بسياري از پروژههاي طراحي شهري شروع به استفاده از راهحلهاي مبتني بر طبيعت براي مقابله با چالشهاي زيستمحيطي کردهاند.

به گزارش گالري آنلاين به نقل از هنرآنلاين، بلاياي طبيعي در طول ۵۰سال گذشته در سراسر جهان افزايش يافته است. مطالعات متعدد نشان ميدهد که سيل، طوفان و افزايش سطح دريا ميتواند زندگي بيش از ۸۰۰ ميليون نفر را در سراسر جهان تحت تأثير قرار دهد و در نهايت تا اواسط قرن يک تريليون دلار در سال براي شهرها هزينه خواهد داشت. بنابراين بقاي شهرها با توجه به آسيب پذيريشان به عنوان يک موضوع فوري به محافظت از شهرها و جمعيت بستگي دارد.
با توجه به پيشينه، بسياري از پروژههاي طراحي شهري شروع به معرفي راهحلهاي مبتني بر طبيعت براي ارائه مديريت پايدار اکوسيستمها براي مقابله با چالشهاي مختلف زيست محيطي کردهاند. اين راهحلها ميتواند باعث بهبود رابطه انسان با طبيعت، کاهش آلودگي هوا، کاهش گرما، سلامتي جسمي و رواني ومواردي از اين دست را به دنبال داشته باشد. همچنين ميتواند به طراحيهاي خلاقانه کمک کند که در بيشتر موارد بسيار کم هزينهتر از راهحلهاي سنتي است.
در گزارش زير به بررسي شش پروژه شهري که راهحلهاي مبتني بر طبيعت را براساس چالشهاي مختلف در دنياي معاصر ارائه دادهاند، ميپردازيم.
پارک بيشان انگ مو کيو، سنگاپور
راهحلهاي مبتني بر طبيعت مستلزم قدم گذاشتن به خارج از منطقه آسايش، امتحان جايگزينهاي خلاقانه و همکاري نزديک بين بسياري از حوزههاي کاري مختلف است. اين روند چالش برانگيز است، اما غيرممکن نيست، همانطور که در پارک بيشان-انگ مو کيو در سنگاپور مي بينيم. چند دهه پيش، طراحان با ايجاد کانال خطي حصاردار بين پارک و شهر فاصله ايجاد کردند و در صورت نياز مبرم به ارتقا، کانال بتني را ميتوانند دوباره طراحي کنند. کانال زهکشي مستقيم بتني ۲.۷ کيلومتري تخريب شد و به يک رودخانه طبيعي پر پيچ و خم به طول ۳.۲ کيلومتر تبديل شد. ساخت اين پروژه علاوه بر پيشگيري از وقوع سيل به بهبود کيفيت آب منطقه هم کمک ميکند. ترکيب مواد طبيعي، تکنيکهاي مهندسي عمران و گياهاني علاوه بر فيلتر و جذب آب، براي تثبيت سواحل رودخانه و جلوگيري از فرسايش نيز ضروري بود. بر اساس تحليلها، اين رويکرد علاوه بر تمام مزاياي زيست محيطي ناشي از بهبود مديريت سيل، کيفيت آب و تأثير مثبت بر سلامت جسمي و روحي مردم از طريق نزديکتر کردن آنها به طبيعت، صرفهجويي مالي قابل توجهي را نيز به همراه داشته و نتايج بسيار خوبي را براي عامه مردم به همراه دارد.

پروژه دالان سبز، کلمبيا
طي چند سال گذشته، مقامات شهري شهر مدئين کلمبيا، ۱۲ آبراه را به يک بهشت سبز تبديل کردهاند. پروژه راهروهاي سبز شامل کاشت درختان در امتداد معابر براي کاهش اثرات گرما بوده که عمدتاً ناشي از استفاده بيش از حد از بتن و آسفالت است. بيش از۶۰۰ درخت، نخل و هزاران گياه کوچک کاشته شده و به حيات وحش بومي اجازه ميدهند به منطقه بازگردند. پرندگان مختلفي مانند طوطي همچنين پروانهها و حتي سنجابها را ميتوان در شهر ديد. اين ابتکار در مناطقي متمرکز بود که بيشتر فاقد فضاي سبز بودند و توانستند دماي هوا را بيش از ۲ درجه سانتيگراد کاهش دهند. اين پروژه برنده جايزه Ashden ۲۰۱۹شد.

