مرگ تعيين کننده بخشي از معماري و تجربه بشر است. در طول زمان، آرامگاه هايي در جوامع و تمدن ها طراحي شده اند تا باورها و اعتقادات شخصي و مشترک آنان را پايه گذاري کند.
به گزارش گالري آنلاين، باور " زندگي پس از مرگ " است که نحوه ساخت اين بناها، از بناهاي يادبود نمادين گرفته تا مقبره هاي عظيم و دخمه ها را تعيين مي کند. امروزه سبک جديدي از معماري مدرن براي ياد بودها و مجالس ترحيم ابداع شده است.
علاوه بر بناهاي نماديني همچون گورستان Igualada در اسپانيا، معماري تدفيني معاصر با بهره گيري از برنامه ريزي و طراحي هاي متنوع انجام مي شود. اين پروژه ها، از فضاهاي عمومي براي برگزاري مراسم ختم گرفته تا سالن هايي براي ديدار و ابراز همدردي افراد با خانواده متوفي، بيش از پيش براي هماهنگي و يکپارچگي با چشم انداز پيرامون خود ساخته مي شوند. پروژه زير که در دهه گذشته اجرا شده است، نشان مي دهد که چگونه فضا هاي تدفيني مدرن جهت برگزاري مراسم يادبود و مجالس ترحيم توسط معماران مدرن و طراحا ن فضاي سبز ساخته مي شوند.
پانتئون يک مهندس / Martinez Vidal
فولاد ساختار اصلي اين پروژه است. ساختار فيزيکي و تکتونيکي (ساخت شناسي) بنا که با بتون ارمه نشان داده شده ، به نظر مي رسد که بين دو صفحه بازيک شيشه اي افقي که فضاي داخل و خارج بنا را با يکديگر مرتبط مي سازد قرار گرفته است. شکن هاي صفحه لاکي ورودي بنا و مسير آن را به نقطه مرکزي ساختمان نشان مي دهد.
آرامگاه Chia Ching- گروه معماري Álvaro Siza + Carlos Castanheira
اين آرامگاه با تاکيد بر سلسله مراتب و سنت ها به شکل سقفي متکي بر ستون هايي که طاق کوتاهي بر روي آن ها قرار دارد طراحي شده است . عظمت بتون اکسپوز و سنگ بکار رفته در بنا فضايي ايجاد کرده که دسترسي اين دو به چشم انداز اطراف و ابديت (بي نهايت) را امکان پذير ساخته است.
