ایرج اسکندری درباره‌ی برگزاری چهارمین حراج تهران و رکوردزنی فروش آثار هنری در آن، اظهار کرد: بحث اقتصاد هنر به‌عنوان یک مقوله‌ی عام در حراج تهران مطرح است و اگر معادلات مربوط به مسائل اقتصادی در این حراج در نظر گرفته نشود، با یک شکست مواجه خواهیم بود. در بحث اقتصاد هنر حراج تهران، دو طرف معادله مشخص هستند؛ طرف اول هنرمند به‌عنوان مولد اثر هنری است و در طرف دوم، سازمان برگزارکننده قرار دارد که به‌عنوان مجری یا سرمایه‌گذار شناخته می‌شود. برای برقراری یک رابطه درست در این معادله باید عدالت در دادوستد برقرار باشد.

او درباره‌ی سهمی که برای هنرمندان در فروش آثار هنری در نظر گرفته می‌شود، گفت: آنچه ما در فروش آثار هنری بین گالری‌دار و هنرمند داریم، این است که معمولا 30 درصد قیمت فروش اثر به گالری‌دار می‌رسد و 70 درصد آن به هنرمند اختصاص می‌یابد؛ اما به‌نظر می‌رسد برگزارکنندگان حراج تهران برخورد اصولی با این مقوله ندارند و این قرارداد را در دستور کار خود قرار نداده‌اند، یعنی عدالتی که بین تولیدکننده اثر و برگزارکننده باید وجود داشته باشد، به اجرا درنمی‌آید.

اسکندری افزود: گاهی پیش می‌آید که هنرمند اثر خود را سال‌ها پیش به قیمت پایین فروخته و حالا اثرش در حراج به قیمتی بالا، یک‌بار دیگر دست به دست می‌شود. احساس می‌کنم برگزارکنندگان حراج تهران به این مقوله توجه ندارند که باید درصد قابل توجهی از این فروش جدید، به هنرمند به‌عنوان خالق اثر تعلق بگیرد. در نتیجه، هنرمند مغبون می‌شود. حالا شاهد هستیم که در حراجی‌ها، بخش کوچکی از فروش آثار به هنرمندان اختصاص می‌یابد و بخش بزرگی از آن در اختیار گروهی است که این بخش را در انحصار خود دارند.

مشروح خبر

منبع : ایسنا