باغ باران، برزيل
مشابه پروژه قبلي، اين پروژه نيز به موضوع نفوذناپذيري منظر شهري ميپردازد. باغهاي باراني به طور خاص براي کاهش سرعت جريان رواناب آب طوفان طراحي شدهاند. اين عمل براي تصفيه رواناب شهري با استفاده از گياهان، سنگها و ساير عناصر مهندسي شده يا طبيعي استفاده ميشود. اين باغ ها را ميتوان در کنار پيادهروها، جادهها، گلزارها و يا حتي داخل زمينها اجرا کرد. در سال ۲۰۱۹، اولين باغ باراني در شهر ريودوژانيرو در مرکز فرهنگي Fundição Progresso تاسيس شد. سيسيليا هرتزوگ و دانيل گابريلي که مسئوليت اين پروژه را بر عهده داشتند، ميگويند که بازگرداندن طبيعت به زندگي شهري و يادگيري از آن، همکاري با همه گونهها و استفاده از تکنيکهاي طبيعت به نفع شهر، پارادايم اصلي قرن بيست و يکم است.

پارک لاينال گرن کانال، مکزيک
مانند دالانهاي سبز در مدئين، اين پارک خطي در مکزيکوسيتي مبتني بر بازسازي محيطي است، از طريق احياي بافت شهري و احياي نفوذپذيري خاک، که منجر به افزايش ۱۶ درصدي در رطوبت نسبي هوا وپنج درصد دما را کاهش داده است. همچنين، نمادي از احياي يک فضاي مغفول مانده است. اين بنا بر روي ساختار تاريخي گراند کانال پايتخت ساخته شده و بيش از ۷۰هزار متر مربع زمين را در خود جاي داده است. اين مداخله بر بازيابي پوشش گياهي بومي و جنگل ساحلي کانال قديمي متمرکز شده و منطقه را به يک فضاي عموم۱۰۰درصد قابل نفوذ تبديل کرده است.

پارک تالاب طوفان، چين
اين پارک درست در وسط شهر و در فهرست تالابهاي مناطق حفاظت شده قرار دارد. استراتژي معماران، تبديل تالاب در حال مرگ به يک «اسفنج سبز» بود که نه تنها تالاب در حال ناپديد شدن را نجات ميدهد، بلکه خدمات متعددي را براي جامعه شهري جديد به ارمغان ميآورد. اين پروژه از چهار دستورالعمل پيروي ميکند. ابتدا بخش مرکزي تالاب دست نخورده باقي ماند و به آن اجازه تکامل و دگرگوني طبيعي داد. راهبرد دوم ايجاد حلقهاي از برکهها و تپهها در اطراف تالاب سابق با استفاده از تکنيکهاي ساده برش و پر کردن بود که يک منطقه حائل براي هسته تالاب و يک فيلتر منظره بين طبيعت و شهر ايجاد ميکند. سوم، شبکهاي از مسيرها و مبلمان شهري که به بازديدکنندگان اجازه ميدهد قدم زدن در جنگل را تجربه کنند. و در نهايت، استراتژي چهارم ايجاد راهروهاي مرتفعي بود که تپههاي پراکنده را با سکوها و برج هايي که چشماندازهاي متفاوتي از چشم انداز طبيعي را به نمايش ميگذارد
اين راه حل مبتني بر طبيعت، تالاب را به يک پارک طوفاني چند منظوره تبديل کرده است که ضمن جمع آوري، فيلتر کردن، ذخيره آب باران، و نفوذ به آبخوان در عين مولد و حامي زندگي، تجربيات تفريحي و زيبايي شناختي جديدي را براي شهر فراهم ميکند. اين پارک تا حد زيادي به بقاي محيط طبيعي کمک کرده است و در عين حال به عنوان يک زيرساخت سبز براي اين منطقه عمل ميکند که اغلب از ژوئن تا آگوست تحت تاثير سيل قرار گرفته است.

کشاورزي شهري در کشورهاي مختلف
کشاورزي شهري در بسياري از شهرهاي سراسر جهان از طريق ابتکارات مستقل يا دولتي رو به رشد بوده است. براي مثال، شهر سانفرانسيسکو به کشاورزي شهري در زمينهاي خالي معافيتهاي مالياتي ميدهد. در توکيو، پنج باغ سبزي محلي روي پشت بام واقع در بالاي ايستگاههاي قطار در سال ۲۰۱۴ افتتاح شدند. در بارسلون، طرحهاي مستقلي که توسط افراد بازنشسته اداره ميشود که باغهاي سبزيجات بزرگ را در مناطق متروکه پيراموني ايجاد کردند. در شمال برزيل توليد پايدار مبتني بر بومشناسي کشاورزي، امنيت غذايي و تغذيه را با فعاليتهاي درآمدزا براي افراد آسيبپذير ترکيب و مشارکت اجتماعي و کار را ترويج ميکند. اين برنامه به خانوادهها در زمينه توليد پايدار آموزش ميدهد و همچنين آنها را تشويق ميکند تا محصولات خود را در بازارهاي محلي بفروشند. همچنين توليد نهال و کمپوست ارگانيک را فراهم ميکند و بر فعاليت هاي مشترک متکي است. گونههاي گياهي با مشارکت جامعه از طريق نظرسنجي انجام شده براي درک عادات غذايي خانواده انتخاب ميشوند تا همه احساس کنند در اين فرآيند مشارکت دارند.

