سيدمحمد بهشتي رييس پژوهشگاه ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، عضو شوراي راهبردي سازمان اسناد و کتابخانه ملي ايران که يکي از مدعوين ششمين حراج تهران بود که شب گذشته ۳ دي ماه برگزار شد، به خبرنگار مهر گفت: به نظرم حراج تهران در اين دوره به خاطر حضور جوان ترها رويداد مهمي بود. اين حراج نقش يک لوکوموتيو را ايفا مي کند چون تا قبل از برگزاري اين حراج يک کيفيتي در برگزاري حراج ها داشتيم که عمدتا در آن نخبگان و هنرمندان برجسته در حراجي ها بودند اما برگزاري يک حراج دوم که قدرت وسيع تري در جذب مخاطبان گسترده تر دارد اين روند را تغيير مي دهد.
وي ادامه داد: معتقدم در چهارچوب اين حراج بايد فعاليت هاي تکميلي ديگري توسط ديگران صورت بگيرد تا بحث اقتصاد هنر جايگاه مطلوب تري پيدا کند.
بهشتي در پاسخ به اين پرسش که به نظر مي رسد در اين دوره حراج با توجه به اينکه تعداد قابل توجهي عکس ارائه شده بود اما اين عکس ها با استقبالي مانند آثار نقاشي رو به رو نشدند، بيان کرد: اول بايد يادمان باشد که در همه جاي دنيا در حراجي ها همه آثار به فروش نمي رود و معمولا ۳۰ درصد آثار به فروش نمي رود. در حراج تهران اما انگار عادت کرده ايم ببينيم همه آثار فروش مي رود در حاليکه اتفاقا اين امر غير عادي است که همه آثار مشتري دارد و اگر به طور مثال ۴ اثر در اين حراج به فروش نرود بايد بدانيم کار بسيار مهمي انجام شده که ۱۱۶ اثر فروخته شده است.
وي ادامه داد: مجموعه داري در ايران سابقه طولاني ندارد و دارند کم کم با آن آشنا مي شوند. فعلا با نقاشي و مجسمه با کيفيت خوبي آشنا شده اند و آثار را مي شناسند و به جا مي آوردند. در واقع صرفا کار اقتصادي نمي کنند بلکه ارزش هنري آثار را نيز مي شناسند. به طور مثال اتفاقي که در اين دوره حراج براي عکسي از آقاي صادقي که عکاس جنگ است افتاد، بسيار خبر مهمي است. اينکه مجموعه دار ما براي چنين عکسي ارزش قائل است و آن را مي فهمد جاي بسي اميدواري است.
انتقاد به يکدست نبودن آثار
رضا نامي کارشناس هنري نيز درباره فروش آثار در ششمين حراج تهران و اينکه برخي از آثار به قيمت بيشينه نرسيدند از جمله آثار منوچهر يکتايي که در دور قبل حراج تهران به شکل شگفت آوري قيمتش بالا رفته بود، به خبرنگار مهر گفت: يکتايي در اين دوره اثر کوچکش به قيمت ۴۰۰ ميليون تومان فروخته شد که باز هم يک شگفتي است. بعضي قيمت ها در حراج خوب بود و بعضي ديگر به نظر قيمت ها حبابي بالا رفت اما در مجموع حراج موفقي بود.
وي درباره رغبت کم خريداران به بخش عکس نيز بيان کرد: فرهنگ خريدن عکس در کشور ما هنوز جا نيفتاده است و ارزشي براي آن قائل نيستيم. مگر عکس هايي که توسط شخصيت هايي گرفته شده باشد که چهره تثبيت شده اي در آن سوي آب ها هستند يا به دلايل ديگر به عکس هاي آن ها توجه مي شود.
وي در ادامه با بيان اينکه در اين دوره از هنرمندان شاخص آثار با کيفيتي ارائه شده بود، ادامه داد: در اين حراج جوان هايي بودند که براي نخستين بار کارشان در حراج ارائه مي شد و بايد هم مي آمدند و خود را محک مي زدند و اين خوب است که حراجي بخواهد سليقه همه مخاطبان را جلب کند و کارهاي ارزان تر هم داشته باشد اما به نظر وقتي حراج دوپاره شده است بهتر بود در اين حراج ديگر کار پيشکسوت ها و يا کساني را که بازارشان تثبيت شده است، نمي گذاشتند تا براي کساني که تازه به حراج وارد مي شوند خريداران مشخص تري پيدا شود و هم بهتر بتوان اين بخش را تحليل کرد.
نامي در پايان درباره زياد شدن تعداد حراجي ها با نام هاي مختلف نيز گفت: اين خوب است که تعداد حراج ها زياد شود اما بايد استاندارد برگزار شوند. حراجي که قبل از برگزاري حراج کار را مي فروشند و بعد از چکش خوردن اثر هم باز به قيمت بالاتر کار را مي فروشند حراجي نيست. در حال حاضر به جز حراج تهران هيچ کدام از حراجي هايي که برگزار مي شود استاندارد نيستند.