جيمز تورل هشتاد و دومين نسخه از مجموعه «اسکاي‌اسپيس» خود را در نروژ نصب کرد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از هنرآنلاين، جيمز تورل به تازگي يک «اسکاي‌اسپيس» جديد را در نزديکي برگن، نروژ معرفي کرد تا به بينندگان ديدگاه تازه‌اي از عظمت آسمان اسکانديناوي بدهد. تورل هنرمند آمريکايي است که به خاطر آثارش در جنبش نور و فضا شناخته شده است و اين هشتاد و دومين نسخه از اين نوع آثار اوست که در گوشه‌اي از دنيا نصب مي‌شود.
جيمز تورل، آسمان را استوديوي خود مي‌داند و بخش عمده‌اي از فعاليت‌هاي حرفه‌اي خود را حول نور، هوا و فضا شکل داده است. شناخته شده‌ترين آثار هنرمند مشهور آمريکايي، که با همکاري شرکت‌هاي معماري ساخته مي‌شوند، نصب‌هاي بي‌شمار «اسکاي‌اسپيس» است که او در سراسر جهان طراحي و اجرا کرده است. اين محيط‌هاي محصور که گاه به عنوان بخشي از يک حجم معماري هستند، گاه به‌عنوان يک غرفه روي صحنه رفته‌اند و گاه در ميان فضايي باز قرار گرفته‌اند، همگي داراي سقف‌هاي باز هستند که با دقت آسمان را قاب مي‌کنند. از بازديدکنندگان دعوت مي‌شود تا وارد شوند و مدتي بنشينند تا تغييرات رنگ و حرکت کيهاني را تجربه کنند و دوباره با طبيعت ارتباط برقرار کنند.
جديدترين اسکاي‌اسپيس تورل با عنوان Hardanger Skyspace در پارکي در امتداد آبدره هاردانگر و فلات کوه هاردانگرويدا قرار گرفته و تا به امروز شمالي‌ترين اسکاي اسپيس است که با نوسانات فصلي حاد تعامل دارد. تورل به اين موضوع توجه داشت که قطعه را طوري در فضا قرار دهد که بتواند به بهترين وجه محيط نمايش را ايجاد کند.
براي ساخت اين چيدمان از يک نوع خاص تخته سنگ که متعلق به اين محل است استفاده شده تا ديواره يک کليساي مجاور را تداعي کند. از دور، چيدمان تورل به نوعي شبيه اين ساختمان است، اما با بررسي دقيق‌تر، نسبت‌ها تغيير مي‌کند. انتخاب رنگ مناسب نيز براي ايجاد اين توهم ضروري بود.
مدير شرکت معماري که نقش مهمي در طراحي ساختار دائمي و دستيابي به خواسته هنرمند ايفا کرد، مي‌گويد که کل اثر هنري به عنوان درک دقيق نور به عنوان يک حضور فيزيکي عمل مي‌کند. او و تورل فضايي را تصور مي‌کردند که نه تنها آسمان را ترسيم مي‌کند، بلکه ويژگي‌هاي مادي خاصي هم دارد. قطعات بتني پيش ساخته با اندازه‌گيري ميلي‌متري به دقت در محل قرار داده شدند و اين ملاحظات براي مفهوم کلي اثر حياتي بودند.
ورود به اين محفظه هشت‌ضلعي از طريق دري ممکن است که پس از رسيدن بازديدکنندگان به انتهاي مسير اختصاصي آشکار مي‌شود. يک فضاي داخلي بيضي‌شکل و سفيد به صورت غيرمنتظره بيننده را از محيط اطراف دور مي‌کند. وقتي مخاطب روي نيمکت‌هاي منحني که يکپارچه با ديوار‌هاي بتني ترکيب شده‌اند مي‌نشيند و به سوراخ بيضي شکل روي سقف نگاه مي‌کند، الگو‌هاي تغيير نور طبيعي، هدف Hardanger Skyspace را به منصه ظهور مي‌رساند.