مديرعامل مجمع ملي هنرمندان و صنعتگران صنايع دستي معتقد است که سال‌هاست خيابان نجات‌الهي به عنوان مرکز فروش صنايع دستي شناخته مي‌شود و نام‌گذاري آن به عنوان «گذر صنايع دستي» اقدام خوبي است، اما کافي نيست.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، حسين بختياري، رئيس هيأت مديره و مديرعامل مجمع ملي هنرمندان و صنعتگران صنايع دستي درباره تاثير طرح گذر صنايع دستي در رونق بازار اين حوزه، اظهار کرد: محلي به نام خيابان استاد نجات‌الهي سال‌هاست که در حوزه صنايع دستي فعاليت مي‌کند و نصب تابلويي به نام «گذر صنايع دستي»، اقدامي نيست که بخواهيم آن را تا اين اندازه بزرگ کنيم.
او ادامه داد: ما خيلي بيشتر از اين‌ها مي‌توانيم و بايد براي حوزه صنايع دستي تهران کار کنيم. اينکه يک خيابان را که سال‌هاست در حوزه صنايع دستي شناخته شده است را به نام گذر صنايع دستي انتخاب کنيم، اقدامي است که بايد انجام مي‌شد، ولي در واقع آنقدر اقدام مهم و تاثيرگذاري نيست؛ چراکه سال‌هاست که مردم اين خيابان را به عنوان گذر صنايع‌دستي مي‌شناسند، با اين تفاوت که کسي آن را با عنوان «گذر صنايع‌دستي» صدا نمي‌کرد و مي‌گفتند خيابان ويلا!
مديرعامل مجمع ملي هنرمندان و صنعتگران صنايع دستي خاطرنشان کرد: ما بايد براي صنايع دستي کشور کاري انجام دهيم که توليد، بازرگاني و صادرات آن رونق پيدا کند، جايگاه‌مان در داخل و خارج از کشور تثبيت شود و محصولاتي توليد کنيم که در سبد مصرف خانواده‌هاي ايراني جا پيدا کند. صنايع‌دستي هم بايد همانند بسياري از حوزه‌هاي ديگر چرخه توليد و مصرف دوراني داشته باشد. بر همين اساس هم اينکه صرفا يک شو برگزار کنيم و بگويم اينجا گذر صنايع دستي شده است، به رونق اين حوزه کمک نمي‌کند.
بختياري تاکيد کرد: نام‌گذاري خيابان نجات‌الهي به عنوان «گذر صنايع دستي» اقدام خوبي است، اما اصل ماجرا و رضايت‌بخش نيست. ما بايد بتوانيم چرخه توليد و بازرگاني صنايع‌دستي را فعال کنيم. توليد و بازرگاني صنايع دستي سال‌هاست که دچار رکود و خمودگي شده است. ما از ابتداي دهه هشتاد دچار رکود عجيبي در اين حوزه هستيم که روز به روز هم بيشتر مي‌شود.
او با بيان اينکه «صنايع دستي کشور دچار بي سر و ساماني است که بايد سازماندهي شود»، يادآور شد: بخش دولتي و غيردولتي بايد دست به دست يکديگر بدهند و در کنار يکديگر همانديشي کنند تا به يک راهکار مناسب برسند. سازمان ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي نيز بايد يک همانديشي دوجانبه با بخش غيردولتي داشته باشد تا از اين طريق بتواند انگيزه بخش غيردولتي را براي سرمايه‌گذاري در حوزه بازرگاني صنايع دستي تقويت کند. اگر مي‌خواهيم صنايع دستي رونق پيدا کند، بايد براي بازرگاني جاذبه ايجاد کنيم و براي کساني که براي سرمايه‌گذاري در اين حوزه انگيزه دارند، تسهيلاتي را فراهم کنيم.
مديرعامل مجمع ملي هنرمندان و صنعتگران صنايع دستي همچنين اظهار کرد: تحريم‌ها فرصت خيلي خوبي براي شکوفاتر شدن صنايع دستي بود، اما چون برنامه‌اي نداشتيم نتوانستيم از اين فرصت استفاده کنيم؛ اين در حالي است که با افزايش تحريم‌ها مي‌توانستيم سرمايه‌هاي سرگردان را که حاصل صادرات و واردات بخش‌هاي ديگر بود را به سمت صادرات و بازرگاني صنايع دستي جذب کنيم تا از اين طريق توليد رونق پيدا کند.
او ادامه داد: صنايع‌دستي به دليل ساختار ناقصي که در بخش دولتي و خصوصي دارد، نمي‌تواند برنامه‌ريزي مشخصي داشته باشيم. يکي از مشکلات ما اين است که اهل برنامه‌ريزي، همانديشي و تحمل حرف نيستيم؛ مسوولان راه خودشان را مي‌روند و غيردولتي‌ها هم راه خودشان را. با اين وجود هنوز هم دير نشده و همچنان فرصت فراهم است. ما بايد به اين فکر کنيم که در هزار سال آينده صنايع‌دستي را به کجا خواهيم رساند و براي رسيدن به آن نقطه برنامه‌ريزي کنيم.