم در انجمن براي تلاش صادقانه اي که براي ارائه مناسبي از آثار اعضاي انجمن دارند سپاسگذارم.

در ادامه ذاکري، در مورد اينکه دستاوردهاي هر نمايشگاه را مي‌توان از جنبه‌هاي گوناگوني بررسي کرد، گفت:

نمايشگاه‌ها مي‌توانند دستاوردهاي مختلفي از جمله ايجاد انگيزه در هنرمندان، ارتقاي سطح کيفي آثار، نگاه پژوهشي و امکان بررسي بضاعت توانايي نقاشان انجمن، و ايجاد تعامل هر چه بيشتر بين هنرمندان و در نهايت تلاش براي فروش آثار براي رونق اقتصاد هنر ,داشته باشند.

اما در رابطه با جنبۀ کسب دستاوردهاي اقتصادي و پيشبرد اقتصاد هنر، بايد اين موضوع را در نظر بگيريم که ما در شرايط کنوني هم در موقعيت اقتصادي جامعه و هم در بخش گالري‌ها نيز دچار معضليم . به نظر من، ميزان موفقيتمان در اين حوزه، رابطه مستقيمي با شرايط اقتصادي جامعه و حجم و بضاعت طرفداران نقاشي دارد. اما از سوي ديگر  تلاش براي رونق اقتصاد هنر ميتواند يکي از اولويت هاي انجمن باشد.

نيازهاي اعضاي انجمن متفاوت است و بايد در همۀ جوانب بررسي شوند. اين را علي ذاکري مي‌گويد و مي‌افزايد:

انجمن مي‌تواند با ايجاد همدلي در بين اعضا به شيوه‌هاي مختلفي از جمله برگزاري نشست ها‌. سفر هاي گروهي .جشن هايي به بهانه هايي مانند تقدير از هنرمندان و يا بهانه هاي شاد و انرژي بخش ديگر مثل ميهماني ديدار  هنرمندان با يکديگر  اين فضا را فعال تر کند.  

وقتي صحبت از انجمن ميشود گاهي ما فکر ميکنيم يک نهادي بيرون از ماست. در صورتيکه انجمن خود ماييم.  ضعف و توانش هم به خود اعضا برميگردد.

مشکل انجمن فاصله بين تنه نحيف فعال و بدنه بزرگ و چاق انجمن است. انجمن هم اکنون به دو گروه بازيکن و تماشاچي بدل شده است و هميشه هم تماشاچي به خاطر دور بودنش ميتواند ضعف ها را بهتر ببيند. اما متاسفانه  نتيجه بازي رو   همان تعداد کم رقم خواهند زد. تماشاچيي که يکي از آنها خود منم حتي تلاش نميکنم بازيکن ها رو تشويق کنم. اين فاصله پاشنه آشيل انجمن است. فاصله بين گروهي که از خود مي پرسد من چه کاري ميتوانم براي انجمن انجام دهم تا گروهي که ميگويد چرا انجمن براي من کاري نمي کند.!

وقتي ديشب دير وقت وسط ميهماني بودم تلفنم زنگ زد. کسي از آنسوي گوشي وضعيت کارهاي نمايشگاه روز جمعه راچک ميکرد. وقتي گوشي را گذاشتم تضاد بين صحنه ميهماني و تا دير وقت در گالري خانه هنرمندان ماندن براي نصب کار ديگري شرمنده ام کرد.  

فکر ميکنم سي سال قبل اين حرف برشت را جايي خوانده ام. اما هنوز که هنوز است فراموشم نشده است.  برشت ميگويد : ما که ميخواستيم جهان را به جهان مهرباني بدل کنيم خود نتوانستيم با هم مهربان باشيم.

بزرگترين نياز امروز انجمن حضور بيدريغ مهرباني ما با همديگر است.

مطالب مرتبط با کارنماهاي پژوهشي انجمن هنرمندان نقاش ايران:

پیمایش به بالا